[Daisy7]

Chłopak nawijał jak katarynka przez resztę drogi do miasta. Na szczęście, kiedy tam dotarliście o 13:47, pożegnał się z tobą i poszedł w kierunku miejsca, gdzie będzie start oraz meta wyścigu, czyli bardziej z boku. Ty natomiast masz do dyspozycji całe Ecruteak. Wygląda tak, jak je zapamiętałaś, a więc pełne jesiennych barw (głównie pomarańcz, którym pomalowano 90% dachów tutejszych budynków). Najciekawsze budynki, jakie tu znajdziesz to: sala gimnastyczna, Barrier Station to Bell Tower, Burned Tower, Kimono Dance Theater i Bell Tower. Sporo tego, więc masz w czym wybierać. Szkoda tylko, że są tu takie tłumy zapewne wynikające z dzisiejszego festynu.

[REKLAMA]

[Black Lotus]

Gdy ciapowaty rowerzysta opuścił mnie, żeby móc przygotować się do wyścigu, odetchnęłam z wielką ulgą. Spojrzałam na PokeDex, żeby sprawdzić godzinę. Urządzenie wskazywało prawie czternastą godzinę.
- Całkiem niezły wynik, zważywszy na przygodę z Zoruą i oszukanie śmierci. - pomyślałam. - Ale teraz mogę w pełni oddać się zwiedzaniu.
Miasto wyglądało identycznie, jak je zapamiętałam. Wszędobylska pomarańcz, jesienna atmosfera oraz domki stylizowane na japoński styl. Nie wiedzieć czemu, miejsce to bardzo mi się podobało i gdy była mała, zawsze powtarzałam, że się tutaj przeprowadzę. Niestety nie miałam szans na ciche zwiedzanie okolicy. Festyn musiał być naprawdę wielkim wydarzeniem, bo były tutaj tłumy ludzi. Jednak pierwszym miejscem, które chciałam odwiedzić w mieście, był Kimono Dance Theater i nie zamierzałam z tego zamiaru rezygnować. Wzięłam Cyndaquila na ręce, żeby przypadkiem nie zgubił się w tym dzikim tłumie.
- Chodź Blaze, obejrzymy sobie przedstawienie. - odparłam entuzjastycznie do stworka.

[Daisy7]

Blaze kwiknął, co zapewne ma oznaczać "okey", biorąc pod uwagę, że nie protestuje i nie wyrywa ci się z rąk. Dotarłszy do Kimono Dance Theater, weszliście do środka. Jest tu jeszcze ładniej niż z zewnątrz. Dużo japońskich znaczków, wszędzie drewno i perfekcyjne zdobienia będące najczęściej wielkimi obrazami przedstawiającymi kobiety ubrane w kimona. Jedne stoją z rękami złożonymi jak do modlitwy, za to inne wyglądają jakby chciały skopać ci tyłek. Obserwowałaś największy z obrazów, na którym szczegółów jest bez liku, dopóki Cyndaquil nie wydał z siebie odgłosu przypominającego warknięcie. Od razu spojrzałaś na niego, a potem powędrowałaś za jego wzrokiem. Okazało się, że dostrzegł puchatego liska siedzącego w cieniu dużej drewnianej figury, który przygląda wam się z zainteresowaniem od bliżej nieokreślonego czasu.

[Mhrok]

Kimono Dance Theater przywróciło mi wiele wspomnień z dzieciństwa. Wnętrze ozdobione obrazami, na których znajdowały się modelki ubrane w tradycyjne japońskie stroje, wszędzie znajdujące się drewno jak i inne azjatyckie motywy interesowały mnie już od pierwszej wizyty w tym miejscu, jako kilkunastoletnie dziecko. Przyglądałam się największemu obrazowi na ścianie, starając się wyłapać jak największej szczegółów i odniesień do azjatyckiej kultury. Z tego zafascynowania wyrwało mnie ciche warknięcie Blaze'a.
- Co się stało maluszku? - spytałam go zdziwiona.
Stworek patrzył się on w stronę dużej drewnianej figury, jednak jasnym było, że nie podziwia jej majestatyczności czy kunsztu rzeźbiarza, który ją wykonał. W cieniu zauważyłam leżącego stworka o jasnoczerwonej futrze i jasnym puchatymi ogonem i szyją. Była to jedna z ośmiu ewolucji Eevee'go, czyli najbardziej rozpoznawalnego pokemona na świecie. W tym przypadku mieliśmy do czynienia z Flareonem - ognistą ewolucją brązowego liska. Pokemon wyglądał niezwykle urocze, jednak przerażające było, że ciągle na nas patrzył, niczym jakaś ukryta kamera.

