[GallAnonim]

Nic nie poradzisz na to, że robi się co raz ciemniej. Perspektywa spania w lesie stawała się co raz wyraźniejsza. W dodatku zaczynało się dopadać zmęczenie. Oczywiście powoli zaczynało się budzić nocne leśne życie. Niestety zmrok nie pomagał ci w rozpoznawaniu pokemonów, przemykających tu i ówdzie. Kilka, sądząc po charakterystycznej sylwetce, na pewno było Deerlingami. Ale co z resztą? Nie mogłaś powiedzieć. Spotkanie z jakimś groźnym, drapieżnym pokemonem raczej ci w tej okolicy nie groziło.
Jakieś półtora godziny później, byłaś już nieźle padnięta i powoli przestawałaś widzieć cokolwiek, ale za kolejnym zakrętem ujrzałaś coś co powinno podnieść cię na duchu. Światła miasta, bez wątpienia Accumuli. Jeszcze jakieś półgodziny i będziesz na miejscu.
Jednak w tym właśnie momencie odniosłaś wrażenie, że coś lub ktoś cię przygląda ci się z zarośli. Poczułaś wówczas także jakiś dziwny niepokój, jakbyś otarła się właśnie o coś czego nigdy nie spotkałaś, ani nigdy o tym nie słyszałaś. Owa istota nie miała jednak raczej morderczych intencji, bo wkrótce to uczucia bycia obserwowanym minęło, chociaż niepokój pozostał. Cóż to mogło być? Jednak nie rozważne byłoby szukanie teraz śladów tego czegoś, biorąc pod uwagę, że w nocy byłoby to niezwykle trudne.

[REKLAMA]

[Kuda-Gitsune]

To uczucie było strasznie dziwne i niepokojące. Jakby coś na mnie patrzyło... a ponoć to ninja są straszni... nie powinnam się bać. To nie może być nic groźnego, przecież wtedy od razu by mnie zaatakowało...
Postanawiam się nie zatrzymywać i już po chwili widzę światła Accumuli. Uff! Tego mi właśnie było trzeba. Jeszcze tylko trochę czasu i będę w mieście. Nie będę musiała spać w lesie.
Wyjmuję z torby sok i drugą bułkę, zjadam, popijam i ruszam dalej. To powinno dodać mi trochę energii. Szybciej dojdę do miasta.
Szłam dalej, najszybciej, jak mogłam, choć byłam już zmęczona. Próbowałam wmówić sobie, że to dlatego, że widzę już miasto- ale tak naprawdę po prostu obawiałam się tego, co obserwowało mnie w lesie. Ciągle nie mogłam odgadnąć, co to było, ale fakt, że jest noc a ja jestem w środku lasu, wcale nie pomagał mi w wymyśleniu jakiegoś logicznego rozwiązania.

[GallAnonim]

Na szczęście tajemnicza istota nie zdecydowała się ostatecznie ujawnić, ani podjąć żadnych agresywnych działań wobec twojej osoby. Właściwie to kilka minut po tym zdarzeniu niepokój zniknął i wydawało się jakby nie było ono prawdziwie, jakby wyobraźnia spłatała ci wówczas figla. Mogłaś więc posilić się i napić w spokoju. To ci trochę dodało ci sił, ale zmęczenia jedzeniem nie pokonasz. Potrzebujesz usiąść i odpocząć.
W końcu dotarłaś do pierwszych zabudowań w Accumuli i wszelkie niebezpieczeństwa lasu zostały za tobą. Światła latarni na ulicy i światła w oknach z pewnością dodawały otuchy. Pytanie co będziesz teraz robiła? Biorąc pod uwagę porę i twoje zmęczenie najlepszym wyjściem wydaje się poszukanie Centrum Pokemon oraz wynajęcie pokoju na noc.

[Kuda-Gitsune]

Uff, nareszcie miasto! O tym właśnie marzyłam! Nie ma to jak po całym dniu podróży zobaczyć wreszcie Accumulę. Zwłaszcza po całym dniu wędrówki po lesie, walki z dziwnymi trenerami ninja którzy chcą zabijać starszych panów i uciekania przed dziwnymi leśnymi stworami, które w środku nocy czają się na ciebie i przyglądają ci się. Właśnie, ciekawe, co to było? Jakoś szybko sobie poszło. A może tylko to sobie wyobraziłam? Nieważne. Przynajmniej jestem cała, Blue i Vulpix też.
A teraz najważniejsze... spaaać! Wszystkie moje mięśnie domagają się natychmiastowego odpoczynku! Muszę jak najszybciej znaleźć jakieś Centrum Pokemon, bo inaczej zasnę na stojąco!
Najpierw jednak zatrzymuję się, aby chwilę odetchnąć. Potem idę szukać CP. Może i Accumula to małe miasteczko, ale na pewno jakieś się tu znajdzie. A właśnie, muszę się jeszcze zorientować, gdzie jest park. Jeśli niedaleko Centrum, tym lepiej dla mnie. Ale teraz raczej szukać go nie będę. Potrzebuję odpoczynku, a moje Pokemony zapewne też. Czochram Blue po grzywce i ziewam. To był naprawdę wyczerpujący dzień.

[GallAnonim]

Nie ma co, jak na pierwszy dzień swojej przygody to wrażeń miałaś od groma. Ciekawe, czy kolejne też będą dla ciebie takie ekscytujące? Jeden twój MG wie.
O tak, sen to było coś czego żądało całe twoje ciało. Powieki miałaś tak ciężkie, że pewnie mogłabyś zasnąć gdziekolwiek bylebyś się położyła i je zamknęła. Nogi też cię bolały od wielogodzinnej wędrówki i chyba tylko swoim treningom zawdzięczałaś, że jeszcze nie odmówiły ci posłuszeństwa.
Zgodnie z planem, przed ruszeniem na poszukiwania Centrum Pokemon, odetchnęłaś sobie głęboko. Chłodne nocne powietrze nieco cię otrzeźwiło, przynajmniej na tyle byś nie zasnęła tak jak stoisz. Blue też był zmęczony. W końcu nie dość, że stoczył walkę to praktycznie większość czasu spędził z tobą, poza ballem. Widząc, że sobie ziewasz, lisek też to zrobił, pokazując ci przy tym swoje wszystkie białe kiełki.
Cóż, widząc, że ulica, na której znalazłaś jest najszersza, więc pewnie przy tym najważniejsza ruszyłaś nią naprzód. Otaczały cię domy jednorodzinne, a że godzina nie była jeszcze super późna to w większości okien paliło się światło, ale na tyle, że nie nikt raczej nie szwędał się ulicach. Po drodze twoją uwagę zwróciły plakaty poprzyczepiane do latarni i płotów. Byłaś zbyt zmęczona, by cokolwiek z nich odczytać, nie zatrzymując się, ale miałaś wrażenie, że wszystkie są takie same. W końcu weszłaś część miasteczka zajętą przez większe budynki, a jeszcze chwilę później po prawej zobaczyłaś jasno oświetlony, czerwony budynek Centrum Pokemon. Twoje zmęczone ciało poczuło ulgę na ten widok. A po lewej miałaś… O jakże wygodnie... park miejski Accumuli.