Pozostało nam coś innego do zrobienia, jak przebiegnięcie tego odcinka z nadzieją, że te małe wampiry nie wyssą z nas krwi? Chyba nie! Dlatego też pociągnąłem za sobą drugą dziewczynę, która była z nami w grupie, a której imienia nie poznałem. Szkoda, żeby została się w tyle, w grupie chyba raźniej, przynajmniej dla mnie. Towarzystwo dwóch dziewczyn zdecydowanie mi odpowiadało!
Twoja zadowolona mina przyniosła na twarz długowłosego nastolatka grymas zdziwienia, jednak szybko ustąpił jego "naturalnej" masce i jedynie wzruszył ramionami. Skoro sobie poradzisz, to chyba nie miał się co bardziej wtrącać, prawda? Powiedział, co wiedział i sio, do akademiku!
Z przejściem przez mur pomogli ci chłopcy, tak jak wcześniej. Zakradliście się do akademiku i zatrzymaliście w holu na dole (tak jak to mieliście w zwyczaju przed pójściem na stołówkę), aby nie wzbudzać niczyich podejrzeń.
- Mamy jeszcze jakieś czterdzieści minut do wydawania obiadu na stołówce. Ktoś chce coś załatwić, czy pójdziemy już na stołówkę i tam poczekamy na obiad? - zapytał, tym razem Brodie, łapiąc się za brzuch, który dopominał się o jedzenie. Ty również mogłaś odczuć lekkie skurcze żołądka. Leśna wyprawa i maraton pomiędzy drzewami nieźle cię wymęczył, więc nie dziwne, że zgłodniałaś.
Taaaaaaak... to wcale nie było dziwne. Dziewczyna rzuca się na mnie, a potem stwierdza, że pomyliła mnie z kimś innym. Skoro nie wahała się wskoczyć mi na plecy, musiałem być trochę więcej niż podobny do jej znajomego. Jakieś pozytywy z tej niezręcznej sytuacji? Miała dobry gust do chłopaków, skoro byli podobni do mnie.
Przez całą drogę ignorowałem jej podejrzliwe spojrzenia. Czego ona mogłaby chcieć? Miałem nawet zapytać, dlaczego się tak na mnie patrzy, jednak przed nami - a właściwie nad - był poważniejszy problem. Jakieś nietoperki wisiały sobie głowami w dół tuż nad nami. Trochę straszne... Lepiej byłoby ich nie budzić, kto wie, jak mogłyby zareagować. Z tym chyba zgadzaliśmy się wszyscy, nawet nie potrzebując komunikacji głosowej. Przystałem na propozycję błękitnowłosej, ponieważ sam nie miałem lepszych pomysłów. Wprawdzie mógłbym kazać Bubbie Splashem powgniatać te stworzenia w sufit, ale mogłoby to grozić zawaleniem się całej jaskini, a tego oczywiście byśmy nie chcieli.
- Nathan - uznałem, że teraz jest NAJLEPSZY moment na przedstawienie się. Bo czemu by nie? Chciałbym wiedzieć, jak nazywa się osoba, która w pierwszym odruchu skacze mi na plecy, ot co. Naciągnąłem kaptur na głowę i przygotowałem się do biegu.
Jasper był wyraźnie niezadowolony. Kiwał głową na boki z niedowierzaniem, jakby chciał odpędzić od siebie złe myśli. Założył ręce na klatkę piersiową i przeniósł wzrok ze znikającego w ballu Vulpixa na waszą dwójkę.
- No to mamy problem. Jak myślicie, czy nikt nie domyśli się, że byliśmy bez niczyjej zgody poza terenem akademii, kiedy zobaczą nowego pokemona u ciebie przed rozpoczęciem jakichkolwiek polowań? - zapytał się ironicznie, wlepiając na dłużej wzrok w twoją osobę. Mogłaś być zła, ale nastolatek miał sporo racji. Nowy podopieczny jest wręcz idealnym dowodem na to, że złamaliście prawo panujące w szkole.
