[Daisy7]

- Jasne, nie mam nic przeciwko - zapewnił Seam, przeczesując ręką twoje włosy.
- W takim razie musicie ją tu przyprowadzić. Podróż powinna odbyć się najszybciej, jak się da. Nie możecie zwlekać do południa - oświadczyła staruszka.
- No to ja po nią pójdę, a wy sobie pogadajcie - zaoferował się twój mąż, który w mgnieniu oka zniknął.
- Słuchaj, May, od czasu twojej ucieczki minęło dziesięć lat. Nie zdziw się, jeżeli zastaniesz coś, czego się nie spodziewałaś. Staraj się też specjalnie nie wyróżniać, nie wzbudzać niczyich zainteresowań ani podejrzeń, a przede wszystkim nie możesz nikomu mówić o naszym świecie, rozumiesz? Gdyby te dwa wymiary połączyły się ze sobą, jak nic doszłoby do wojny. Weź ze sobą Pokemony, by w razie czego mogły was bronić, ale nie wypuszczaj ich przy świadkach. A to - kontynuowała, wręczając ci duży wisiorek ze złotą tarczą. - To jest bardzo ważny przedmiot, który przeniesie was z powrotem tutaj. Pamiętaj, że działa tylko raz, a jeśli go zgubisz, nie będziesz miała jak wrócić do domu. Nie chcę cię straszyć, ale pilnuj go jak oka w głowie. Już wyjaśniam sposób użycia. Łańcuszek jest wystarczająco szeroki, byście założyły go jednocześnie obydwie na szyję. Wtedy przekręcasz tylko tą tarczę o jeden pełny obrót w dowolną stronę i gotowe. Wszystko zrozumiałaś?
Po chwili doszli do was Ino i Seamus. Dziewczyna zabrała swój bagaż, a także wzięła twoją torbę z całym ekwipunkiem i ballami, którą od razu ci oddała.
- Dziękuję May, że chcesz mnie zabrać - odezwała się doprawdy wzruszonym głosem.
- Proszę, uważajcie na siebie i wracajcie, jak tylko nadaży się okazja - wtrącił się McGeady, który swoje troski kieruje głównie do ciebie, ponieważ objął cię w żelaznym, aczkolwiek czułym uścisku i nie wypuszczał z niego, dopóki nie zadał ci serii namiętnych pocałunków. - Pamiętaj, że razem z Molem czekamy - westchnął, niechętnie oswobodzając twoje ciało.
- Za mną - poleciła Wiedźma Świtu, machając ręką na ciebie oraz Ino.

[REKLAMA]

[Did]

- Wiem, że będziecie czekać. Zrób coś głupiego, a nie ujrzysz dnia następnego od mojego powrotu. - uśmiechnęłam się do mojego wilczka, lekko całując go w policzek.
To świetna okazja, żeby udowodnił swoją wierność. Zostanie sam z Molem i Jam. Jeśli mnie zdradzi, to dowiem się wszystkiego i zrobię mu piekło. Głupio mi go tak sprawdzać, ale nadal pamiętam ból, który sprawił mi tymi słowami. Kocham go i nie chcę go tracić! Chcę żyć z nim i naszym synkiem. Musi zrozumieć, że nie można ulegać pokusą! Nawet jakby miały większe cycki ode mnie! A gdy zachowa mi wierność, obdaruję go swoją miłością.
- Jestem gotowa... jeśli Ino jest gotowa, możemy się przenieść. - powiedziała, po dotarciu na miejsce.
Czuję się niesamowicie! Ujrzę swój dawny świat! Nie interesuje mnie zbytnio los mojej rodziny! Chcę znów poczuć wiatr we włosach i zjeść elfie przysmaki! Moja babcia robiła przepyszne ciasta!

