[Daisy7]

Na miejsce dotarłaś zdyszana, chociaż zdążyłaś trochę ochłonąć przed drzwiami do domu, których tak jakoś nie mogłaś otworzyć, jakby między nimi, a tobą znajdowała się niewidzialna bariera. Oczywiście było to spowodowane tylko i wyłącznie twoim strachem przed spotkaniem z babcią, lecz po chwili uznałaś, że czekanie tu i denerwowanie się na zapas nic nie da. Wszedłszy do środka, zdjęłaś buty i poszłaś do kuchni. Tam też zastałaś swoją nową opiekunkę jedzącą obiad i słuchającą jakiejś audycji radiowej na temat niszczenia szkodników w ogródku. Gestem ręki pokazała ci, byś zamilkła, dopóki program radiowy nie dobiegnie końca. Dopiero po nim wyłączyła odbiornik i przeszła do rzeczy.
- Nie masz zegarka? Czy może mapę ci kupić, bo zabłądziłaś w tak wielkim mieście? - prychnęła. - Mówiłam, że nie będę czekać na ciebie z obiadem. Masz gotowy na kuchence. Jak zgłodniejesz, odgrzej sobie w mikrofalówce. Ale najpierw umyj łapy po dworze i nakarm swojego Pokemona - poleciła. - A tego... Jak tam ci poszło na plaży? Nie popsułaś niczego?
No cóż... Dalej brzmi wrednie i czuć, że twoje spóźnienie nie przypadło jej do gustu, ale chociaż się nie drze.

[REKLAMA]

[Alliana]

Czekając na audiencję, zabawiałam się układaniem w głowie audycji, która pewnie bardziej zainteresowałaby babcię. Była o niszczeniu wnuczek. Ostatecznie udało mi się jednak przeżyć, i to bez większych trudności, co uznałam za spory sukces.
- Bardzo przepraszam. Czas strasznie szybko zleciał przy robocie. A poszło nam świetnie i popatrz, co dostałam! - Z dumą zaprezentowałam babci jajo. - To mój Lapras - przedstawiłam je, choć pewnie niepotrzebnie, bo nawet jeśli przez telefon nie wspomniano babci o tym, co dokładnie będę robić, to po tylu latach mieszkania tutaj powinna chyba je rozpoznać. - Hm, w zasadzie to nie bardzo wiem, jak zajmować się świeżo wyklutym pokemonem. Ani jajem. O ile ono wymaga czegoś szczególnego, w końcu leżało sobie zagrzebane w piasku... - zastanawiałam się na głos.

[Daisy7]

- Hmm... Więc chyba rzeczywiście nie jesteś taka do niczego, skoro dostałaś w nagrodę za pracę jajko. Cieszę się. Możesz zanieść je do Centrum Pokemon, a tam Siostra Joy wykluje ci je w ciągu trzydziestu minut. Jest to darmowa opcja. Jeśli jednak wolisz, by wykluł się przy tobie, musisz ułożyć jajko na czymś miękkim i nagrzewać je lampą. W swoim nowym pokoju masz odpowiednią przy biurku, a co do "ściółki" to mogę przynieść ci kilka starych koców, jeśli chcesz - zaoferowała się, a jej głos stopniowo zaczął robić się coraz milszy, chociaż nie przesadzajmy, że od razu cieplejszy i troskliwszy. Na to będziesz musiała sobie ciężko zapracować. - Małe Pokemony piją dużo mleka. Ale już po kilku dniach od narodzin zachowują się jak zwykłe, a do walk wystawiać je można praktycznie od chwili wyklucia. Wśród kieszonkowych potworków nie ma długiego etapu dzieciństwa - dodała.

[Alliana]

Piszę po raz pierwszy z telefonu, ciekawe, ile rzeczy pójdzie nie tak. :P
---------------------
Tak, Watermoll też wspominał o Centrum Pokemon, ale wtedy miałam inne zmartwienia. Zawahałam się, rozdarta między chęcią zobaczenia Laprasa jak najszybciej, a pragnieniem bycia obecną przy jego "narodzinach". Jednak nawet jeśli zdecydowałabym się poczekać, wciąż istniało niebezpieczeństwo, że wykluje się, kiedy mnie akurat nie będzie w pokoju. Z drugiej strony powinno to chyba nastąpić już wkrótce, a babcia stawała się znacznie przystępniejsza, gdy mówiła o pokemonach, więc dobrze byłoby mieć taki wspólny temat.
- Zaczekam, aż sam zdecyduje się opuścić jajo - postanowiłam w końcu. - Więc poproszę o te koce. A tak właściwie to... gdzie jest mój pokój?