- Jaki ze mnie dureń, w ogóle o tym nie pomyślałem! - zawołał Christopher, strzelając sobie kolejnym facepalmem. Kiedy już "odlepił" od czerwonego czoła swoją dłoń, spojrzał na ciebie przepraszającym wzrokiem. Chyba obwiniał się za to, że nie pomyślał do przodu o konsekwencjach złapania Vulpixa.
- Świetnie się spisałaś, Vulpix! Byłaś niesamowita! - pochwaliłam moją podopieczną, kiedy wygrała walkę z Lillipupem. Z racji tego, że była pośrodku basenu, odwołałam ją do Pokeballa, aby nie narażać ją na kontakt z wodą.
- Dziękuję, też mam taką nadzieję - powiedziałam, gdy Cress podszedł do mnie po skończonej bitwie. Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem jego umiejętności! Widać, że wiedzieli, kogo wybierają na lidera - bądź jak w tym przypadku - na liderów. Po odebraniu wygranych łupów podziękowałam jeszcze raz niebieskowłosemu za walkę i ruszyłam w stronę trybun, do Kougamiego, aby pochwalić mu się zdobytą odznaką. Była niesamowita!
Vulpix po dość długim biegu zmachany rozłożył się na trawie, wystawiając język z pyska i ciężko dysząc. Widać Pokeball nie przywrócił mu pełni sił, ale na szczęście wystarczyło mu ich na wyprowadzenie was z lasu. Kiedy go pogłaskałaś, ten zmrużył oczy i oddał się pieszczocie.
- No cześć. Co wy robiliście w tym lesie, że nawet ustalonej godziny nie potraficie się trzymać? Daliśmy wam za mało czasu dla siebie? - zapytał Brodie, uśmiechajac się głupio. Jego długowłosy kolega zaśmiał się na jego słowa, a Chris skomentował to jedynie nadętymi policzkami.
- Mieliśmy mały problem z odnalezieniem drogi. Ta wyspa jest większa niż można by się było tego spodziewać - odpowiedział twój towarzysz, spoglądając tym samym dumnie na waszego wybawiciela - złotego liska. Widać było, że chłopcy mieli jeszcze jakieś kąśliwe uwagi co do waszego wspólnego podróżowania po lesie, ale na całe szczęście zatrzymali je dla siebie.
- Co to za Pokemon? Chyba nie powiecie, że coś złapaliście? - głos zabrał tym razem Jasper, zwracając w końcu uwagę na waszego czworonożnego kompana. Christopher spojrzał jedynie na ciebie, dając im do zrozumienia, że to twoja zasługa.
Podziękowałam Frillish za walkę i odwołałam ją do kulki. Zrobiła już dosyć swojego. Przeciwnik nieźle oberwał nawet pomimo tego, że duszek miał za sobą już jedną bitwę.
- Pora na ciebie, Vulpix. Wiem, że podłoże nie jest zbytnio obiecujące, ale postarajmy się to zakończyć szybko. Staraj się unikać kontaktu z wodą, jednak jeśli tego nie zrobisz, szybko wdrapuj się z powrotem na platformę. Na sam początek zacznij od prioretytowego Flame Charge. Kiedy uderzysz go płomiennym ładunkiem, wystrzel Energy Ball. Z racji tego, że mamy ogarniczone ruchy tak jak Lillipup, staraj się go atakować kombinacjami dystansowymi. Następnym zagraniem będzie Dark Pulse. Na sam koniec natomiast wykonaj Quick Attack, przeskakując ze swojej platformy na jego. Nie zapominaj o unikach!
Kolejne osoby schodziły się do jaskini, a ja coraz bardziej byłem ciekwy ich wszystkich! Jak przeżyli tą katastrofę? Jak sobie radzili? Skąd mają takie niesamowite pokemony?! Bardzo chciałem pokazać to wszystko Bubbie, lecz niestety metraż korytarza jak i brak oczka wodnego nie pozwalał na jej wypuszczenie. Co za szkoda.
