[Keisuke]

Mogłem jednak swoim pomysłem z tajemniczą drogą nieco namieszać wiem ślicznej głowie Ayane l. Z tą ścieżką to gdzieś usłyszałem, albowiem wydawalp mi się w każdym razie westchnąłem i spojrzałem na Ayane.
- No cóż, wygląda na to, że Twoja ścieżka będzie lepszą wiem związku ze czym proponuję Ci, abys jakoś pomysłodawczyni tej sciezki poprowadziła nas, wierzę że za pomocą mapy oraz kobiecej intuicji dotrzemy do Celadon w trymiga.

[REKLAMA]

[Daisy7]

- Wyczuwam nutkę sarkazmu i ironii w twoim głosie, ale udam, że tego nie usłyszałam - oznajmiła Ayane.
- Co to sarkazm i ironia? - zapytał jak zwykle ciekawski Hajime i, jak zapewne się domyślasz, połowa drogi zleciała wam na tłumaczeniu dzieciom, co oznaczają wspomniane przez osiemnastolatkę dwa pojęcia.
O godzinie 15:40 dotarliście do Saffron. Miasteczko niezbyt przykuwa wzrok. Jest całkiem spore, budynku ustawiono równiutko w rzędach, nie ma tu żadnego placu czy rynku, a chociaż teren wokół okala gęsty las, w samym Saffron nie ma żadnych drzew, a zamiast trawników ułożono chodniki i asfaltowe drogi.
- Może zjemy tu obiad i ruszymy w dalszą drogę, żeby na wieczór dotrzeć do Celadon? - zaproponowała twoja ukochana, wskazując na szyld pobliskiej restauracji "Pasta" specjalizującej się w potrawach włoskich.

[Keisuke]

No cóż, tak jak przypuszczałem, mojej Ayane udalo się dotrzeć do Saffron City, wierzylem od początku września jej zmysł orientacyjny, może często on zawodzi, aczko wierzyłem że w tym konkretnym przypadku da on o sobie znać. Po dotarciu do miasta moja ukochana niczym rasowy przywódca zdecydowała, że uda y się teraz coś zjeść, a następnie ruszymy do Celadon. Miałem ochotę ma coś włoskiego i niczym za sprawą czarodziejskiej różdżki pojawiła się tego typu lokal. Oczywiście nie czekając ruszylem w jej stronę, przecież trzeba nabrać sil.

[Daisy7]

weź czytaj odpisy z tabletu przed wysłaniem ;-;
----------------
We włoskiej restauracji mieli specjalną rodzinną ofertę promocyjną, z której postanowiliście skorzystać. Mianowicie zamawiając cztery porcje tego samego dania, które podano na jednym wielkim talerzu, płaciliście o 20% taniej. Ostatecznie wybraliście jakiś kolorowy makaron z sosem. Okazał się naprawdę smaczny, chociaż ukryty w twojej głowie mały kuchcik stwierdził, że danie jest zbyt ciężkie i za mocno przyprawione. Tak czy siak byliście zadowoleniu i po zapłaceniu za obiad (-56$), opuściliście restaurację, aby udać się w dalszą drogę. Już mieliście ruszyć dalej, gdy wtem Hachiko dostrzegł Plusle'a błąkającego się przy okolicznym kontenerze na śmieci.

[Keisuke]

buahahaha, śmiechłem jak go przeczytałem ;-;

-----------------------------

Restauracja do której trafiliśmy prawdopodobnie była stworzona z myślą o rodzinie, no ale przecież ta kuchnia słynie właśnie z takiego podejścia. W każdym razie po zapłaceniu za wyborny posiłek po obniżonej cenie ruszyliśmy w dalszą drogę. Nie minęła nawet chwila, a przed nami pojawił się błyszczący Plusle, pokemon elektryczny. Co prawda nie posiadałem żadnego takiego stworka w swoim składzie, aczkolwiek ten konkretny pokemon nie był akurat moim wyśnionym towarzyszem, spojrzałem na Ayane pytając się czy nie ma zamiaru złapać elektrycznego Plusle, o odmiennej barwie.

