Pokemon Crystal
PBF Pokemon. Liczy się zabawa, a nie wygrana :3

MG Snazzy - Little, Little Ruth, where are you~?

Snazzy - 2015-07-16, 18:09
Temat postu: Little, Little Ruth, where are you~?
New Bark po deszczu było ciche i spokojne. Promienie słońca rozświetlały ostatnie kropelki spadające z góry, gdy spokojnie wyszedłeś z laboratorium i przystanąłeś, spoglądając na nadal zachmurzone niebo przechodzące daleko na liniii horyzontu w ciemny las. Po burzy została wyłącznie wilgoć i bardziej mroczne chmury oddalające się w pośpiechu w kierunku Kanto.
Kanto... w sumie nie wiadomo, gdzie teraz znajduje się Ruth Blake. Dzisiaj powinna mieć już siedemnaście lat i zapewne rodzina, która ją adoptowała, zmieniła jej pewnie nazwisko, a może też i imię. Cholera jedna wie. Może nawet już z nimi nie mieszka, tylko sama ruszyła w podróż zupełnie jak ty teraz? Możliwości jest nieskończenie wiele, tak samo jak ilość ścieżek, którymi możesz podążyć. Jak na razie jednak w New Bark masz do dyspozycji tylko jedną z dróg w kierunku Cherrygrove - druga z nich, w kierunku Kanto, wymaga trochę cierpliwości przy przeprawie przez wodę i górskie pasmo, chociaż ponoć dla chcącego nic trudnego. Pytanie jednak, czy Mudkip wytrzymałby taką wędrówkę?
I która droga będzie najlepsza?

OMG, jak ja nie lubię początków, ale pewnie z czasem będzie lepiej xD jakbym coś zwaliła, wspomnij mi o tym, to postaram się naprawić :D

Mhrok - 2015-07-16, 23:12

Wiele razy, po zamieszkaniu w swoim mieszkaniu w New Bark, zastanawiałem nad tym, jaka teraz jest Ruth. Moje jedyne wspomnienia o niej były z okresu, w którym miałem kilka lat. Moja siostra od tej pory zmieniła się nie do poznania. Mogłem jedynie wyobrażać sobie, jak wygląda. Zastanawiałem się, czy odziedziczyła, tak samo jak ja, po włosa charakterystyczną, bujną czarną czuprynę. Uśmiechnąłem się sam do siebie.
- Remi, takie rozmyślanie ci nie pomaga. - "usłyszałem", zapewne, swój rozsądek i musiałem mu przyznać rację.
Z samego myślenia nic mi nie przyjdzie, najważniejsze są czyny. Do wyboru miałem dwie drogi - mogłem ruszyć w centrum Johto i tam rozpocząć poszukiwania albo przejść do Kanto i kontynuować podróż tam. Po chwili pomyślunku postanowiłem zostać w aktualnym regionie. Musiałem znaleźć jakiś punkt zaczepienia, a takie coś mogłem uzyskać jedynie w jednym miejscu - domu dziecka, do którego wraz z Ruth trafiłem po śmierci rodziców. Placówka na pewno przetrzymywała jakieś dokumenty adopcyjne czy coś takiego. Jednak zanim to..
- Mudkip, pokaż się! - odparłem, wypuszczając otrzymanego kilka minut wcześniej płaza. Przykucnąłem przy stworku, żeby móc nieco lepiej się z nim zapoznać. - Cześć Mudkip, jestem Remi i od dzisiaj będziemy razem podróżować. Mam nadzieję, że staniemy się najlepszymi przyjaciółmi. - uśmiechnąłem się do pokemona, chciałem pokazać mu, że nie mam wobec niego jakichkolwiek złych zamiarów.

_______
* Mam nadzieję, że jest dobrze. I wybacz za te anime'owe "Pokaż się", ale nie miałem lepszego pomysłu na to, jak wypuścić stworka ;-;

Snazzy - 2015-07-21, 19:40

Jest wszystko okej, więc luzik :D Mam nadzieję, że teraz za to ja czegoś nie spartoliłam ._.