[Daisy7]

Seam w przeciwieństwie do ciebie nie uśmiechnął się, kiedy usłyszał przestrogę. Zrobił za to minę osoby, która zobaczyła ducha i jęknął cicho, że nic z tych rzeczy i miał nadzieję, iż już zapomniałaś o jego szczeniackim wygłupie, którego tak bardzo się wstydzi. Nie miałaś jednak czasu na dalsze pogawędki, ponieważ Wiedźma Świtu wepchnęła ciebie oraz Ino do kolorowego portalu. Wygląda jak wyjęty z kreskówki! Kiedy dziwna konsystencja, do której wpadłyście, zetknęła się z waszymi ciałami, poczułyście lekkie mrowienie i nieprzyjemne oślizgłe coś. Wokół panowała ciemność rozświetlana co chwilę przez różne tęczowe błyski. "Podróż" nie trwała długo. Obydwie wypadłyście prosto na jakąś ścieżkę leśną, która pnie się lekko wzdłuż pagórka. A tam w oddali dostrzegasz zarys tabliczki informacyjnej. Od razu wyczułaś inne, świeższe, niezepsute spalinami powietrze. Drzewa, trawa, krzewy, niebo, chmury, dosłownie wszystko ma żywsze barwy. Słyszysz masę różnych dźwięków, wśród których dominują ptasie świergoty. Gdzieś w pobliżu musi być strumyk, ponieważ na to wskazuje odgłos wody rozbryzgującej się o kamienie.
- Pięknie - szepnęła cicho twoja towarzyszka, która chyba nie wie, że to dopiero początek oglądania lepszej rzeczywistości. Jeśli chodzi o portal, zniknął, wyparował, ale w dłoni ściskasz mocno naszyjnik ze złotą tarczą. Pamiętaj, by go nie zgubić!

[Did]

Zapomniałam jakie to wspaniałe uczucie, gdy przechodzi się przez portal! Twoje ciało wędruje, aż dotrze do celu! Szkoda, że nie będę mogła tego powtórzyć!
- To jeszcze nie wszytko! Poczekaj, aż ujrzysz wodę! Jest jak lustro, w którym można się przeglądać! A zachód słońca jest niesamowity! - powiedziałam, zakładając naszyjnik, żeby go nie zgubić.
Czuję się jak ta dziewczyna mag z filmu! Też miała taki wisior, ale jej cofał czas. Nigdy nie widziałam tego filmu, ale musi to być wspaniały czarodziej! Sto razy lepszy od głównego, bowiem nawet nie pamiętam jego imienia...
- Chodź, dotrzemy do tego znaku, żeby dojść do jakiegoś miasta. Nie zwracaj uwagi na wędrowców i ani słowa o dawnym życiu! - powiedziałam, wesoło podskakując w kierunku znaku! Za chiny nie pamiętam nazwy swojego miasta, ale to jedyne miasto ze świątynią, więc powinnam je łatwo znaleźć.

[Daisy7]

wspominałeś, że u elfów nie ma Poksów, ne?
---------------------------
- Dobrze - odpowiedziała Ino, koncentrując swoją uwagę na wszystkim wokół, jakby  chciała dostrzec każdy szczegół niesamowitego krajobrazu wysnutego prosto z jakiejś baśni.
Do znaku dotarłyście prędko, jednakże na niewiele wam się zdaje, ponieważ gruby mech porósł całe drewno. Jest stary i nie da się go prosto zdjąć, a chyba nie zamierzanie spędzić całego dnia na skrobaniu porostu, prawda? Niespodziewanie usłyszałyście tętent kopyt. Już po chwili na wzgórze, podjechał wóz zaprzężony w duże, brązowe zwierzę o masywnej klatce piersiowej i kruczoczarnej grzywie rozwiewanej przez wiatr. Jego jeździec siedzi na wozie. To mężczyzna, ale od razu widać, że jest w nim coś z elfa. Ta skóra, inny wyraz twarzy, ubrania, a przede wszystkim specyficzny akcent.
- Witam drogie niewiasty. Czegóż takie śliczne stokrotki szukają same w opuszczonym gaju? Może zechciałybyście najmilsze skorzystać z mych skromnych usług? Dowiozę panie pod samej ryneczek miasteczka, do którego pędzi mój rumak. Zaręczam, że nie zajdę nudą i z chęcią przyłączę się do rozmowy - zaproponował, kłaniając się i wysuwając dłoń przed siebie ku wam w geście pomocy, gdybyście zechciały wejść na pojazd. Chyba nie poznał, że jesteście z innego świata.