[Daisy7]

http://jastrzebie-gramatyki.pl/cytat/381703
-----------------
Blaze dalej powarkiwał wrogo w kierunku liska, w którym słusznie rozpoznałeś ognistą ewolucję Eeevee'ego - Flareona, jednak ten nie zmieniał pozycji przez dobre kilka chwil. Dopiero kiedy Cyndaquil znudził się zdzieraniem sobie na niego strun głosowych, ten zdecydował się wstać i powoli do was podejść. Zatrzymał się zaledwie metr od ciebie, dzięki czemu mogłaś mu się dokładnie przyjrzeć. Dostrzegłaś, że ma na szyi czerwoną obróżkę. Zanim jednak zdecydowałaś się coś zrobić, malec czmychnął ku ścianie i... normalnie jakby był duchem i przez nią przeniknął! Zaintrygowana podeszłaś bliżej, by zbadać miejsce. Och, to przecież klapa w ścianie! Szkoda, że się do niej nie zmieścisz, ale taki Cyndaquil nie miałby z tym najmniejszych trudności.

[Black Lotus]

Chciałam podejść ognistego lisa, bo byłam nim bardzo zainteresowana. W dzieciństwie zawsze marzyłam sobie, że kiedyś będę trenerką Eevee'ego, chociaż tak samo myślała prawie każda dziewczynka. Flareon jednak ubiegł moje zamiary i sam się do nas zbliżył. Widziałam teraz pokemona w całej jego okazałości, jego puchaty, jasny ogonek oraz sierść w kolorze płomienia. Kątem oka dostrzegłam również obróżkę na szyi lisa, co oznaczało, że nie jest on dziki i ma swojego właściciela. Nie miałam jednak czasu zauważyć u stworka większej ilości szczegółów, gdyż mi czmychnął. Początkowo wydawało mi się, że przeleciał przez ścianę niczym duch, jednak okazało się, że Flareon uciekła po prostu przez klapę w ścianie. Niestety otwór był za mały dla mnie, jednak Cyndaquil dałby sobie z nim radę. Początkowo wahałam się, czy go puszczać samemu i ostatecznie przypieczętowałam tą decyzję. Nie będę puszczała Cyndaquila nigdzie samego. Postanowiłam jedynie spojrzeć przez klapę w ścianie. W końcu co może się złego stać?
________________________
* KLIK!

[Daisy7]

ile razy jeszcze to dasz? ;-;
---------------
Cyndaquil chyba ucieszył się, że nie poprosiłaś go o pójście za Flareonem, bo usłyszał jaki cicho odetchnął z ulgą. Nie żeby się ciebie bał i lękał ci się sprzeciwić, bo przecież mowa tu o jeżyku budzącym cię poprzez poparzenie twarzy, ale najzwyczajniej w świecie niechałby odmówić, żeby nie wyjść na tchórza. Ach te urocze, "odważne" i honorowe Pokemony. Zajrzawszy do klapy, nie dostrzegłaś niczego konkretnego, gdyż w tuneliku panują egipskie ciemności. Jednak ledwo zdążyłaś podnieść się na równe nogi, gdy nagle przez ukryte drzwi niedaleko klapy do pomieszczenia weszła wysoka, szczupła kobieta o kręconych rudych (wręcz marchewkowych, jak Victoria ze "Zmierzchu") włosach ubrana w pomarańczowo-czerwono-bordowe kimono z czarnymi zdobieniami. Tuż za nią wmaszerował Flareon, ten sam z czerwoną obróżką! Czyżby była to jego opiekunka? Nieznajoma uśmiechnęła się do was i skłoniła w typowo japoński sposób.
- Witajcie w tanecznym teatrze sióstr Kimono. W czym możemy wam pomóc, najmilsi? - zapytała łagodnym i życzliwym głosem.