[Daisy7]

współczuję :c No chyba, że Tobie jest tak wygodnie~
---------------
- To dobry wybór. Jestem zdania, że trenerów powinno łączyć jak najwięcej z ich Pokemonami, a nie ma lepszego sposobu na zdobycie zaufanie podopiecznego, niż bycie świadkiem jego narodzin. Najważniejsze, by zobaczył cię jako pierwszą osobę. Wtedy automatycznie zacznie kojarzyć sobie ciebie z domem, spokojem i bezpieczeństwem - powiedziała staruszka, po czym wstała od stołu.
Najpierw udałyście się do salonu, gdzie na dnie starej szafy dostrzegłaś masę koców, pierzyn i poduch. Eleonora dała ci kilka z nich, a następnie zaprowadziła na strych. Tak, właśnie tam mieści się twoja nowa sypialnia. Jest bardzo duża, bo rozciąga się na szerokość całego domu, ale za to ma niski sufit. W końcu od nieba dzieli cię jedynie lekko szpiczasty dach. Oprócz pudeł z różnymi gratami, w których babcia zabronił ci szperać, znajduje się tu jednoosobowe łóżko nakryte fioletową kołdrą z poduszką do kompletu, biurko opatrzone w wspomnianą już wcześniej lampę, ogromna, czarna szafa rodem z horroru, puchowy dywan, niewielka toaletka z lustrem, a także dwa fotele i znajdująca się między nimi biblioteczka (z książkami, które sądząc po tytułach i okładkach, mają co najmniej dwukrotnie więcej lat niż ty).
- To twój pokój. W południe jest tu prawdziwy skwar, dlatego możesz zamontować sobie wiatrak, który powinien być pod łóżkiem. Ogólnie przydałoby się tu odkurzyć i pozamiatać. Potrzebne do tego rzeczy znajdziesz w łazience w szafce pod zlewem. Gniazdko znajduje się przy biurku, a drugie za jednym fotelem. Co tam jeszcze... A, wiem. W salonie zostawiła nowe moskitiery. Je też powinnaś sobie założyć na okna, bo inaczej będziesz musiała się dusić wieczorem i w nocy z zamkniętymi szybami. W przeciwnym razie naleciałaby ci chmara robactwa. Chcesz coś jeszcze wiedzieć czy mogę iść się wykąpać? - dopytała, rozglądając się po strychu.

[Alliana]

Nie, ale jakoś dałam radę. W sumie i tak najtrudniejsze było zalogowanie się xD
---------------
Pokój szalenie mi się podobał. Cóż z tego, że sufit niski, skoro mam cały strych tylko dla siebie! Już nie mogłam się doczekać, aż się tu rozlokuję i wszystko dokładnie obejrzę.
- Czy to był kiedyś pokój mamy? - wypaliłam, nim zdążyłam ugryźć się w język. A może powinnam, biorąc pod uwagę reakcję babci na wieść o naszym pokrewieństwie. - I jeszcze... ee... Masz może poke-karmę? - zapytałam po chwili, zawstydzona własnym nieprzygotowaniem. Jakże dla mnie typowym.
Nie spakowałam jedzenia dla Eevee, tak jak i nie brałam prowiantu dla siebie, zakładając, że dom babci będzie obfitował w pożywienie. W końcu babcie były chyba znane z tego, że dokarmiały wszystko, co im się nawinęło, nie? Dopiero teraz zdałam sobie sprawę z tego, że babcia chyba nie posiada pokemonów, a więc i specjalistyczną karmą mogła nie dysponować. Chociaż jeżeli się nad tym zastanowić, to zdawała się wiedzieć o nich całkiem sporo. Może więc gdzieś jakiegoś ukrywała?

[Daisy7]

znam ten ból xD
--------
- Tak, kiedyś należał do twojej matki - odpowiedziała, ale bardzo szybko i jakby beznamiętnie, dając ci tym samym znać, że uważa temat za zakończeniu. - Mam, ale obawiam się, że twojej Eevee może nie smakować zbytnio. Jest przeznaczona dla Pokemonów roślinożernych, więc żadnych kawałków mięsa nie zawiera. Jeśli nie masz pieniędzy, dam ci i skoczysz sobie teraz do marketu, a potem odpracujesz mi to w ogrodzie przy wyrywaniu chwastów. O, i przy okazji zrobisz większe zakupy na najbliższe kilka dni. Co ty na to? - zaproponowała.