[Did]

tak ~ nie ma pokemonów tutaj, ale są magiczne stwory! Smoki itp.
_____________________________________
Muszę być miła... muszę być miła, ale nie potrafię! W normalnym świecie uznałabym tego mężczyznę za zboczeńca, ale tutaj to zwykły elf, który skory jest nam pomóc. Zapomniałam, że tutaj każdy jest miły i chce pomagać innym. Chyba... może coś się zmieniło przez te dziesięć lat, kiedy żyłam na ziemi. Za czasów mojego dzieciństwa nawet domów się nie zamykało, bo nikt nie kradł!
- Przechadzamy się w piękną pogodę. Czyż ten gaj nie jest przepiękny, gdy słońce świeci, a ptaki słodko śpiewają? - powiedziałam w iście dostojnym stylu. - Z chęcią skorzystamy z pana propozycji. Spacerujemy już długo, a droga do miasta długa, więc czemu mam odmawiać. - dodałam, wyciągając dłoń ku mężczyźnie, by pomógł mi wsiąść na wóz. Gdy już na nim będę, uśmiecham się do Ino, dając jej znak, żeby również wsiadła.
Nie wiem ile czasu wytrzymam uśmiechając się do każdego elfa... jeszcze nie mogę mówić normalnie, bowiem poznają, że nie jestem z tego świata. Elfy to cholernie inteligentne dziady...

[Daisy7]

Ino postanowiła się nie odzywać, kiedy nie musi. Może boi się, że nie da sobie rady naśladować akcentu elfów, a przez to wszystko się wyda? Posłusznie wsiadła do wozu, wspierając się na ręce mężczyzny, który następnie dał znać brązowej istocie, by ruszała dalej. Koń nie pędzi szybko, lecz sunie czymś pomiędzy stępem, a kłusem.
- Muszę przyznać, że ciekawość mną kieruje. Czy można wiedzieć, skąd panienki są? Nigdy nie widziałem tutaj nikogo w takich strojach. Co najwyżej z okazji różnych uroczystości, kiedy do miasta przybywają goście z dalekich stron. Jesteście może panie wysłanniczkami zza mórz? - zainteresował się, spoglądając na was co jakiś czas.

[Did]

Nie dość, że muszę być miła, to jeszcze muszę kłamać... nienawidzę tych obu zachowań. Jak coś mi się nie podoba, to mówię o tym prosto z mostu, a nie owijam w bawełnę ludzi, żeby ich nie ranić. Kobieta będzie nosić niemodną bluzkę? Powiem jej to i w dupie mam jej uczucia.
- Można tak rzecz, że pochodzimy zza morza. Co do naszych stroi... jesteśmy początkującymi krawcowymi! Projektujemy różne stroje, które chciałybyśmy pokazać waszym mieszkańcom. Nie są typowo tradycyjne, lecz świeże i młodzieżowe! Od dziecka śniły mi się różne kobiety w przepięknych strojach, innych od tego, co możemy zdobyć. - powiedziałam, uśmiechając się do mężczyzny.
Mam nadzieję, że przestanie z nami rozmawiać, bo nie mam siły wymyślać kolejnych bajeczek. Na szczęście mam ze sobą kilka swoich ubrań, żeby pokazać mu na dowód. Jak to czasami dobrze kupić za dużo ciuchów.