- Przepraszam, czy my się znamy? - zapytałem zaskoczony, gdy poczułem na swoich plecach pewien balast. Na początku myślałem, że to jakiś Pokemon, ale po ludzkim głosie rozpoznałem jakąś (najpewniej) kobietę. Dziwni ci ludzie, w taki sposób się witają? Starałem się także pozbyć z pleców intruza. Kto wie, co potrafi zrobić płeć przeciwna. Może wyssie że mnie całe życie, albo przyklei się do mnie na stałe jak Shellder do Sloepoke'a?
- Świetnie ci poszło, Frillish! Wiedziałam, że dasz sobie radę. Chciałabym cie prosić o to, abyś jeszcze chwilę powalczyła. Być może uda Ci się pokonać tego pieska, jeśli dobrze to rozegramy. Na sam początek wleć pod platformę, na której stoi i wywal ją, aby zrzucić Lillipupa do wody. Kiedy będzie się pod nią znajdował strzel Shock Wave, które powinno go jeszcze bardziej zaboleć niż normalnie. Następnie ukradnij mu trochę życia Absorbem. Trzymaj się od niego na dystans i z daleka zaatakuj Shock Wave. Miejmy nadzieję, że twój przeciwnik nie zna ataków dystansowych i będzie musiał ryzykować zbliżeniem się do ciebie. Jeżeli tak się stanie, zawsze mamy jakieś tam zabezpieczenie dzięki twojej umiejętności, ale generalnie nie daj się mu zaatakować. Na sam koniec wykonaj Bubble - poleciłam różowemu duszkowi, patrząc przy okazji na trybuny, na których pojawił się Kougami. Uśmiechnęłam się lekko. Czyżby wywalczył już swoją odznakę?
Wizja zatrzymania się w jakimś krzaczku ciebie i Christophera została przesłoniona przez nieubłaganie kończący się wam czas. Przez głowę przemknęło ci pytanie, jakie to kary czekają was za opuszczenie terenu akademii. Na pewno nie były one za ciekawe, skoro przechodzenie przez mur było jednym z najcięższych wykroczeń.
- Huh, Vulpix? - wyrwałaś go z zamyśleń, przez co chłopak nie od razu zorientował się w tym, o co ci tak właściwie chodzi. Kiedy jednak wszystko sobie uświadomił, pacnął się w czoło z otwartej dłoni. - No tak! Vulpix musi znać te okolice jak własne ogony - zreflektował się dość szybko, kiedy ty zdążyłaś wypuścić już liska. Widać, że był jeszcze zmęczony, ale regeneracja w pokeballu musiała się dobywać znacznie szybciej niż na zewnątrz, bo na chwilę obecną wyglądał lepiej od Cubonka. Kiedy obiecałaś mu jedzenie, ten przystanął na propozycję pomocy wam i od razu ruszył przed siebie, zaczynając już drugą tego dnia gonitwę za jego złotymi ogonami. Pomimo obaw, jakie miałaś przed wypuszczeniem liska, ten okazał się być uczciwym stworkiem i doprowadził was praktycznie na sam początek lasu. Może nie widziałaś jeszcze muru, ale drzewa znacznie się przerzedziły. Wkrótce też z daleka zobaczyliście Jaspera i Brodiego kucających przed krzakiem, za którym schowali się, aby nikt z okien akademiku ich nie zobaczył. Byli tak pochłonięci rozmową, że jeszcze was nie zauważyli.
21 Tamato Berry dla mnie.
Przypominam o kolejnych bonusach, które doszły mi z wbiciem 20 strony przygody.
Na grządce trzeciej i czwartej (nowej) sadzę po Enigma Berry.