[Alliana]

Mając potwierdzenie, że kiedyś mieszkała tu mama, spojrzałam na pokój w nowy sposób. Ciekawe, czy znajdę tu jakieś przedmioty z jej przeszłości. Choćby książki, czy mogły należeć do niej, czy to tylko babcia wyniosła je tutaj po jej wyjeździe, by nie zabierały miejsca? W końcu minęło już sporo lat... Nagle uświadomiłam sobie, że nie wiem nawet, ile dokładnie. Mogłabym o to zapytać, ale lepiej nie w tej chwili. Zresztą może łatwiej będzie wydobyć tę informację z mamy.
- Hodujesz jakieś pokemony? - zainteresowałam się za to. - Chętnie przejdę się to sklepu. Ale przed wyjściem uwiję gniazdo dla Laprasa - poinformowałam, po czym zajęłam się układaniem kocy, by umieścić w nich jajo. Jeszcze tylko włączyć lampkę i będzie mogło się tu wygrzewać w luksusowych warunkach.

[Daisy7]

- Hodować to ja sobie mogę fasolkę - prychnęła staruszka, jednak wyczułaś w jej głośnie nic innego niż nutkę rozbawienia. - Posiadam kilka Pokemonów, jeśli to miałaś na myśli. Jednak żaden z nich nie jest mięsożercom. Czasami też dokarmiam znajdy, ale wtedy daję im po prostu resztki z obiadu, a nie specjalną karmę, bo bym nie wyrobiła z pieniędzmi - wyjaśniła, po czym usłyszałaś, że podchodzi do biurka, a następnie ruszyła ku zawijanym schodom prowadzącym na parter (dom ma tylko niewielką piwnicę, parter i strych). - Zostawiłam ci pieniądze, listę zakupów i klucze do domu. Z reszty kup jedzenie dla swojego, a wkrótce swoich podopiecznych. Będę brała kąpiel, więc mi nie przeszkadzaj - dodała, a potem opuściła pomieszczenie na dobre.
Szybko uwinęłaś się ze zrobieniem gniazda z koców, a następnie włożyłaś do środka jajo Laprasa i przyczepiłaś lampę tak, by oświetlała je od góry i lekko z boku. Całkiem zgrabnie ci to wyszło. Miejmy nadzieję, że nie zacznie się wykluwać, kiedy będziesz w markecie.

[Alliana]

- Tylko nic nie kombinuj - ostrzegłam jajo, modląc się w duchu, by Lapras na mnie zaczekał. Będę musiała się pospieszyć.
Zebrałam pozostawione przez babcię przedmioty, pobieżnie przeliczyłam pieniądze i przejrzałam listę zakupów, po czym przywołałam do siebie Monę. Jak na razie chodziłyśmy w tę i z powrotem po miasteczku, i mogła się już poczuć tym nieco zmęczona, ale w takim przypadku wspomnę, że to wyprawa po jedzenie dla niej - to chyba przywróci jej entuzjazm. Przed wejściem do sklepu powinna pewnie wrócić do pokeballa, ale na razie może mi towarzyszyć.
Och, i skoro już dostałam ten klucz, to wychodząc, zamknę drzwi, żeby nikt nie wykradł babci z kąpielą.

[Daisy7]

Na liście zakupów znalazłaś następujące produkty: chleb, mąka tortowa, 1kg ziemniaków, paczka przypraw, 4 bułki, 2 jagodzianki, śmietana 18%, dwulitrowe mleko w kartonie 1,5%, sześciopak wody niegazowanej, kasza jaglana, sałata, puszka kukurydzy, drożdże, 50dag schabu i 40dag zmielonej łopatki. Babcia zostawiła ci na zakupy 90$, które wraz z kartą schowałaś do kieszeni spodni. Market okazał się być bardzo mały i ciasny, ale za to ma wszystko, co potrzebne, więc nie trzeba jeździć po większe zakupy do pobliskiego miasta. Zostało ci równe 20$ na 4kg karmy dla Pokemonów, która powinna smakować zarówno roślinożercom jak i mięsożercą, ponieważ jest to zwykła, najtańsza przeznaczona dla każdego gatunku i typu. Oby tylko nie okazało się, że Mona ma nad wyraz wyrafinowane kupki smakowe. Bądź co bądź nie wygląda na takiego francuskiego pieska. W drodze powrotnej zostałaś zatrzymana przez starszego mężczyznę, który poprosił cię o szybkie wytłumaczenie mu, jak napisać SMSa na dotykowym telefonie. Jajeczko Laprasa, wytrzymaj jeszcze chwilkę - modliłaś się w głębi serca. Oczywiście nie musisz zgadzać się na pomoc nieznajomemu.