Gdy tylko Mudkip zmaterializował się przed tobą i cię zauważył, uśmiechnął się szeroko, natomiast w jego oczach można było dostrzec pewną nutkę złośliwości. Hm, nie wygląda na żadnego niezdyscyplinowanego płaza, dlatego tym większe było zdziwienie, gdy po twoim krótkim przedstawieniu się i wyrażeniu życzenia, iż staniecie się najlepszymi przyjaciółmi, stworzenie uśmiechnęło się szerzej, a następnie wypuściło ci prosto w twarz strumień wody. Nieprzyjemna rzecz, prawda? W każdym razie po tym incydencie Mudkip spokojnie wskoczył ci w ramiona, a następnie "zamudkipował" cicho, wyrażając w ten sposób prawdopodobnie chęć opuszczenia New Bark... jakby nie patrzeć, zapewne spędził w tym mieście niewiele mniej czasu niż ty, nieprawdaż? Poza tym Ruth na pewno się nie odnajdzie, jeśli będziesz nadal stał w tym samym miejscu.

Mhrok - 2015-07-22, 19:46

Wbrew czyimkolwiek oczekiwaniom, gdy Mudkip wystrzelił we mnie wodą, wcale na niego nie byłem zły. Wręcz przeciwnie, na moich ustach zawitał duży uśmiech, po czym gromko się zaśmiałem. Stworek na pewno teraz jest zaskoczony moją reakcję. Zdjąłem Mudipa z ramienia, wziąłem go w dłonei i podniosłem go wysoko.
- Bardzo się cieszę, że na siebie trafiliśmy. - powiedziałem do niego, po czym znowu się zaśmiałem.
Odwróciłem się w stronę miasta. Ponownie zobaczę te wszystkie budynki pewnie po bardzo długim czasie. Odetchnąłem niejako z ulgą. Spędziłem tutaj kilka ostatnich lat swojego życia, jednak niespecjalnie będę tęsknił za tym miejscem. W końcu będę mógł odnaleźć Ruth.
- To jak Mudkip, idziemy? - odezwałem się do swojego podopiecznego, po czym wykonałem swoje pierwsze kroki ku Cherrygrove, miast najbliżej sąsiadującego z New Bark. - Co powiesz na jakieś imię. Na przykład... Mizu! Podoba ci się?
 
_____
* Teraz pewnie co post będziemy tak pisali: "Na pewno dobrze? D:", "Tak, jest OK. A u mnie jak?" xD

Snazzy - 2015-07-30, 11:50

Ano o: No dobra, dość tego dobrego, zajmijmy się robotą XD I wybacz za opóźnienia <3

Mudkip wyglądał na zdziwionego twoją reakcją, jednak w końcu odwzajemnił uśmiech, a na oba pytania pokiwał głową, dodając wesoło brzmiące "mud, mudkip". Po tym jakże przyjemnym zapoznaniu się wzajemnie ze sobą ruszyliście powolnym krokiem w kierunku Cherrygrove, zostawiając w tyle skupienie przytulnych domostw, które w ostatnim roku stanowiło dla ciebie najbardziej znajomą okolicę.
Droga do kolejnego miasta wraz z Mizu wcale się tak mocno nie dłużyła, a dodatkowo komfortowa sytuacja była, bowiem większość stworków schowała się w swych kryjówkach z powodu niedawnego deszczu. Jedynym pokemonem, jakiego spotkaliście, była mała Teddiursa siedząca pod drzewem przy rozwidleniu drogi. Spoglądał na was lekko zlęknionym wzrokiem, jednocześnie trzymając lewą łapę w buzi, natomiast twój wodny podopieczny spojrzał na ciebie pytająco. Pytanie tylko czy warto zaryzykować, czy nie?

