[Snazzy]

Tak więc przez moment dookoła waszej trójki panowała niezbyt zręczna cisza. Nawet Teddiursa nieco zdziwiona nagłym milczeniem spojrzała na ciebie ze zdziwieniem. Dopiero po minucie Angela odezwała się do chłopaka, podając mu prawdopodobnie swój numer telefonu i zapisując od razu kontakt do tutejszego Centrum Pokemon. Po tej krótkiej wymianie zdań stażysta oznajmił ci jeszcze, iż niestety będziesz musiał sobie poradzić bez pokeballa, a następnie wrócił do swoich zajęć, zostawiając was samych. Ruda natychmiast wykorzystała to, by odpowiedzieć ci na wcześniejszą wypowiedź.
- Mimo wszystko jednak zawsze mogło mu się coś stać – stwierdziła pewnym głosem, a po jej spojrzeniu wnioskować mogłeś, iż dziewczyna wierzy mocno w tą teorię. Niedźwiedzica zaś ponownie mocno wtuliła się w ciebie.

[REKLAMA]

[Mhrok]

Po moim oznajmieniu, a tak właściwie jego braku, nastała niezręczna cisza. Na szczęście Angela ostatecznie przekazała stażyście własny numer telefonu, a ja postanowiłem sobie, wreszcie zakupić telefon. Z oczywistego powodu, Teddiursa została przekazana mi bez PokeBalla. Niedźwiadek tuli się do mojej nogi, więc podniosłem go na ręce, żeby mógł mnie nieco lepiej widzieć.
- Niestety również i tego nie możemy wykluczyć. - odparłem Angeli na jej stwierdzenie, dosyć prawdopodobne.
W dalszym ciągu było więcej pytań niż odpowiedzi. Dlaczego trener zostawił ją samą? Nie zorientował się, że nie ma wraz z nim jednego z podopiecznych? I czy rzeczywiście mogło mu się coś stać? Najważniejszym teraz było, poznać pytanie na te odpowiedzi.
Jako że zbytnio nie mamy już w Cherrygrove niczego do roboty, odbieram wraz z dziewczyną nasze pokemony, po czym opuszczam ten przybytek. Mizu niezbyt przepada za siedzeniem w ciasnej kuli, więc po wyjściu z budynku od razu go wypuszczam. Patrząc się na czerwono-białym PokeBall w głowie pojawiła się pewna myśl. Przykucnąłem przy Teddiursie i wyciągnąłem z plecaka jedną ze swoich kul.
- Czy mogłabyś dotknąć swoją łapkę ten srebrny przycisk. Chciałbym coś zobaczyć. - poleciłem niedźwiadkowi. Jeśli moja teoria nie jest słuszna, złapanie brązowego stworka będzie niemożliwe.

[Snazzy]

W ten oto sposób wasza trójca opuściła przybytek o nazwie Centrum Pokemon w Cherrygrove, a następnie ty wypuściłeś Mizu. Wtedy też wpadł ci do głowy ciekawy pomysł, który niemal natychmiast zaplanowałeś zrealizować. W tym celu podetknąłeś Teddiursie wręcz pod nos czerwono-białą kulkę i wyjaśniłeś, co powinna zrobić. Zaintrygowana tym poleceniem niedźwiedzica natychmiast spełniła to polecenie, natomiast równie zaciekawiona Angela zaglądała ci przez ramię. Niestety jednak, wbrew twoim teoriom, nic się nie stało. Jej złapanie nie było więc możliwe.
- ...więc co to oznacza, Remi? Jakaś kolejna teoria? - zapytała nieco zbita z tropu rudowłosa.