Christopher nie wydawał się zawiedziony tym, że niczego nie dostał w swoje łapki. W końcu liczyło się towarzystwo i mile spędzony czas, a przynajmniej powinno tak być. Cubone również nie narzekał, kiedy przytuliłaś go do piersi. Wydawał się być zadowolony z dzisiejszego wypadu, jednak był tak przemęczony walką, że w trakcie podróży usnął ci w ramionach. Mieliście trochę problemów ze znalezieniem drogi powrotnej i kilka razy zabłądziliście. Nie ma się czemu dziwić - przedzierając się przez wszystkie chaszcze za Vulpixem znaleźliście się w zupełnie innej części lasu. W końcu znaleźliście się na jakiejś leśnej ścieżce, która rozdzielała się dalej na dwie strony. Byłaś prawie pewna, że wcześniej tutaj nie byliście.
- Ciężko w to uwierzyć, ale chyba zgubiliśmy się na tak małej wyspie... Masz może jakieś pomysły? - zapytał, starając się opanować emocje. Widać było, że był lekko podłamany. Jak dotąd to on cały czas prowadził was przed siebie i prawdopodobnie zgubienie się w lesie brał na siebie. Tylko co ty możesz zrobić? Z waszej grupy wyspę tą znał chyba najlepiej lisek, który siedział u ciebie w pokeballu.
Arena, na której się znalazłam była dość... oryginalna, żeby nie powiedzieć dziwna. Spodziewałam się jakiegoś prostego pola do walki, a tutaj basen. Szczerze powiedziawszy nie uśmiechało mi się stawać na platformie, która bez żadnych umocowań dryfowała sobie na wodzie. Wyobrażam sobie, co by się ze mną stało, gdyby w ruch poszedł jakiś silniejszy atak... Tymczasem lider, Cress, bez żadnych zahamowań wskoczył do wody w samych kąpielówkach i dopłynął do platformy.
- Czy to konieczne? Mogłabym instruować moje pokemony z brzegu - zapytałam, podchodząc do krawędzi basenu. O tak, tutaj było mi zdecydowanie dobrze i nie chciałabym wskakiwać do wody. Raz, że nie byłam przygotowana na pływanie i nie wzięłam stroju kąpielowego, a dwa, że nie chciałabym rozbierać się przed obcym facetem.
Osom był ten event! Oby więcej takich prowadzonych przez Gwen *^* No i Memory uratowała Equestrię, kto by się tego spodziewał xD
Dzięki jeszcze raz za możliwość udziału i odbieram nagrody.
- 12CD
- 20 Enigm
- Dowolny Gatunkowy Leafeon na 20lvl z wybranym EM
MAPLELEAFEON Poziom: 20
Ewolucja: Eevee (Moss Rock w pobliżu klonu) -> Leafeon Ataki: Detect (EM) | Forest's Curse | Tail Whip | Tackle | Helping Hand | Sand Attack | Razor Leaf | Quick Attack | Grass Whistle | Magical Leaf
Charakter i historia Caroline otrzymała ją z Kucykowego Eventu. Ta unikatowa Leafon jest niezwykle empatycznym pokemonem. Rozumie ból cierpiących istot, dlatego stara się za wszelką cenę pomóc im pozbyć się tego bólu, co kończy się w dwojaki sposób, często niekorzystny dla samiczki. Stroni od walk, gdyż nie lubi zadawać cierpienia innym, jednak w wyjątkowych sytuacjach potrafi się przełamać i zaciekle bronić swoich racji. Uwielbia tarzać się w jesiennych liściach i jest to prawdopodobnie jej ulubiona pora roku.
Umiejętność: Chlorophyll - Kiedy podczas walki świeci słońce, szybkość Pokemona podwaja się. Wraca do normy, gdy pogoda się zmienia.
Trzyma: ---
Design by Did, Yuki & Daisy7.Only for Pokemon Crystal
Wszystkie prawa zastrzeżone./All rights reserved. Copyright 2014 by Daisy7.
Pokemon Crystal launched 2011-03-23.
Temat: 
| 
| 
ania.daisy7
38162565