Mhrok - 2015-07-31, 13:24

Szedłem wraz ze swoim nowym podopiecznym opuszczoną ścieżką. W duchu liczyłem na to, że uda mi się nie tyle co złapać nowe stworki, ale przynajmniej zobaczyć jakieś nieznane mi wcześniej okazy. Po chwili jednak zobaczyłem siedzącą pod drzewkiem niewielką Teddiursę. Jak to taki mały miś, zwykle wyglądały one słodko. Jednak tym razem tak nie było. Teddiursa wyglądała na lekko przerażono, dodatkowo trzymała jedną ze swoich łapek obok pyszczku. Czyżby coś go bolało? Albo może stoczył przed chwilą jakiś pojedynek? W pierwszej chwili chciałem podejść do pokemona i dokładnie zobaczyć, co z nim jest. Po chwili jednak zatrzymałem się w półkroku. Co jeśli zaraz z krzaków wyskoczy Ursaring - wyższa ewolucja Teddiursy? Te wielkie niedźwiedzie znane były ze swojej dosyć nieobliczalnej natury. Niewytrenowany Mudkip mógłby mieć problemy z pokonaniem silniejszego od siebie przeciwnika. Z drugiej strony nie mogłem zostawić bezbronnego pokemona samego w lesie. Chęć bycia dobrym przewyższyła i podszedłem bliżej misia.
- Teddiursa, wszystko w porządku? - spytałem pokemona.
 
_____
* Wolę dobre odpisy raz na tydzień, niż bez sensowne 5-linijkowe lanie wody w grze.

Snazzy - 2015-07-31, 17:37

W takim razie postaram się dawać dobre odpisy częściej niż tylko raz na tydzień <3 Taki mój cel na sierpień wraz z wyzwaniem rysunkowym <3

Cóż, jednym z plusów tej sytuacji jest to, że w okolicy najwyraźniej nie czai się żaden z większych pobratymców Teddiursy - ani żadna bardziej wytrenowana Teddiursa, ani tym bardziej groźny i bardziej niebezpieczny niż samotny terrorysta Ursaring. Misiek jest sam, sam jak samiutki palec, więc w tej sytuacji chyba niczym dziwnym jest to, że jest przerażony otaczającym go światem. Drugim plusem jest to, iż maluch nie uciekł przed tobą, gdy zacząłeś się do niego zbliżać. Czyżby był oswojony? A może został porzucony? Cóż, nie wiadomo.
Słysząc twój głos Teddiursa uniosła nieznacznie wzrok, napotykając spojrzenie twych błękitnych oczu odziedziczonych po matce. Widać było, że dźwięk wypowiadanych przez ciebie słów wywołał w nim poruszenie, a w dużych oczach wręcz błyszczała nadzieja... która zgasła, gdy miś zauważył Mudkipa przyglądającego mu się z nieukrywaną ciekawością. Wtedy ten brązowy futrzak cofnął się o krok, znowu sprawiając wrażenie, jakby był przerażony.

Mhrok - 2015-08-01, 22:16

Świadomość bezpieczeństwa nieco mnie uspokoiła. Obawa zarówno o zdrowie i życie zarówno moje i Mudkipa zniknęła, a ja mogłem zacząć w pełni skupiać się na Teddiursie. Uśmiechnąłem do przerażonego niedźwiadka. Stworek musiał wiedzieć, że nie mam względem niego złych zamiarów, w końcu mógł źle zrozumieć moje zachowanie i się spłoszyć. Jednak Teddiursa nie wydawała się być bardziej zdenerwowana, gdy podchodziłem do niej coraz bliżej. Można by powiedzieć, że była bądź nadal jest podopieczną jakiegoś trenera, lecz takie zachowanie mogło równie dobrze wynikać z jej charakteru. Jednak teraz nie to było najważniejsze. Ważnym było zapewnienie niedźwiadkowi bezpieczeństwa. Argumentem za stwierdzeniem, że Teddiursa została ranna w walce, było jej wzdrygnięcie na widok Mudkipa.
- Spokojnie, nie musisz się obawiać. - starałem się uspokoić pokemona. - Mudkip jest moim przyjacielem. Nie zrobi ci krzywdy.
 