[Daisy7]

jakie miałam ci dodać Poki do izby oprócz Gligara i Growlitha z inkubatora?
-----------------------------------
- Aha, rozumiem. To chyba ciekawe zajęcie, prawda? No i z całą pewnością inne od reszty. Mieszkańcom może się spodobają, ale obawiam się, że nasze kapłanki nie będą już takie zadowolone. Nie żeby coś, lecz wydaje mi się, że wolą tradycyjne stroje - westchnął, co chyba oznacza, iż sam nie miałby nic przeciwko takim ekstrawaganckim ubiorom. - Ja pochodzę z... - koleś zaczął gadać jak najęty, jednak powinnaś byś mu wdzięczna, ponieważ tak bardzo zajął się swoją historią zaczynając od samych narodzin, że w gruncie rzeczy całą drogę przesiedziałyście z Ino w ciszy, nie skupiając się specjalnie na opowiastce i nie musząc odpowiadać, a raczej kłamać na zadawane pytania. - Och! Już jesteśmy! Jak ten czas wspaniale mija przy dobrej rozmowie, prawda? - zaśmiał się szczerze.
Wjechaliście przez smukłą, jednakże bardzo interesującą bramę zrobioną z jakiegoś wywijanego drewna. Miasto jest olbrzymie. Potwornie olbrzymie! Wszędzie piętrzą się domki elfów, po drodze mijacie kilka mniejszych parczków i ryneczków, jednakże zatrzymujecie się dopiero na głównym przy dużej fontannie przedstawiającej wspaniałą roślinę z kolcami. Stąd też doskonale widać zapierającą dech w piersiach świątynie. Wspomnienia wróciły jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Tą biało-brązową budowlę z masą zdobień i naturalnych dodatków pamiętasz aż za dobrze.
- Tutaj panienki zostawię, dobrze? Poradzicie sobie, racja? - zapytał, wyciągając rękę, by pomóc wam zejść.

[Did]

arcanine, lickitunga, digletta
____________
Nigdy więcej nie wsiądę na wóz z obcym mężczyzną. Na litość boską! Jak można tyle czasu gadać o sobie? Myślałam, że zasnę tam i spadnę na ziemię w czasie jazdy! Na szczęście dotarłam do mojego starego miasta. Wspominam je lepiej od mojego domu. Działy się tutaj niesamowite rzeczy razem z moimi przyjaciółmi z lat dziecięcych. Poza domem byłam szczęśliwsza... nie płakałam, nie musiałam się starać, żeby ktoś mnie zauważył oraz zawsze mi ktoś pomagał. W domu uwagę i czas poświęcała mi tylko babcia, ale z nią nie ganiałam po dworze, nie wspinałam się po drzewach. Ona czytała mi książki i opowiadała różne historie. Otula mnie ciepłem, którego matka nie potrafiła mi dać.
- To jak Ino? Rozejrzymy się trochę po okolicy? Możesz wybrać nasz pierwszy cel zwiedzania! - szepnęłam do Ino, żeby nie budzić większego zainteresowania naszą osobą. I tak pewnie, co drugi elf będzie się na nas gapił, bowiem jesteśmy inaczej ubrani... Rozumiem, że Ino ma ten strój, ale ja ubrałam się w zwykłą, białą sukienkę... innej nie mam.

[Daisy7]

arigato~
--------------------------
- Ale tu... inaczej - odpowiedziała z zapartym tchem w piersiach. - Dzięki May, ale sądzę, że na początku powinnyśmy jednak wybrać się do jakiegoś sklepu z ciuchami na błyskawiczną zmianę ubrań. To znaczy twoje nie wzbudza chyba tylu podejrzeń, ale ja czuję się, jakby wszyscy nie odrywali ode mnie gał. Zresztą nic dziwnego. Ich stroje kompletnie różnią się od mojej skąpej zbroi - westchnęła. - Dobrze, że chociaż kotwicę zostawiłam w naszym świe... To znaczy u Jam - sprostowała szybko.

