[Księciu]

O proszę. Jestem albo szczęściarzem, albo użyłem jakiegoś kodu oszukującego grę.
Obserwuję go i jestem nim zainteresowany. Czy one jedzą? Mają żołądki? Czy mają prawo istnieć w naszej rzeczywistości?
Podchodzę nieco bliżej, powoli coby go nie spłoszyć. Próbuję jakoś zaznaczyć swoją obecność, żeby mnie zauważył i "przyzwyczaił" do mojej obecności. Przywitałem się półgłosem. Wszystko co robię - wszystkie ruchy jakie wykonuje muszą być wręcz sterylne, coby nie zagrozić mu w żaden sposób.

[REKLAMA]

[Vereesa]

W dzień w który to pisałem był upał, jak na listopad >D.
-Tylko tak groźnie wyglądasz, prawda? - zapytałam z niewymuszoną śmiałością w głosie. -Wydajesz się przyjazną istotką, w ogóle.. miło mi Cię poznać Gible, mam na imię Vereesa i jestem koordynatorką. Zajmuję się nie walkami pokemonów, tak jak większość trenerów, a wydobywaniem piękna z każdego mojego podopiecznego, nie tylko w walce ale i w różnego rodzaju prezentacjach. - krótkie opowiedzenie o sobie na pewno pomoże nam w nawiązaniu jakiejś nici porozumienia, jeśli nie.. no to trudno. Przynajmniej nie będę pluła sobie w brodę, że nie próbowałam.

[Gwen Brown]

Księciu A Porygon jak nie ryknie! O ile ten specyficzny, wręcz mechaniczny odgłos można nazwać ryknięciem. Jedno było pewne- koszmar informatyka właśnie zamierzał zaatakować.

Vereesa Gible spojrzała na ciebie jakby... hm... łagodniej? Tak, z cała pewnością. Wszystko też wskazywało, że wzbudziłaś jej zainteresowanie.

[R.]

Generalnie to zakładałem, że w miarę dobrze karmią tutaj stworki. Ale widocznie temu się nie poszczęściło, co? Tak czy inaczej nie zwróciłem na to większej uwagi, bo jak sam dopadłem do czegoś dobrego to... no! Wyciągnąłem w końcu safari balla.
- Wejście do środka przypieczętuje to wszystko. - mruknąłem przyjaźnie, wyciągając kulkę w jego stronę.

[Gwen Brown]

R. Noibat od razu dotknął przycisku Safariballa, pozwalając się złapać. Gratuluję- czekam na skan Noibata (bez charakterystyki i historii), a na kolejne łowy zapraszam w nowym Cyklu :)

[Vereesa]

Kobieta chce czuć się piękną i pożądaną - to nie ulegało wątpliwości, czy była to droga do serca smoczycy..? Zobaczymy.
-Ładnie prezentujesz się na tym piaskowym tle, piasek błyszczy się na słońcu, a twoja bezapelacyjnie zadbana skóra - również ładnie wygląda na słońcu. - komplement na początek powinien być dobrym posunięciem.

-Ja z moją Eevee skupiłam się na początku na jej futerku, by pięknie ruszało się przy każdym jej ruchu, pokazywało grację małej lisiczki, nawet podczas skomplikowanych powietrznych akrobacji! Myślałaś kiedyś o pokazywaniu jak najmocniej swojego piękna? Cóż za głupie pytanie.. chociaż czy na pewno? Ludzie mogą oceniać Cię po ostrych kłach, a nie wnętrzu.. uwierz mi mała, znam to jak nikt. - uśmiechnęłam się nieśmiało i zawiesiłam na chwilę głos. -Mnie też oceniano po tym co widziano, nikt nie wie, że to co na zewnątrz - to tylko iluzja, a najważniejsze mam w środku, w sercu. - poruszające zdanie zakończyłam pokrzepiającym uśmiechem. Wstałam i zrobiłam kilka kroków w stronę Gible, usiadłam trzy metry od niej, zaburzając naturalnie jej strefę prywatności, jednak nie wchodząc jej w drogę - dając możliwość wyboru - uciec, zostać lub podejść bliżej.

[Gwen Brown]

Vereesa Gible słuchała co mówisz. Wydawała się pozytywniej nastawiona do ciebie niż na samym początku waszego spotkania. Prawdopodobnie nie powinna się na ciebie rzucić, czy też przejawiać jakichś innych agresywnych działań.