_____
* W miarę możliwości postaram się ci pomóc. Jednak może wyjść z tym różnie xD

Snazzy - 2015-08-04, 18:56

Teddiursa nie wyglądała na przekonaną twymi zapewnieniami, jednak do akcji całkowicie wkroczył Mizu, zbliżając się do waszej dwójki z wypisaną na mordce radością. Nie zważając na jeszcze większe z tego powodu przerażenie u miśka (który na szczęście nie próbuje uciekać - czyżby był aż tak przerażony?) podszedł i zaczął... no cóż, "mudkipować". Całość długiego, bo aż dwuminutowego monologu brzmiała dość pogodnie i widać było jak na dłoni, że obcy pokemon nieco się uspokoił i spogląda na waszą dwójkę pewniej. W końcu, gdy Mudkip skończył przemowę, Teddiursa pisnęła cicho i... tak, rzuciła cię się na szyję, odrywając przy tym łapkę od pyszczka. Dzięki temu zauważyć mogłeś małą bliznę na facjacie miśka i to taką, która nie była aż tak świeża, ale jednocześnie bardzo dawna też nie była. Wygląda na to, że musiała stoczyć jakiś bój i nie czuła się bezpiecznie...
Mhrok - 2015-08-04, 23:03

Mudkip nie zważył na moją prośbę i mimo to podszedł bliżej Teddiursy. Chciałem go odciągnąć od przerażonego pokemona, jednak ten zaczął z nią rozmawiać. Przerażenie jakby powoli spływało z pyszczka stworka, więc postanowiłem nie odciągać Mizu od niej. Gdy monolog wodnego stworka się skończyła, Teddiursa skoczyła mi na szyję. Przez chwilę miałem okazję spojrzeć na jej ranę. Moje przypuszczenia się sprawdziły, pokemon stoczył bój i dlatego był niezbyt ufny.
- Spokojnie Teddiursa, już po wszystkim. - mówiłem do stworka w miarę spokojnym tonie. - Już nikt ciebie nie skrzywdzi. Postaram się oto. - zapewniałem pokemona.
Teraz ważnym było, aby zapewnić jej pełne bezpieczeństwo. Nawet jeśli rana już się jako tako zagoiła i nie zagrażała w dużym stopniu Teddiursy, warto by aby zobaczył ją lekarz. Zatem moim pobocznym celem jest teraz odnalezienie Centrum Pokemon. Trzeba jedynie powiedzieć o tym niedźwiedzicy.
- Teddiursa, twoją ranę powinien ktoś opatrzyć. Niestety niezbyt się na tym znam, więc powinnaś udać się ze mną do Centrum Pokemon. Odpowiednie osoby się wtedy tobą zajmą. - starałem się jej wyjaśnić to w miarę zrozumiałym dla niej językiem, po czym czekam na jej reakcję.

Snazzy - 2015-08-13, 20:34

Reakcja Teddirusy nie była jakimś wyrazem buntu, a wręcz przeciwnie - niedźwiedzica wyraźnie się ucieszyła, słysząc o Centrum Pokemon. To wygląda zupełnie tak, jakby wiedziała, że nic jej się w środku nie stanie, więc... czyżby nie była dzika? Urodziła się w niewoli i uciekła czy po prostu została porzucona przez trenera? Istnieje wiele opcji, jednak teraz najważniejszym było udać się jak najszybciej do Cherrygrove, co też zrobiliście - ty z Teddiursą w ramionach, natomiast Mizu dzielnie dreptając obok twych nóg. W ten sposób doszliście do miasta po kilkudziesięciu minutach, gdzie... no cóż, widok nie jest koniecznie ciekawy, bowiem wszystkie budynki wyglądają na ponure i opuszczone, a całość jest wilgotna - zapewne z powodu niedawnego deszczu. Także i charakterystyczny budynek z czerwonym dachem nie zaprasza tak chętnie do środka jak zwykle.
Mhrok - 2015-09-01, 20:43