[Black Lotus]

W tunelu niestety nie udało mi się dużo wypatrzeć z powodu ciemności, które w nim panowały. Teraz tym bardziej cieszyłam się, że nie wysłałam tam Cyndaquila. W końcu nie wiadomo, jak długi jest ten tunel i do czego ostatecznie prowadzi. Gdy tylko wstałam na nogi, do sali weszła wysoka kobieta o kręconych rudych włosach, a obok jej nogi kroczyła Flareon. Była to najpewniej ta sama, bo miała identyczną czerwoną obróżkę na szyi. Żeby uszanować azjatycką kulturę, witam się z kobietą tak sam, jak ona.
- Przyszliśmy tutaj jedynie obejrzeć jakiś spektakl, ale widzę, że na razie żadnego nie ma. - odpowiedziałam kobiecie. - Później zaczepiła nas, jak mniemam, twoja Flareon.
________________________
* Łee, ścianka ;_; (~Daisy)

[Daisy7]

- Tak, teraz ona przyjmuje gości. Jak tylko ktoś się zjawi, biegnie do naszego pokoju i nas o tym powiadamia. Mówiąc "nas" mam na myśli mnie i resztę moich sióstr, a także ich Pokemony. Dzisiejszy spektakl został odwołany ze względu na "Festiwal Rowerów". Jest z nim wielkie zamieszanie, więc nasze przedstawienie przeniosłyśmy na jutro na godzinę 11:00. Potrwa równo do 13:00. Zapewne nie wiesz, że w Japonii czas od 11:00 do 13:00 uznaje się na najszczęśliwszy i nazywa go Godziną Konia, czyli po japońsku shakkō. Interesujące, nieprawdaż? - uśmiechnęła się, mrużąc oczy. - Może chcesz wstąpić na zieloną herbatę do naszego saloniku? Poznasz moje siostry, a tym samym pozostałe artystki teatru i mogę opowiedzieć ci co nieco o japońskich zwyczajach - zaproponowała.

[Black Lotus]

Zatem kobieta była jedną ze słynnych Sióstr Kimono. Wyjaśniono mi, że Flareon pełni rolę recepcjonistki, a teatr nie jest opuszczony, tylko reszta aktorek odpoczywa w oddzielonym od głównego pomieszczeniu saloniku.
Informacja o odwołaniu i automatycznym przełożeniu spektaklu nieco mnie zasmucił. Liczyłam, że szybko uda mi się je obejrzeć. Trudno, zostanę w Ecruteak dzień dłużej i będę mogła pooglądać inne zabytki tego miasta.
- A może i uda mi się zawalczyć z liderem? - zastanawiałam się.
Już miałam podziękować kobiecie za gościnę, oraz za niezwykle ciekawą ciekawostkę o kulturze japońskiej, kiedy dostałam propozycję spotkania się z innymi Siostrami.
- Na prawdę, mogłabym?! - zapytałam mocno uradowana, jednak od razu spuściła z tonu. - To znaczy, bardzo chętnie. Będzie mi niezwykle miło poznać pani siostry i napić się wspólnie herbaty. - tym razem starałam się to powiedzieć jak najbardziej spokojnie, ale i realistycznie zarazem.

[Daisy7]