[Black Lotus]

- Pokemon należący do trenera, nie może być złapany przez nikogo innego, takie są zasady działania PoekBalli. Wie to każdy. - odparłem do dziewczyny. - Jednak gdy kula stworka zostaje zniszczona, więź ta zanika i pokemon może zostać złapany bez żadnych przeszkód. - objaśniałem Amelii, po czym odwróciłem się do Teddiursy. - Oznacza to tyle, że twojemu trenerowi na pewno nic nie jest. - miałem nadzieję, że taka wiadomość pocieszy niedźwiadka, który i tak pewnie zasmucony jest całą sytuacją.
Mówiłem tak, jednak sam do końca nie byłem pewien swojego zdania. Trener pokemona i tak mógł być w niebezpieczeństwie, a kula Teddiursy po prostu siedzi sobie bezpiecznie schowana w jego torbie. Jednak ja nie chciałem dzielić się tym przypuszczeniem ani z niedźwiadkiem, ani z Angelą.
- To jak, ruszamy dalej? - spytałem wesoło, próbując nie pokazać po sobie ani jednej złej emocji.

[Snazzy]

- Też to wiem, ale mimo wszystko... - Angela urwała swoją wypowiedź zanim zdołała ją w jakikolwiek sposób rozwinąć. Zrobiła to głównie dlatego, iż usłyszała zapewne twoje zapewnienie w stosunku do Teddiursy, że jej trener jest zapewne bezpieczny. Jednak czy warto okłamywać tak niedźwiedzicę, gdy istnieje szansa, że trenerowi się coś rzeczywiście stało?
Nieco uspokojony miś, Mizu oraz twoja ruda świeżo poznana znajoma przytaknęli, a następnie zaś ruszyliście w kierunku drogi numer 30, która według wszystkich znaków prowadziła w kierunku Violet. Tutaj też Angela postanowiła ponownie zabrać głos.
- Masz jakiś konkretny cel podróży do Violet, nie licząc tamtejszego lidera? Nigdy nie mogłam znaleźć czasu, by zwiedzić tamtejszą wieżę. Byłeś tam kiedykolwiek?

[Mhrok]

Nie było sensu w niepotrzebnym niepokojeniu Teddiursy. Lepiej, żeby póki co żyła w otoczce tego słodkiego kłamstewka. A Angela... Ona na pewno dobrze wie, że sam nie do końca jestem pewien swojego zdania. Może minimalnie się uspokoiła, ale na pewno pewna cząstka dalej uważała, że trener niedźwiadka może być w niebezpieczeństwie.
- Czy mam jakiś konkretny cel? - powtórzyłem pytanie dziewczyny. - Muszę zajść w jedno miejsce i dowiedzieć się czegoś o pewnej osobie. - odparłem, dosyć tajemniczo, Angeli, nie zamierzałem bowiem zdradzać jej celu mojej wędrówki do Violet. - Niestety nie miałem okazji zwiedzać tamtejszej wieży.

[Snazzy]

- Och - rudowłosa wydawała się być zaskoczona twoją odpowiedzią. No cóż, do typów zwierzających się ze swego życia raczej nie należałeś. Ciekawe, co dziewczyna sobie o tobie w tej chwili pomyślała. Że jesteś jakimś bandytą, który poszukuje ofiary? Albo może masz nieciekawą przeszłość? W każdym razie Angela po chwili ponownie zabrała głos. - Ale i tak jakbyś potrzebował w tej sprawie pomocy, może zawsze o nią mnie zapytać, a wieża... wieża będzie najlepszym przerywnikiem dla ciebie między tamtejszą salą a prywatnymi sprawami. Mógłbyś na przykład poprosić tamtejszych mnichów o modlitwę za pomyślny przebieg swoich spraw. Niegłupi pomysł, prawda? Chociaż... jak to jest u ciebie z religijnością?

[Mhrok]

- Jednak nie martw się, nie uczestniczysz w polowaniu płatnego zabójcy na nic nie spodziewającą się ofiarę. - próbowałem sytuację obrócić w żart, zobaczymy z jakim skutkiem.
Angela wydawała się być bardzo miłą osobą, jednak znałem ją jeszcze za krótko, żeby się przed nią bardziej zwierzać. W ogóle miałem problem w ufaniu ludziom, wszystko spowodowane to było pobytem w domu dziecka. Wychowawcy często nie zwracali uwagi na zachowanie niektórych wychowanków, bo tak było im wygodnie. Co starsze dzieciaki czuły się panami i często dokuczała słabszym i młodszym. Gdy ci dorastali uznawali, że skoro sami byli tak traktowani, to mogą tak samo traktować innych. I w ten sposób koło się zamykało. Sam miałem nie jedno za uszami, jednak wolałem nie wracać do tego etapu swojego życia.
- Ciekawa propozycja. Nie zaszkodzi spróbować ułaskawić jakiegoś bóstwa, żeby bardziej sprzyjał mi podczas podróży. - odparłem z uśmiechem, lecz znikł on wraz z ostatnim pytaniem. Mój ton zmienił z wesołego na ponury, bezosobowy, niczym głos jakiegoś służbisty. - Wolałbym nie odpowiadać na to pytanie. Wolę swoje przekonania zachować dla ciebie. - po tych słowach odwróciłem wzrok od dziewczyny, starając nie patrzeć w jej stronę.