Po wspomnieniu przeze mnie o Centrum Pokemon Teddiursa wydała się o wiele spokojniejsza. Czyżby jednak nie należała ona do tego dzikiego świata, tylko wychowała się pod skrzydłami jakiegoś człowieka? Takie pytania mogłyby się mnożyć i mnożyć, jednak nawet gdybym bardzo chciał poznać na nie odpowiedzi, w tej sytuacji bym ich nie poznał. Dostawszy od niedźwiedzicy na udzielenie jej pomocy, wziąłem ją w ramiona, po czym zacząłem dreptać w stronę kolejnej mieściny, która i tak znajdowała się na mojej drodze, więc nic nie traciłem na pomocy bezbronnej Teddiursie. Wędrówka trwała trochę czasu, jednak nie było to dla mnie zbytnio zauważalne, udało mi się bezpiecznie dotrzeć do Cherrygrove. Może i budynki, jak i reszta miasta, niezbyt zachęcały do zwiedzania miasta, ja niezrażony wkroczyłem w jego granice.
Swoje kroki skierowałem w stronę chyba najbardziej charakterystycznego budynki na świecie, Centrum Pokemon, którego czerwone zadaszenie rozpoznałby każdy, nawet kilkuletnie dziecko. Po wejściu od razu podszedłeś do któregoś z pracowników tej placówki, żeby móc przekazać Teddiursę w ich ręce.
- Spotkałem ją ranną w lesie, ma na twarzy bliznę, prawdopodobnie obronną. Raczej nie jest ona dzikim pokemonem, bo gdy wspomniałem, że udam się z nią do Centrum Pokemon, zdawała się poznać nazwę tego miejsca. - przekazałem wszystko co wiedziałem na temat stworzenia.
Nie zostało mi nic jak przekazać niedźwiedziątko w ręce lekarzy i poczekać na to, co mi powiedzą. Przypomniało mi się również, że nie wiem zbyt dużo o Mudkipie. Nie miałem okazji zeskanować go w Laboratorium profesora Elma, więc musiałem to nadrobić tutaj. Wyciągnąłem czerwone urządzenie ze swojego plecaka, po czym skierowałem obiektyw PokeDexa na swojego podopiecznego. Ciekawy byłem, czego będę mógł dowiedzieć się o tym niepozornym stworzeniu.
 
_____________
* "W miarę możliwości postaram się ci pomóc." - odpisał po prawie 3 tygodniach :"D
Za to w nagrodę masz do wykonania skan, żebyś sobie nieco na mnie przyzarobła

Sebuś - 2015-09-02, 21:25

I tak nic nie zarobię, bo ten skan masz w KP, ale taki cytat z PokeEncyklopedii mogę ci zrobić, chociaż za niego mi nie płacą :D
*cytat na podstawie Pokedexu z HGSS (bo jesteś w Jotho xD)

-----------------
Na szczęście, jak się okazało w środku, wszystko w mieście było w porządku, chociaż ze względu na niedawną ulewę budynek był zaludniony - głównie przemokniętymi trenerami, ale też osobami, które prawdopodobnie zdecydowały się przenocować w Centrum. Dzięki Arceusowi, nie było też jakiejś kolejki, dlatego Teddiursa trafiła szybko w chętne do pomocy ręce jakiegoś stażysty, który zakodował sobie w pamięci wszystkie przekazane przez ciebie informacje.
- Jasne. Sprawdzę wszystko, co się da i postaram się jej pomóc - poinformował cię, uśmiechając się lekko, a następnie przeszedł do gabinetu zabiegowego wraz z niedźwiedzicą, która wyciągnęła łapki w twym kierunku. Hm. Można chyba już powiedzieć, że się do ciebie przyzwyczaiła. Rozkoszny miś, nie ma co. Przy okazji też zeskanowałeś Mudkipa, gdzie oprócz ataków oraz informacji o nim, zostałeś uraczony także krótkim tekstem informacyjnym:
Cytat:
Jego siła pozwala na rozwalenie skały. Odpoczywa, grzebiąc się w mule na dnie rzeki.*

W każdym razie nie zostało ci teraz nic innego, tylko czekać, chociaż już po trzech minutach zaczepiła cię rudowłosa dziewczyna odziana w czarny uniform. Z poważnym wyrazem twarzy powiedziała tylko dwa zdania.
- Szukam przeciwnika do walki. Chcesz ze mną zawalczyć jeden na jednego?

