[Sonia]

Podróż z Johto do Kanto odbyła się koleją magnetyczną, więc zabrała wam niewiele czasu i wypoczęci wylądowaliście w Saffron City już przed południem. Podczas jazdy dowiedzieliście się od pasażerów, że najłatwiej zdobyć pierwszą odznakę od lidera w Pewter City, zaś spróbować swoich sił w pokazach na - nieoficjalnych co prawda - wystawach w Terracota Town.
Inną rzeczą było to, że nie do końca było wam wiadome gdzie to miasto jest. Było zaś chwalone za to, że dzięki braku możliwości zdobycia wstążki, atmosfera na wystawie jest świetna i pierwsze doświadczenia z pokazami najlepiej zdobywać właśnie tam.

Miasto Saffaron jako serce rejonu Kanto faktycznie było wielkie. Dookoła tętniło życie, ludzie śpieszyli do pracy, w pejzażu miasta dominował budynek Silph Co, słynnego na cały świat z produkcji pierwszych na świecie Master Balli.

[REKLAMA]

[Torashiro]

Chłopak spokojnie przetrwał jakoś podróż skupiając się na rozmowie zarówno z Himeko, jak i z innymi pasażerami, dowiadując się wielu ciekawych rzeczy. Eevee o dziwo, przez ten cały czas nie latał po całym przedziale, tylko grzecznie siedział na nogach chłopaka, od czasu do czasu opierając się łapkami o okno ciekawie wyglądając za nie. Najpewniej było to dlatego, że wcześniej, gdy niewiele osób było w przedziale, zdołał przebadać wszystko w przedziale, a Tora dalej go nie puszczał. Jakoś musiał to przeboleć. I wreszcie jakoś trafili do Saffron City.
-Przydałaby się jakaś mapa, nie? - skomentował, stwierdzając, że w sumie nie mają bladego pojęcia, gdzie jest jakiekolwiek z miast, do których mogliby się udać. Torze się nie śpieszyło, wiedział, że dopiero zaczął swoją wędrówkę, więc nie zamierzał szaleć ze zdobywaniem już, teraz, natychmiast odznak. Z kolei Hime miała dość fajną ofertę uczestnictwa w pokazach w Terracota Town. Fakt, najpierw powinni zdobyć mapę, ale Byakuton wolał się upewnić co o wszystkim sądzi jego towarzyszka. Eevee zaś ciekawie rozglądał się dookoła i chyba tylko obawa przed zgubieniem Tory trzymała go w pobliżu.

[Himeko Usagi]

Podróż pociągiem była czymś, co Hime uważała za nudną i w ogóle średnio przyjemną, jednakże nie mogła narzekać. Zdecydowanie szybciej jest pojechać pociągiem, niżeli zaiwaniać na nogach, co nie? Jednakże i tak miała jakieś tam humorki, no bo to Himeko trzeba zawsze na coś ponarzekać.
- Tooora... nudzi mi się – powiedziała jeszcze podczas podróży, ciągnąc go za rękaw. I tak biedaczek musiał z nią wytrzymać cały czas.
Pachi miała dzisiaj trochę leniwy dzień, dlatego też spała jej na kolanach, od czasu do czasu się budząc po to, żeby pobawić się pięć minut z Hime i znów pójść spać. Jej znużenie minęło jednak z chwilą, gdy wyszli z pociągu. Dziewczyna musiała trzymać pokemona na rękach, bo inaczej dostałby napadu adhd i zaczął biegać z podekscyowania. Pachi była kochana i dziewczyna bała się, że jak pozwoli jej samej iść to zgubi się gdzieś w tłumie. Zdecydowanie wolała tego uniknąć.
- Nooo! Mapa by się nam przydała... – przyznała rację chłopakowi.
Hime była nieco zdenerwowana. No bo niby w Terracota Town wystawy były "bezwstążkowe" jednakże Hime, jak tam pójdzie, chciała wypaść jak najlepiej. To będzie jej pierwszy taki pokaz, przez co nie była w stanie powstrzymać się myślenia o tym.
- Tooraaa, jak myślisz, jak pójdzie mi na pokazach? – zapytała, spoglądając na niego z dołu. Był od niej w sumie tylko rok starszy, ale Hime to mała pchła i przy niej praktycznie każdy jest wysoki. – Oczywiście będę też trzymała kciuki za Ciebie. Pachi też, co nie? – Spojrzała na pokemona, którego trzymała na rękach. Pachi wydała z siebie odgłos, który zapewne znaczył "tak". Hime była tego pewna!