[Snazzy]

Na ostatnią twoją wypowiedź Angela wręcz zaniemówiła, chociaż kątem oka zauważyłeś, że zarumieniła się także mocno. Czyżby żałowała, że zadała ci to jedno pytanie, a ty zareagowałeś tak, a nie inaczej? Być może. W każdym razie na razie postanowiłeś udawać, że dziewczyny nie ma obok ciebie i utkwiłeś spojrzenie na drugiej stronie ścieżki. Niestety jednak, przez kolejne pięć minut nie działo się nic ciekawego, dopóki nie zauważyłeś, iż w oddali z lasu wyleciała spora grupa ptaków - przy akompaniamencie ledwo słyszalnego ryku. Rudowłosa prawdopodobnie także to spostrzegła, bowiem zatrzymała się. I co z tym uczynisz, Remi?

[Mhrok]

Szedłem wraz z Angelą, próba jej ignorowania była trudna, bo nie działo się zupełnie nic. Jakby cały świat zmówił się przeciwko mnie, żebym nie był na nią zły. W pewnym momencie ujrzałem na niebie kilkanaście sztuk bliżej nieokreślonych ptaków, które przed momentem wyleciały z pobliskiego lasu. Zaraz po tym, do moich uszu dobiegł przeraźliwy ryk. Wraz z Angelą przystanęliśmy, bardziej z zaskoczenia niż z jakiegoś przerażenia.
- Pewnie jesteś równie ciekawa co ja, nie mylę się? - mówię do dziewczyny.
Jakby nie patrzeć, nie co dzień ma się okazję usłyszeć takie dźwięki tym bardziej w tych spokojniejszych partiach regionu Johto. Zatem ruszam za źródłem tajemniczego ryku, bo w końcu co innego mi pozostało?

[Snazzy]

- To nic dziwnego, że jestem tym zdziwiona. Te okolice są w końcu spokojniejsze, a takiego ryku spodziewałabym się prędzej w jakiejś pustynnej dziczy albo w okolicy jeziora Gyaradosów - odpowiedziała dziewczyna, przytakując ci cicho, po czym razem z nią, Teddiursą oraz Mizu ruszyłeś w kierunku linii drzew, by znaleźć się jak najbliżej źródła ryku. Będąc już w lesie nie było już wam tak łatwo nawigować - głównie ze względu na ulistnione korony drzew oraz losowe rozmieszczenie drzew, ktore uniemożliwiało wam podróż po linii prostej.
Po około dwóch minutach morderczego biegu (i trzech potknięciach Angeli) dotarliście na małą polanę, na której... nie znaleźliście nic niepokojącego. Nic, oprócz czegoś otoczonego przez grupę Rattat. Krzaki i szczury niestety uniemożliwiały wam dojrzenie, co tam siedzi.

[Mhrok]