[Alliana]

Nie byłam oczywiście zbyt szczęśliwa, że to właśnie mnie mężczyzna poprosił o pomoc, kiedy akurat mi się spieszyło, ale mu jej nie odmówiłam. Widok staruszków przegrywających walkę z technologią zawsze działał zmiękczająco na moje serce i robiło mi się ich szkoda. Podeszłam więc bliżej, żeby mu wszystko pokazać, siatki z zakupami ostrożnie odkładając na ziemię tuż przy moich nogach.
Mimo że cały czas martwiłam się o Laprasa, to jednocześnie szybko zaczęłam doceniać ten przystanek w drodze do domu - zakupy w końcu swoje ważyły. Babcia chyba miała trochę nieadekwatne do rzeczywistości wyobrażenia na temat mojej siły.

[Daisy7]

te 4kg zwykłej Poke-karmy dodaj sobie do KP, a potem będziesz je odejmowała przy karmieniu stworków :) pamiętaj, że podopiecznych powinnaś karmić raz dziennie (w sensie raz na dzień fabularny, a nie rzeczywisty), aby nie osłabły ani nie zachorowały
-------------------
Staruszek na szczęście szybko pojął, jak pisze się wiadomości tekstowe na jego nowym smartfonie. Przy okazji musiałaś, chcąc, nie chcąc, poznać jakże fascynującą historię o jego wnuczku, który pracuje aż w Kalos w Lumiose City w jakiejś wielkiej korporacji i przysłał mu to cudeńko kilka dni temu. Dodatkowo dowiedziałaś się, że dziadzio martwi się, iż jego wiecznie zapracowany wnusio nie znajdzie sobie pannicy. Co z tego, że ma dopiero 19 lat i jest na stażu w firmie. Za pomoc przy komórce otrzymałaś od starca słoik miodu (też dodaj sb do KP). Podobno można nim posmarować korę drzewa, by zwabić do siebie dzikie Pokemony.
Gdy wróciłaś do domu, odłożyłaś zakupy i zorientowałaś się, że babcia nadal bierze swą odprężająca kąpiel. Ciekawe czy to jej codzienny zwyczaj, czy musi się odstresować po poznaniu własnej wnuczki. Oby to pierwsze! Ruszyłaś ku schodom na strych. Niespodziewanie Mona wbiegła na górę, jakby miała tam znaleźć wielką kość. Lekko zaniepokojona, przyspieszyłaś kroku. Wszystko okazało się jasne, kiedy dotarłaś do swojego nowego pokoju. Na łóżku leży rozbebrany koc, a na nim znajduje się mnóstwo lepkich kawałków niebiesko-bezowych skorupek. Dodatkowo coś zwaliło lampę, która "spoczywa" aktualnie ze zbitą żarówką na podłodze. Nie ma wątpliwości co do tego, że mały postanowił przyjść na świat w trakcie twojej nieobecności, ale gdzie do licha sie teraz podziewa?!

[Alliana]

Ok, dodane.
-------------------
O nie, o nie, o nie. Już sam fakt, że ominęła mnie wielka chwila, był dostatecznie okropny, ale niewiedza, gdzie podział się świeżo wykluty Lapras i czy aby nic mu się nie stało, była znacznie gorsza. W jej obliczu bałaganem i zbitą żarówką wcale się nie przejęłam, choć babcia będzie pewnie zła o tę ostatnią. Muszę go szybko znaleźć... Może pomocny będzie w tym węch Mony? W końcu wyczuła, że coś stało się w pokoju. Chwyciłam kawałek skorupki i podetknęłam lisiczce pod nos.
- Mona, szukaj! - powiedziałam, starając się, by w moim głosie zabrzmiał entuzjazm, a nie zdenerwowanie.
Sama zaczęłam zaglądać za pudła. Towarzyszył mi przede wszystkim strach o bezpieczeństwo malca, ale też nadzieja, nie zdążył natknąć się na innego człowieka - miałam w pamięci słowa babci. Wydawało się to mało prawdopodobne, ale kto go tam wie.

[Daisy7]

Mona zasięgnąwszy się zapachem ze skorupki, przytknęła nosek do podłogi i zaczęła niuchać jak prawdziwy pies myśliwski w poszukiwaniu zwierzyny. Uważając na odłamki szkła z żarówki, obeszła je i na moment zniknęła pod łóżkiem. Już po chwili usłyszałaś jej radosne szczeknięcia spod tapczanu. Dumna, że poradziła sobie z zadaniem, wyskoczyła spod posłania i zaczęła merdać ogonem. Nachyliłaś się, by zajrzeć pod łóżko. Na samym końcu w rogu przy ścianie dostrzegłaś coś niebieskiego, małego i skulonego, popiskującego cichutko. Ujrzałaś też ślady krwi przy jednej z płetw malca, co może oznaczać, że pokaleczył się ostrymi kawałkami szkła z żarówki. Na pewno go to boli i całkiem możliwe, iż z tego powodu zaszył się tam w kącie, bojąc opuścić kryjówkę. No ale jakoś wydostać go stamtąd trzeba.