[Daisy7]

błąkający =/= błyszczący
----------------------
- Plusle? - powiedziała Ayane, przyglądając się maluchowi, który chociaż zdawał sobie sprawę z waszej obecności, nie zwracał na was większej uwagi i nie przerywał szperania po śmietnikach. - Nie, nie potrzebuję tego Pokemona w swoim składzie. Ale nie sądzisz, że to trochę dziwne, iż się tu błąka? Rozumiem, że może być dzikim stworkiem, który po prostu szuka czegoś do zjedzenia, lecz zazwyczaj dzikie Poki uciekają na widok człowieka, a ten kompletnie się nami nie przejmuje, jakby był przyzwyczajony do ludzi. Może po prostu się komuś zgubił? W sumie nic nam się nie stanie, jeśli poświęcimy trochę czasu na zabranie go do centrum. Tam Siostra Joy na pewno ustali, czy maluch nie ma już opiekuna - zaproponowała.

[Keisuke]

Ups...

---------------------------
Zatem Ayane nie chciała złapać Plusle, niemniej zauważyła ważną rzecz, mianowicie że gdyby stworek był dziki to ewidentnie przestraszył się naszej czwórki, a ten wcale nie uciekł. Moja narzeczona zaproponowała żebyśmy poszli da Centrum Pokemon, aby sprawdzic czy ktoś nie zgubił takiego stworka. Jako głowa rodziny podszedłem do Plusle i zapytałem się go czy przypadkiem nie zgubił swojego trenera, jeśli tak to proponuję mu byśmy udali się do Centrum Pokemon i zapytali o jego ewentualnego właściciela.

[Daisy7]

Plusle nie odpowiedział na twoje pytanie. Ani nie potwierdził, że do kogoś należy, ani też nie zaprzeczył. Nie robił jednak problemów, gdy brałeś go na ręce, więc zabraliście malucha do Centrum Pokemon. Kiedy usiadłeś z dziećmi i elektrycznym stworkiem na krzesłach w poczekalni, Ayane udała się do Siostry Joy, aby zapytać o ewentualne zgłoszenie zaginięcia Plusle'a. Wróciła po kilku minutach z informacją, że dziś rano wpłynęło do lecznicy właśnie takie zgłoszenie. Niestety dziewczyna, która je złożyła, nie odbiera telefonu podanego w formularzu, ale Joy udostępniła wam jej adres i jeśli to nie problem poprosiła, byście udali się tam osobiście.

[Keisuke]

Więc Plusle zgodził się pójść z nami do Centrum Pokemon, ciekawe kto zgubił tego pokemona. To pytanie ukazało swoją odpowiedź po dostaniu się do lecznicy. Okazało się, że jego właścicielka zgłosiła zaginięcie malucha, aczkolwiek nie odbiera telefonu. Siostra Joy poprosiła nas, byśmy udali się pod adres, który trenerka jej zostawiła i oddała jej Plusle. Zdecydowałem w imieniu mojej drużyny oraz swoim, że pójdziemy pod wskazany adres. Gorzej będzie jeśli okaże się, że tam nie ma trenerki, ale trzeba spróbować.

[Daisy7]

Dotarłszy pod wskazany adres, ujrzeliście domek jednorodzinny z ogrodem. Furtka była otwarta, więc weszliście ne teren posesji i udaliście się do drzwi w celu zapukania w nie. Niestety nikt wam nie otwierał. Mieliście już odejść, gdy wtem usłyszeliście odgłosy dochodzące z tylnej części podwórka. Udawszy się tam, ujrzeliście dziewczynę w wieku około szesnastu lat zajętą pielęgnowaniem ogrodu. Nieznajoma ma słuchawki w uszach, co wyjaśniało, czemu was nie słyszała. Kiedy Plusle ją ujrzał, natychmiast zerwał ci się z rąk i podbiegł do swojej prawdopodobnej opiekunki. Ta zareagowała podobnie. Odrzuciła telefon ze słuchawkami na bok, po czym wzięła na ręce elektrycznego Poka i ze łzami w oczach zaczęła go przytulać, głaskać oraz miętosić na wszelkiego rodzaju inne sposoby. Wyjaśniliście jej, gdzie znaleźliście Plusle'a i jak tu trafiliście. Nastolatka, która przedstawiła się wam jako Meg, podziękowała serdecznie, a także zaprosiła was do środka na herbatę i ciastka.

