[Zeit]

Niee, Horsea nie. Przynajmniej nie tym razem. Czekamy dalej.

[REKLAMA]

[Chmurek]

Mierzę Pikachu uważnym wzrokiem. Rozglądam dookoła, czy nie zawędrował w te okolice inny z trenerów, którzy tak tłumnie wkroczyli na strefę. Kiedy upewnię się, że mała myszka jest tylko dla mnie, wyjmuję jedzonko i robiąc parę niepewnych kroków w przód, na wysuniętej dłoni, podaję je Pikachu. Oczywiście kucam, by zmniejszyć różnicę wzrostu.
Jeśli mam przy sobie jabłuszko, wybieram na wabik właśnie ten owoc. Gdzieś słyszałem/czytałem/widziałem, że pokemon uwielbia czerwone, soczyste jabłuszka.

[Fay]

Nie, Azurill to nie to. Już mam takiego pokemona. Zaczęłam dalej się rozglądać i krążyłam przy strumyku.

[Keisuke]

Next pokemon, please(popisanie się angielskim)

[Gwen Brown]

Dafiar: Skorupi- samiec na 10lvl

Zeit: Seel, samica na 12lvl

Chmurek: Ten Pikachu raczej nie należał do zbyt ufnych stworzeń. Patrzył na ciebie czujnie, a kiedy próbowałeś się zbliżyć pommrukiwał coś podenerwowany strosząc futerko i jednocześnie się cofając. Na razie nic nie wskazywało żeby sam z siebie i tak od razu zechciał ci jeść z ręki. No, ostatecznie to nie jest już pierwsza strefa ;P

Fay: Skrelp- samica na 11lvl

Keisuke: Imkay- samica na 7lvl

[Chmurek]

No nic, smutnieję i wycofuję parę kroków w tył. Może uda mi się nabrać pokemona na depresje i wejść mu na ambicje. Turlam w jego stronę jabłuszko, bo po co mi one, a może maluch się skusi.
- Wiesz, że nie musisz się mnie bać, prawda? Wyglądasz jakbyś nigdy nie widział człowieka i proszę nie rób takiej miny, nie pasuje ci - zauważam, może trochę zbyt dosadnie. Powiedzenie stworkowi, że jestem tutaj bo szukam przyjaciół nie byłoby dobrym krokiem i świadczyłoby raczej dziwnie o mnie. Forever alone. - Długo tutaj mieszkasz? - zagajam rozmowę, jakąś nić porozumienia. A jeśli sądzę, że pokemon mi odpowie, no coż. Za dużo czas spędziłem z Anatharem, to nie choroba psychiczna! Prawda?

[Keisuke]

Podchodzę do tajemniczego pokemona. Zachowując ostrożność, ale z uśmiechem kucam do niej z odrobiną karmy.
-Cześć Inkay. Chcesz trochę karmy?

[Dafiar]

Już wcześniej złapałem trującego, dlatego teraz odpuszczam. Idę dalej.

[Fay]

Ostrożnie zbliżyłam się w stronę pokemona i rzuciłam wodnemu stworkowi karmy. Stanęłam tak, by mnie wiedziała, ale chwilowo się nie odzywałam. Nie chciałam jej przepłoszyć. Zaczęłam obserwować Skrelp i czekałam aż trochę przyzwyczai się do mojego widoku. Rzuciłam wodnemu stworzonku jeszcze trochę karmy i czekałam na jakiś ślad zainteresowania z jej strony.

[Gwen Brown]

Chmurek: Kiedy poturlałeś jabłko w stronę pokemona ten momentalnie odbił się na wszystkich czterech łapkach i skoczył w górę. Wylądował kawałeczek z tyłu. Już myślałeś, że ucieknie kiedy... zaczął się zbliżać. Skradał się jak kot do czegoś co widzi po raz pierwszy. Niepewnie pacnął kilka razy łapką w owoc, aż w końcu zaczął go jeść. Może jednak nie wszystko stracone. Najedzony pokemon to szczęśliwy pokemon. A ten chyba zdążył się nieco udobruchać. Może nawet do słuchania będzie skłonny

Keisuke: Inkay patrzyła na ciebie tymi swoimi rybimi oczami bez wyrazu. W sumie trudno powiedzieć czy zgadza się czy nie. Ale nie odpłynęła, to pewnie skusi się na parę grudek.

Dafiar: Samiec Klefki może być? Ma 12lvl

Fay: Rozsądne posunięcie. Swoimi działaniami doprowadziłaś do tego, że Skrelp sama podpłynęła, dopominając się o więcej karmy.

[Keisuke]

Ostrożnie postawiłem odrobinę karmy przed tym tajemniczym pokemonem. Nie dałem na rękę, aby wiedziała, że może się czuć przy mnie swobodnie.
-Śmiało jedz, jest naprawdę dobra.

[Chmurek]

- Smakuje jabłuszko? - pytam pokemona. - Mam więcej - pokazuje mu kolejne, kładąc je obok siebie. Jeśli będzie miał na nie apetyt, może podejść do mnie i je zabrać, zjeść.
- Myślę, że źle zacząłem - mówię. - Nazywam się Keith Hopkins, jestem trenerem pokemon i podróżuję po Johto w bardzo ważnej misji uratowania pewnej supernaturalnej istoty, która zdaje się być tylko mrzonką, legendą. Jednak ja jestem uparty, albo naiwny i szukam "świateł", które podobno są w stanie jej pomóc.
Spogląda na pokemona.
- Opuszczałeś kiedyś strefę safari?

[Fay]

Rzuciłam jej jeszcze karmy. -Smakuje ci?- Spytałam się stworka ostrożnie i uważnie obserwowałam jej reakcje. Znowu wyjęłam karmę, ale tym razem położyłam ja na brzegu, gdzie akurat stałam. -Nie bój się.- Powiedziałam łagodnym głosem. -Nie chce ci zrobić krzywdy.- Dodałam i dalej obserwowałam to jak Skrelp zareaguje na moje słowa.

[Dafiar]

Ominąłem Klefki. Właściwie... z chęcią złapałbym jakiegoś walczącego stworka.

[Gwen Brown]

Keisuke: Inkay leniwie podpłynęła i najpierw uważnie sobie obejrzała tę karmę. Ostatecznie, leniwie i bez pospiechu zaczęła sobie jeść.

Chmurek: Pikachu zbliżył się, uważnie cię obserwując. W reszcie trącił jabłko ogonem i przysunął je sobie, siadając na ziemi. Jest progres, bo sam się troszkę zbliżył. W trakcie jedzenia słuchał co mówisz. Chyba coś go w tym zainteresowało, bo na koniec strzygąc nieco uszami, sam z siebie do ciebie podszedł i oparł się o twoją nogę. Chyba, że chodzi mu o kolejne jabłko xD

Fay: A Skrelp podpłynęła i zaczęła jeść to co masz na brzegu. Nie bała się zupełnie i wyglądała na prawdę swobodnie. Przynajmniej jeśli patrząc na jej zachowanie. A co to małe myśli? A kto tam wie.

Dafiar: W reszcie jakiś konkret. Samiec Panchama na 11lvl