[Did]

Zakupy, ale czym zapłacimy? Nie mam zielonego pojęcia jaką walutę mają elfy, ale pewnie jakieś stare monety. Może za mój diament i rubin uda nam się coś kupić! Powinnam mieć te drogocenne kamienie w swojej torbie. Czasami dobrze, że jest taka pojemna i zmieści cały mój bagaż.
- Przyda nam się nowy strój. Lepiej wtopimy się w tło i będziemy mogły zwiedzić to miasto w całości! Poznasz lepiej to miejsce i jego mieszkańców. - uśmiechnęłam się do Ino, zaczynając szukać jakiegoś sklepu z ubraniami. Mam nadzieję, że jest gdzieś blisko, bowiem chcę w końcu być niezauważalna. Irytuje mnie to, że każdy może na nas patrzeć, ponieważ nosimy inne stroje... plus zakupy dobrze mi zrobią i trochę przygotują na spotkanie z moimi rodzicami w świątynie. Pewnie ojca i tak nie będzie, więc zostaje moja matka.

[Daisy7]

Poszukiwania trwały niespecjalnie długo, ponieważ na w pobliżu rynku rozciąga się masa uliczek, a przy każdej obowiązkowo utworzono chociaż jeden warsztat krawiecki. Chyba nie spodziewałaś się znaleźć tutaj nowoczesnych, wyszukanych sklepów z metkami "House" czy "Cropp", prawda?
- Dzień dobry. W czym mogę służyć? - zapytała lekko przygarbiona kobieta w kwiecie wieku, której salon odzieżowy wybrałyście na pierwszy rzut. - Erica, przynieś proszę nasze najnowsze sukienki - zwróciła się do młodej pomocnicy o długich brązowych włosach upiętych w warkocz z czarnymi dodatkami.

[Did]

- Dzień dobry. - przywitałam się z kobietą w kwiecie wieku. - Właśnie chciałyśmy kupić dwa stroje. Jednakże zapomniałyśmy wziąć ze sobą pieniędzy... - westchnęłam, szukając rubinu w torbie. - Kiedyś znalazłam ten szlachetny kamień. Jest niezwykle duży i bardzo cenny. Można zrobić z niego cały komplet biżuterii albo gdzieś sprzedać. - uśmiechnęłam się do kobiety, pokazując jej dokładnie cały klejnot.
Mam nadzieję, że zgodzi się na zapłatę tym kamykiem. W torebce mam jeszcze jeden... tak na wszelki wypadek. Z tego, co zdążyłam zauważyć ma najładniejsze suknie na całym rynku. Są takie piękne, kolorowe, zdobione i z mojego ulubionego materiału! Taka rzeczy, to świetna pamiątka ze świata elfów... poza tym wyglądałabym elegancko na spotkaniu z mamusią i moim rodzeństwem.

[Daisy7]

- Och, jestem pewna, że ten kamień pokryje wszelkie koszty - odpowiedziała elfka, a jej oczy zaczęły błyszczeć, gdy tylko zasugerowałaś wymianę strojów na z pewnością drogocenny łup. - Proszę, proszę. Bierzcie Panie, co tylko sobie zażyczycie! - zapiszczała podnieconym głosem, kłaniając się wam nisko, w czym o dziwo w ogóle nie przeszkadzał jej garb.
Staruszka wraz z młodą pomocnicą latały przy was jak jakieś skrzaty domowe (HP) albo awoksy (czy jak im tam było z igrzysk). Ino szybko znalazła odpowiednią dla siebie, delikatną i zwiewną sukienkę w kolorze beżu z odrobiną ciemniejszych dodatków.
- Chciałabym tą - odezwała się cicho, podając kieckę kobiecie.
- Ależ proszę bardzo. Chociaż myślałam, że szukają panie czegoś bardziej... żałobnego. W końcu nasz król... No same zapewne wiecie. Przecież nie mówi się na mieście o niczym innym niż jego chorobie. Szkoda, szkoda. Co prawda swoje lata ma, ale był z niego, to znaczy wciąż jest wspaniały władca - westchnęła sprzedawczyni. - A Pani już sobie coś znalazła?