[Sonia]

// Ogólnie na przyszłość: Nie ma limitu postów między postami MG a graczy, jeśli ma to na celu prowadzenie dialogów, akcje jednak powinny zawierać się w jednym poście na gracza :3

Mapy regionów jak każdy doskonale wiedział były dostępne w poke mart, zaś w Poke center nawet pomniejsze mapki były rozdawane za darmo. Taka kampania informacyjna ograniczała koszty ratownictwa, dzięki czemu Poke Rangersi mogli zajmować się faktycznie niebezpiecznymi przypadkami. Gdy dorwaliście się do jednej z nich okazało się, że Terracota Town mieści się na południe od Pewter, na wybrzerzu. Na mapach regionu nie zaznaczono żadnej drogi prowadzącej do miasta, jednak mapy trenerów pokazywały najczęściej wybierane przez trenerów szlaki pozwalające na zaklasyfikowanie jakie typy pokemonów na szlaku są dostępne. Czekała was więc prędzej czy później droga mniej znana i nieoznaczona.

[Torashiro]

Kiedy tej dwójce udało się wreszcie dorwać do jakiejś mapy (czy to w Poke Center, czy to w Poke Market, jednak jeśli to drugie, bo dokładniejsza czy coś, to powiedz ile mam z konta se odjąć, bo tam pewnie gratis to tylko paragon dostanę), zaczęła się szybka analiza. Najłatwiej byłoby dostać się najpierw do Pewter City, a dopiero potem do Terracota Town. Dzięki temu do pierwszego miasta trafiliby dość bezpieczną drogą... a przynajmniej lepiej oznaczoną i dopiero stamtąd musieliby kupić albo lokalną mapę, albo poprosić kogoś o pomoc we wskazaniu drogi. Torę ciekawiło jeszcze ile mieli czasu przed pokazami w Terracota Town, bo jednak to, że one były, to się dowiedział praktycznie w pociągu. Teraz starał się sobie przypomnieć, czy mówili coś o dacie tegoż wydarzenia. Trener Eevee widział, że Himeko przejmuje się tymi zawodami, tak jakby miały w nagrodzie wstążkę do wygrania, więc wolał, by się nie spóźnili.
-Dobra... - zaczął, powoli składając mapę i chowając ją sobie do plecaka -Ruszamy najpierw do Pewter City, a stamtąd do Terracota Town. Chyba, że chcesz coś porobić w Saffaron City. - skomentował chłopak, patrząc na dziewczynę i oczekując jej reakcji.

[Himeko Usagi]

Hime była osobą, której naprawdę zależało na tym, żeby dobrze wypaść przy ludziach. Bądź co bądź, ale niezależnie od tego, czy te pokazy były nagradzane czy nie, dla dziewczyny i jej pokemonów znaczyły naprawdę dużo. Oprócz tego Himeko denerwowała się także się Torą, który miał okazję do pierwszych walk. Będzie za niego trzymała kciuki, no bo czemu nie?
Na pannie Usagi nie można liczyć, jeżeli chodzi o orientację w terenie. Ta dziewczyna nie potrafi czasem przejść kilkuset metrów i się nie przewrócić. Kompletna niezdara. Jakby miała w ręku mapę, to by zgubiła o siebie i Torę, a tego to ona w sumie nie chciała. I chłopak zapewne też nie, więc Hime pozostawiała mu kwestię prowadzenia ich. Dziewczyna ufała mu bezgranicznie, jeżeli chodziło o tą sprawę.
- Nie wydaje mi się, żebym coś potrzebowała z... Saff...Saff.. no z tego miasta! - To nie tak że go nie słuchała. Po prostu nie zapamiętała nazwy miasteczka no. Ograniczenie przyswajalności informacji. Jedynie to, co jej potrzebne.
Pachi znów dostała napadu senności i zasnęła na rękach dziewczyny. Hime się uśmiechnęła. Z bocznej kieszeni plecaka wyciągnęła pokeballa od Pachirisu i po prostu go tam "powróciła". Plecak jej trochę ciążył, miała w nim dość sporo rzeczy, ale nie miała zamiaru narzekać. Obiecała sobie, że będzie silna, prawda?