W czwórkę ruszyliśmy w stronę źródła tajemniczego ryku. Angela potwierdziła moje przypuszczenia, co niestety niespecjalnie mnie ucieszyło. Mogło to jedynie oznaczać, że ryk spowodowany został przez jakiegoś bardzo silnego pokemona.
O ile będąc na trakcie, nawigacja nie sprawiała nam zbytniej trudności, o tyle gdy znaleźliśmy się już pomiędzy drzewami było to o wiele trudniejsze zadanie. Najważniejszym było dla mnie w tym momencie, żeby nie zgubić Mudkipa oraz żadnego z dwójki moich towarzyszy. W końcu dotarliśmy na niewielkich rozmiarów polankę i nieco się zdziwiliśmy. Jedyną niezwykłą rzeczą tutaj była grupka Rattat, która stało wokół czegoś, czego niestety nie byliśmy w stanie zidentyfikować. Mogliśmy w spokoju odejść, jednak spokoju nie dawała mi grupka szczurów. Jaki mógł być powód ich zebrania w takim miejscu?
- Mizu, wystrzel w grupkę tych Rattat Water Gun. - poleciłem Mudkipowi.
Ciekawość wzięła górę nad rozsądkiem. Czy porywałem się z motyką na słońce? Na pewno tak. Nie byłem nawet pewien co do ilości szczurów, więc w przypadku walki miałbym niemałe kłopoty.

[Snazzy]

Gdy tylko Mizu zaczął się szykować do ataku na stadko, kilka roztropnych osobników z niego spostrzegło, co się dzieje i natychmiast ostrzegło resztę, przez co strumień wody nie uderzył w myszy, lecz w dwa stworzenia, które zostały odsłonięte przez gryzonie. Oba, oczywiście, nie były zadowolone z tego powodu zadowolone, a jeden z nich - niebieski lwopodobny ssak - warknął ostrzegawczo, co spowodowało, że kilka mniejszych szczurków czmychnęło w las. Jednocześnie szczeknięcie to brzmiało prawie identycznie jak to, które słyszeliście wcześniej na drodze do Violet.

[Mhrok]

Częściowo mój plan wypalił w stu procentach. Czemu jedynie częściowo? Atak, który został wykonany przez Mudkipa, sprawił, że grupka Rattat się rozproszyła. Jednak stało się to jeszcze przed tym, jak wodny cios ich dosięgnął. Zatem zamiast zaatakować grupki szczurów, Mudkip przypadkowo uderzył w dwa zupełnie inne stworki, które wcześniej były zasłonięte przez fioletowe szczury. Pokemony te nie były zbyt zadowolone, w sumie to nie dziwiłem się im. Lwopodobny stworek ryknął, co spowodowało, że Rattaty, które jeszcze zostały w pobliżu, ostatecznie wybrało ucieczkę w stronę lasu. Teraz zostaliśmy tylko ja, Angela, Mudkip i Teddiursa kontra niebieski lew i szary ptak. Najważniejszym było teraz, tak pokierować tą sytuacją, żeby nieopatrzenie nie doprowadzić do starcia pomiędzy nieznanymi mi stworkami.
- Bardzo was przepraszam. Moim zamiarem nie było zaatakowanie was, ale przepędzenie grupki Rattat, która zdaje się was atakowała. - odparłem do dwójki pokemonów, wysunąwszy się kilka kroków do przodu. - Nie chcę z wami walczyć, wolałbym się z wami zaprzyjaźnić. - szeroko uśmiechnąłem się do dwójki stojących naprzeciwko mnie pokemonów.
Skąd nagle moje zainteresowanie dwójką stworków? Najbardziej podziwiałem donośność ryku lwopodobnego pokemona. Był on na tyle głośny, że mogliśmy go usłyszeć kilkadziesiąt metrów dalej. A ptak...? Wyglądał on na przywiązanego do swojego towarzysza i próba ich rozłączenia raczej nie powiodłaby się.

[Snazzy]

Tak więc grono obecnych na polance istot zawęziło się do doborowego towarzystwa w postaci ciebie, Angeli, Teddiursy, Mizu oraz dwóch stworzeń wcześniej otoczonych przez stadko szczurów. Wtedy też jako reprezentant waszej grupki oraz pośrednio winowajca przypadkowego ataku. Ptak zareagował na przeprosiny dość pozytywnie i już szykował się do poderwania do lotu w twoim kierunku, jednak powstrzymał go jego lwi towarzysz, ponownie rycząc, jakbyś był intruzem na jego terenie stadnym. Drapieżnik zaryczał jeszcze raz w ramach odpowiedzi na twoje drugie zdanie.
- Uch, Remi... on chyba woli walczyć - odezwała się Angela, obserwując z pewnym niepokojem pokemona.