naprawdę* ;3 // musiałam dać ściankę, inaczej się nie dało tego opisać, ale pamiętaj, że robię to z bólem serca D:
-----------------------------
- Ależ oczywiście, nie ma problemy, a my chętnie spotykamy się ze wszystkimi naszymi fanami, że się tak wyrażę - odpowiedziała rudowłosa kobieta, po czym gestem pokazała ci, byś szła za nią.
Przeszłyście przez ukryte drzwi, jedynie Flareon zdecydował się przedostać za pomocą swojego tajnego przejścia. Jeśli spodziewałaś się, że wejdziecie prosto do salonu, gdzie odpoczywa reszta artystek, to byłaś w błędzie. Otóż znalazłyście się w wąskim i podłużnym korytarzu, w którym na prawo i lewo są drzwi. Naliczyłaś pięć par drzwi po prawej stronie, z których wszystkie oznaczone były tabliczkami z różnymi imionami, a także dwie na lewo. Twoja przewodniczka poinformowała cię, że te po prawo to sypialnie sióstr Kimono, ale dwa pomieszczenia po lewej stronie stanowią kuchnię z jadalnią i łazienkę, gdyż kobiety mieszkają tu na stałe i potrzebne są im taki wygody. Wy jednak ominęliście wszystkie przejścia, zatrzymując się na samym końcu przed największym, drewnianym, dwuskrzydłowym. Domyśliłaś się, że prowadzą do salonu i tym razem miałaś rację. Wszedłszy do środka, ujrzałaś obszerne, wyczyszczone na błysk pomieszczenie. Podłoże wyłożono wykładziną z japońskimi znaczkami, a ściany pomalowano na kolor cielisty. Najbardziej w oczy rzuca się spory, niski, kwadratowy stół pośrodku, przy którym na czterech spośród ośmiu poduszek siedzą kobiety, a obok nich towarzyszące im Poke-liski. Na pierwszy rzut oka wszystkie panienki różnią się od siebie i to bardzo (przede wszystkim kolorami włosów), jednak po dokładniejszej obserwacji można zauważyć, że mają podobne twarze, wszystkie są szczupłe i raczej wysokie. Jeśli mowa o włosach to nie tylko je posiadają pod kolor podopiecznego, ale także kimona. Co do stworków to od razu rozpoznałaś, że są to kolejne eeveelucje: Espeon, Umbreon, Jolteon i Vaporeon z kolorystycznie dopasowanymi obróżkami. Hmm... Ciekawe czemu cała czwórka ma przy obróżkach małą zawieszkę w kształcie koniczynki, a u ognistego liska takiej nie dostrzegłaś.
- Witajcie siostry. Zaprosiłam tą młodą damę na wspólną herbatę. Może zechcesz się nam przedstawić? - zaproponowała opiekunka Flareona, a żeby cię ośmielić, sama powiedziała, jak się nazywa - Naoko.

[Black Lotus]

Kroczyłam za kobietą, przechodząc korytarze z siedmioma parami drzwi, pięcioro z nich prowadziło do sypialni Sióstr Kimono, dodatkowo oznaczone one były tabliczkami z imionami, a za dwoma kolejnymi parami znajdowała się kuchnia i łazienka. Na końcu długiego halu znajdowała się ostatnio par drzwi, nieco przypominające wrota. Za nim znajdował się salon, o którym wspominała trenerka Flareona. Kobieta krótko przedstawiła powód mojego przybycia tutaj, po czym sama się przedstawił.
- Jestem Haru Hasashi. - przywitała, zginając się w pół, po czym wskazałam ręką na ognistego jeżyka. - A to jest mój towarzysz, Blaze. Miło mi panie poznać.
Rozglądałam się po pomieszczeniu, które tak samo jak teatr, było urządzone na styl japoński. Niski stój, tematyczne ozdoby i inne szczegóły sprawiały, że można było się poczuć jak w zupełnie innym świecie. Obok czwórki siedzących na poduszkach kobiet zauważyłam kolejne eeveelucje, które tak samo jak Flareon, wyglądało niezwykle uroczo, ale i jednocześnie elegancko i dystyngowanie.
________________________
* Kolejna, ścianka ;_; Czemu mi to Klusko robisz? *płacze rzewnie*