[Sonia]

//powiedzmy, że mapa gratis :D

Idąc zgodnie z mapą route 5, na której nie było ani wielkiego ruchu trenerów ani nie spotkaliście żadnego pokemona prócz kilku Spearow latających na niebie dotarliście na obrzeża miasta Cerulean, skąd skierowaliście swe kroki na route 4. Krajobraz zmienił się z leśnego w lekko górzasty, skały powoli zaczęły wypierać drzewa a waszym uszom nagle dała się słyszeć miła pieśń dochodząca gdzieś spoza drogi, odbijająca się z wąwozu który po dwóch stronach miał ostre i twarde krawędzie skał.
Jego dno służyło małemu strumyczkowi do przeciśnięcia się przez te formy skalne. Ciek wodny w sumie dopiero stawiał pierwsze kroki, lekko mocząc teren i niezauważalnie przesączając się dalej i dalej z zamiarem stania się kiedyś odróżnialną formą geograficzną. Teraz jednak trzeba by było naprawdę wprawionego oka by prześledzić jak dokładnie płynie.

[Torashiro]

//Sorki, że dopiero teraz, ale studia i czas :/

I w końcu dwójka przyjaciół ruszyła w podróż, która przebiegała dość spokojnie i bez nadprogramowych przerw. Minęli Cerulean i ruszyli w górzysty teren, by nagle usłyszeć... pieśń. I do tego miłą dla ucha, a której źródło kryło się w wąwozie. Chłopak zainteresował się tym wydarzeniem z ciekawością zbliżając się do krawędzi wąwozu i starając się wzrokiem zlokalizować istotę, odpowiedzialną za tą muzykę.
-Chyba nic się nie stanie, jak trochę zboczymy z drogi, nie? - rzucił do Himeko uśmiechając się. Znał swojego Eevee, który zapewne był już na granicy własnoręcznego wbicia się do wąwozu, a całą poprzednią drogę praktycznie latał z prawa na lewo, starając się dostrzec jak najwięcej tylko może, choć chłopak cały czas miał swojego stworka na oku. Teraz cierpliwie oczekiwał na reakcję dziewczyny, z którą wędrował. Wszak to głównie na jej pokazy się śpieszyli.

[Himeko Usagi]

Prawdę mówiąc, to Himeko jakoś specjalnie nie zwracała uwagi na to, gdzie idą. Byle przed siebie, co nie? Ufała Torze, to on miał mapę, więc on prowadził. Nawet gdyby nagle zboczyli ze ścieżki, ona pomyślałaby, że tak miało być. Miała tak beznadziejną orientację w terenie, że maskara. Szli sobie całkiem spokojnie, bez większych problemów, gdy nagle usłyszeli głos. A raczej śpiew. Hime także się tym zainteresowała.
- Tak, tak! Chodźmy sprawdzić, co to! – powiedziała z wyraźną aprobatą. Cóż, pokazy mogą poczekać. No i nie one pierwsze, nie ostatnie, prawda?
Jej pokemony były bezpieczne. Pokeballe jednak w razie czego miała pod ręką, zawsze przyda się trochę racjonalnego myślenia.

[Sonia]

//jako że są święta, niestety znikam do rodziny, spotkacie mnie dopiero w nowym roku ;)

Evee z zaintrygowaniem szedł w kierunku dźwięku, jednak im bliżej muzyki, jego żwawy krok zamieniał się bardziej w skradanie, zaś śpiew pełniejszy i bardziej kojący. Było coś w tym wszystkim magicznego. Strumyk pod waszymi nogami w końcu zmienił się w coś co można rozpoznać gołym okiem, zaś za kolejną porcją krzaków wyłoniła wam się... Maleńka zatoczka, czy raczej oczko wodne, z którego najwyraźniej brał początek wasz ciek wodny. Śpiew docierał z brzegu i należał do jigglypuffa, który nieświadom ukrytych słuchaczy w najlepsze sobie nucił, raz ciszej, raz głośniej.

To nie była znana wszystkim usypiająca melodia. W końcu przecież nie było wam śpiąco. Muzyka koiła zmysły, sprawiała że świat wydawał się bardziej bezpieczny i miły ale nie powodowała niekontrolowanego zaśnięcia.
Evee stał w pozycji gotowej do podjęcia pościgu za jeszcze nawet nie uciekającym pokemonem. Ba, ten wróżkowy typ nawet nie zauważał swojej publiczności, co dopiero uciekać.