[Keisuke]

Na szczęście w jednorodzinnym domku znajdowała się wlascicielka tego małego Plusle, aż mi się ciepło zrobiło ma sercu widząc radość, jaka emanowała z tej trójki. W każdym razie nastolatka zaproponowała nam w ramach podzięki herbatę i ciastko, zgodziłem się ale pod warunkiem, że będziemy mogli wypuścić nasze pokemony, aby te mogły polatac po tym pięknym ogrodzie, przy okazji moglibyśmy nakarmić naszych podopiecznych. Czyli nie wymuszam zbyt dużych warunkow na gospodarzu?

[Daisy7]

Meg nie miała nic przeciwko twojej prośbie. Sama także wypuściła swoje dwa pozostałe Pokemony, czyli Turtwiga oraz Aipoma. Po nakarmieniu stworków (-4kg karmy), te poszły się bawić i wygłupiać w ogrodzie, a wy usiedliście na tarasie i zaczęliście na spokojnie delektować się pysznym podwieczorkiem. Dziewczyna okazała się być niezwykle rozgadaną, dlatego mieliście okazję wysłuchać historii jej rodziny, która przeprowadziła się do Kanto dopiero kilka lat temu, gdyż wcześniej mieszkała w Hoenn. Oczywiście w opowieści znalazło się znacznie więcej pikantnych szczegółów oraz najróżniejszych smaczków.
- Ojej, już 17:30. Trochę się zasiedzieliśmy - zorientowała się po jakimś czasie Ayane.
- Spieszycie się dokądś? - zapytała zainteresowana Meg.
- Tak jakby. Mieliśmy w planach dotrzeć do Celadon przed zmierzchem, ale raczej już nam się to dziś nie uda.
- Hmm... Nom, nie radziłabym próbować, bo wylądujecie w środku nocy w lesie i będzie nieciekawie. Ostatnio grasują tu Ursaringi, a z nimi nie ma żartów. Ale wiecie co? Z chęcią przenocuję was u siebie. Mam cały strych wolny. Co wy na to? - zaproponowała.

[Keisuke]

Nasza gospodyni okazała się być miłą obraz pogodną dziewczyną, ciekawe było to, że niektóre pochodzić że Kanto tylko z Hoenn, chociaż wiem sumie co się dziwić, przecież Plusle tobie pokemon charakterystyczny dla tamtejszego regionu. Niestety nasz podwieczorek dosyć się przedłużył, na szczęście Meg powiedziała, że możemy zamocować u niej na strychu,bardzo miło z jej strony, mam nadzieję że moja ukochana nie będzie siedziała kilka godzin w łazience, przecież nie możemy nadwyrężać opinii naszej wybawicielki.

[Daisy7]

znowu nie czytasz przed wysłaniem ;v
------------------
Ayane kiedy chciała, potrafiła się wykąpać i przebrać w zaledwie kwadrans. Oczywiście robiła tak tylko w kryzysowych sytuacjach, bo przecież takie poświęcanie się wymagało od niej wielkiego nakładu pracy. W każdym razie kiedy wasza czwórka była zajęta dbaniem o higienę, Meg pościeliła wam łóżka na strychu. Ty i osiemnastolatka otrzymaliście łoże małżeńskie stojące pod oknem, a Hajime oraz Seiko zostali przydzieleni do drugiego pokoju na strychu do dwóch osobnych, chociaż mieszczących się obok siebie wyrek.
- Gdybyście chcieli skorzystać z łazienki, napić się wody czy coś to śmiało, czujcie się jak u siebie. Śniadanie przygotuję na dziewiątą, żebyśmy wszyscy mogli się wyspać po tym dniu pełnym przygód. Dobranoc! - powiedziała dziewczyna, a następnie sama poszła wziąć kąpiel.

[Keisuke]

Zatem ja za Ayane mialem spać w łożu małżeńskim, ciekawe czy kiedyś będzie mam danego spać ma stale w takim łóżku, w każdym razie nasza gospodyni była skłonna zrobić nam na dziewiątą śniadanie, ciekawe czy to wszystko przez przeprowadzenie jej Plusle. W każdym razie podziękowałem Meg za udzielony nocleg, ale następnie zacząłem przygotowanie do kąpieli. Uszykowałem także dzieciom piżama w które się przebiora, a czekając na wolną toaletę postanowiłem napisać da Colgate i zapytać się co u niej słychać.