[Daisy7]

cichaj, ja jestem MG, ja mogę wszystko, to jako gracz masz się przystosowywać D:
-----------
Kobiety przedstawiły się po kolei: pani od Espeona - Sayo, od Umbreona - Zuki, od Vapreona - Kuni i od Jolteona - Miki. Jeśli chodzi o same liski to nie mają żadnych imion, więc wszyscy zwracają się do nich po nazwie gatunku. Naoko poprosiła cię, byś usiadła obok niej przy niskim stole na bardzo wygodnej poduszce. Sayo poszła zrobić herbatę, a gdy wróciła i podała każdemu (włącznie z tobą) po kubku napoju, towarzystwo rozgadało się, jakby smak bądź zapach tego picia rozwiązał im języki. Siostry rozmawiały głównie o nowych krokach i pomysłach do przedstawień, a ty chociaż nie miałaś okazji, aby się często odezwać, nie czułaś się jakaś wyobcowana. W końcu temat uległ zmianie, kiedy Kuni, która, jak się okazało, jest najstarsza, zapytała opiekunkę Flareona co z rytuałem przejścia. Zapytana spuściła głowę i wybełkotała coś niezbyt zrozumiałego.

[Black Lotus]

Kobiety zaczęły się przedstawiać, a ja próbowałam w miarę możliwości zapamiętać imiona każdej z niej, jednak wiedziałam, że nie będzie to łatwe zadanie. Usadowiłam się obok Naoko, której podopieczną była Flareon. Sayo, która trenowała psychiczną ewolucję Eevee, poszła przygotować herbatę, a po chwili powróciła z ciepłym naparem dla każdej z nas. Wszyscy rozgadali się, kobiety mówiły głównie o swojej pracy, a ja z zaciekawieniem przysłuchiwałam się ich rozmowie. Nie czułam się wyobcowana w towarzystwie, nawet zbytnio mi nie przeszkadzało, że odzywałam się jedynie co jakiś czas. W pewnym momencie kobiety zapytały się Naoko o jakiś tajemniczo brzmiący "rytuał przejścia". Trenerka Flareona posmutniała, a ja przypomniałam sobie o pewnym szczególe. Jedynie jej eevelucja nie miała przy obróżce koniczynki. Uznałam to za nieistotny szczegół, najwyżej niepotrzebnie.
- A czym jest ten rytuał przejścia? - spytałam Kuni.
________________________
* STRÓJ NR 1
STRÓJ NR 2
Haru ma móc się ubrać w te ubranka *^*

[Daisy7]

nie ma tak dobrze, musi je kupić wpierw w sklepie odzieżowym w przygodzie *^* znajdziesz taki sklep w każdym mieście (city, a nie town)
------------
- Rytuałem przejścia nazywamy solowy występ artystki na scenie podczas Kwartalnego Przedstawienia. Chodzi o to, że musi sama ze swoim podopiecznym ułożyć własną choreografię, dobrać muzykę i zadbać o każdy szczegół, a następnie ją przedstawić przed publiką. Jeśli zbierze duże brawa, rytuał zostaje uznany - wyjaśniła Kuni.
- A Kwartalne Przedstawienie, czyli z japońskiego Shihanki shō to występ odbywający się raz na trzy miesiące. Taki z przytupem trwający co najmniej dwie i pół godziny, na którym cała sala jest zapełniona - dodała z przerażeniem w głosie Naoko.
- Oj tam, za bardzo się tym stresujesz i przejmujesz. Pomyśl, że to zwykły występ, taki jaki codziennie odgrywamy dla dwudziestu osób. Przecież przy takich nigdy nie zżera cię trema - odezwała się wesoło Miki, głaszcząc Jolteona, który z radości zaczął aż strzelać delikatnymi iskierkami, co Vaporeon "skomentował" niezadowolonym prychnięciem.
- Ta, jasne - burknęła Naoko, nadal nie podnosząc głowy. - Zresztą musiałabym być chyba ślepa, żeby na widowni widzieć dwadzieścia osób zamiast dwustu!
- Oj no, chciałam dobrze - westchnęła przygaszona właścicielka elektrycznego lisa.
- Nikt cię nie obwinia, Miki. Po prostu Naoko ma pietra, bo za pierwszym razem wygwizdali jej występ na Kwartalnym Przedstawieniu. Heh, mija już rok od tego wydarzenia, a tak świetnie je pamiętam - zakpiła Zuki, uśmiechając się iście diabelsko, przez co została sparaliżowana wzrokiem bazyliszka przez pozostałe siostry oprócz jeszcze bardziej podłamanej Naoko.