[Księciu]

Mam przekichane.
Oczywiście zaczynam od tłumaczenia kim jestem, czym się zajmuję i czego szukam. Mówię również, że Porygon jest pokemonem którego szukałem od dawna i opowiadam o nim w samych superlatywach. Jeżeli to nie zadziała lub ów pokemon będzie szarżował na mnie bez zastanowienia, chwytam kamulce z torby i rzucam w niego, starając się trafić w kanciastą głowę. Rozglądam się również po otoczeniu, czy jakoby nie znalazłby się jakiś badyl bądź kij, którym mógłbym się bronić.
Nie chcę go skatować, dlatego staram się mówić między każdym rzutem kamienia o tym, żebyśmy na spokojnie "porozmawiali".

[Gwen Brown]

Księciu Niestety, Porygon nie dawał sobie kompletnie nic przetłumaczyć. Zaraz też zaczął na ciebie szarżować. Ledwie udało ci się odskoczyć. Widząc, że nic z tego nie będzie, postanowiłeś przejść do kontrataku- w ruch poszły kamienie którymi ciskałeś w rozeźlonego pokemona. Cóż, skutek był dość niekoniecznie zadowalający. Poza faktem, że pokemon troszeczkę się zmachał ciągłymi szarżami, po oberwaniu kilkoma kamieniami postanowił zaatakować czymś wyższego kalibru. W tym wypadku chyba będzie to Psybeam...

[Księciu]

W takim razie przechodzę do uniku. Nie mogę dać się porazić atakiem, bo albo sczeznę albo umrę. Promienia staram się uniknąć tak szybko jak pozwala mi na to ciało, i kontratakuję. Dobrze, że pokemon zaczyna być zmęczony - okupując go kamieniami będę miał większą szansę na jego złapanie. Dopóki nie zauważę, że z trudem Porygon podejmuje jakiekolwiek szarże i ruchy w moim kierunku, unikam i kontratakuje kamieniami. Jeżeli Pokemon się zmęczy, rzucam w niego kulą.

[Gwen Brown]

Księciu Zdołałeś uskoczyć i postanowiłeś kontynuować atak. A Porygon dalej jeśli nie szarżował, to wypuszczał na ciebie Psybeam. W końcu spróbowałeś rzucić w niego Safariballem. Pokemon zniknął na moment w środku, ale zaraz "wyskoczył". Widać jeszcze za wcześnie. Dalej był rozeźlony i aktualnie pędził w twoją stronę. Ale jakoś szybciej... Cholera, czy to czasem nie jest Agility? Cóż, jakby nie patrzeć szykuje się kolejna runda waszego pojedynku ;P

[Księciu]

Ponawiam to, co robiłem w poprzedniej "rundzie". Staram się trafiać kamieniami i wszystkim innym, co nawinie pod rękę, w Porygona, coby go osłabić i unikać jego ciosów i promieni posyłanych w moją stronę, jednakże mogę mieć z tym problem jeżeli on faktycznie użył Agillity. Prawdę powiedziawszy byłem wolniejszy nawet przed tym zanim użył on przyśpieszenia.
Rozglądam się za czymś, czym mogę rzucić lub czym mogę się bronić, bo mogę srogo oberwać przez nieuwagę.

[Gwen Brown]

Księciu Jak pomyślałeś, tak zrobiłeś. Trochę trudniej było ci uskoczyć, ale udało się. Powróciłeś więc do ciskania w pokemona wszystkim co było pod ręką i robienia uników zależnie od potrzeby. I chociaż Porygon był już wyraźnie zmachany i tak po rzuceniu w niego ballem... wyskoczył! A cóż za bydlę zawzięte! Może do trzech razy sztuka? ;P

[Księciu]

- Ughh..! - Mruczę, podnosząc się z ziemi. Masakracja jakaś, niesamowicie witalny i niepokonany. Podchodzę do niego, wolniej, coby móc ewentualnie jeszcze uskoczyć przed ewentualnym napadem jego złości. Wiem, że mogę mocno oberwać. Wiem, że może mi połamać kości. Wiem, że może mnie zabić.
- Właź do tej kuli! Nie masz już sił, żeby walczyć! - Mamroczę do niego, wyciągając - ale jeszcze nie rzucając kuli. Będąc przed nim - o ile się dostanę i będę cały - daje mu pstryczka w nos i łapię go w kulę.
Jeżeli nie dojdę do niego, to ponownie, po raz trzeci rzucam do niego czym popadnie starając się uniknąć jego ciosów i rzucam kulą w nadziei na jego złapanie.

[Gwen Brown]

Księciu Pstryczek w nos? Zuchwały ruch, który niezbyt spodobał się Porygonowi. Zanim zdołałeś ponownie użyć balla, dostałeś od pokemona klasycznym ciosem ze łba. Po raz trzeci okładałeś go czym popadnie i po raz trzeci rzuciłeś w niego Safariballem. W reszcie się udało- złapany! Gratuluję, czekam na skan, a na kolejne łowy zapraszam w nowym Cyklu:)