Mhrok - 2015-09-03, 08:40

Odetchnąłem z ulgą, gdy Teddiursa znalazła się pod opieką kogoś przeszkolonego w zakresie pokemonowej medycyny. Co prawda mogłem własnoręcznie zakupić apteczkę i sam próbować opatrzyć rany niedźwiedzicy, jednak wtedy najpewniej bym jej bardziej zaskoczył, niż pomógł. Mimowolnie uśmiechnąłem się, gdy zobaczyłem, jak prowadzona do gabinetu zabiegowego Teddiursa wyciąga swoje łapki w moją stronę. Mimo że spędziłem z nią może godzinę czasu, sam musiałem przyznać, że też zdążyłem ją już polubić. Teraz mogłem na spokojnie zeskanować Mudkipa. PokeDex był na tyle zaawansowanym urządzeniem, że nie dostałem jedynie suchego opisu wyglądu czy jakiś umiejętności wodnego stworzenia, ale poznałem jego linię ewolucyjną jak i znane przez niego ataki czy charakter.
Podczas mojego czekania na jakiekolwiek dodatkowe informacje o stanie zdrowia Teddiursy zostałem zaczepiony przez ubraną prawie całą na czarno rudowłosą dziewczynę. Była to trenerka i szukająca kogoś chętnego do walki z nią. Sama była dosyć oszczędna w słowach, więc i ja sam nie miałem zbytniego zamiaru w nich przybierać.
- Dobrze, zgadzam się na taką walkę. - powiedziałem do dziewczyny.
Wiedziałem, że pojedynku raczej nie stoczymy w pełnym ludzi Centrum Pokemon, więc czekam, aż dziewczyna zaprowadzi nas do miejsca, w którym stoczymy naszą walkę. Musiałem przyznać jedno, podchodzenie do przypadkowych osób i pytanie się ich o to, czy z nami zawalczą, było dosyć ryzykowne. W końcu nigdy nie wiadomo, na kogo mogłoby się trafić. Tego samego argumentu mógłbym użyć przeciwko sobie samemu. Skąd mogę wiedzieć, kim tak naprawdę jest ta dziewczyna? Pomimo tych lekkich wątpliwości jednocześnie byłem ciekaw siły tej niepozornej osoby i jej podopiecznego.

Snazzy - 2015-09-04, 22:09

- Okej. W takim razie zabiorę cię w dobre miejsce na walkę - odpowiedziała cicho dziewczyna, po czym uśmiechnęła się lekko i wyszła. Tobie zaś nie pozostało nic innego, tylko kiwnąć na Mudkipa i ruszyć za nią.
Na zewnątrz było zdecydowanie przyjemniej. Więcej świeżego powietrza, którym się łatwiej oddychało - w końcu przecież nie tak dawno padał deszcz. Droga zaś, którą prowadziła was nieznajoma rudowłosa, okazała się być wąską ścieżką zaczynającą się za budynkiem Centrum, a prowadzącą, jak się okazało po chwili, na małą polanę przy jeziorku, na którego drugim brzegu znajdował się mały domek. Trawa porastająca to miejsce jest prawdopodobnie jeszcze dość wilgotna. Nie ma żadnych krzewów i w zasadzie jedyną ozdobą są nieliczne kępy niezapominajek. Dziewczyna bez chwili zwłoki stanęła na drugim końcu terenu i wypuściła swojego podopiecznego z długim ogonem.
- Jeden na jednego, jak mówiłam wcześniej. Zaczniesz? - przypomniała, jednocześnie dając ci znak, żebyś to ty zaczął walkę.

Mhrok - 2015-09-05, 15:16

Dziewczyna zaprowadziła mnie nad jezioro, które znajdowało się za Centrum Pokemon. Musiałem przyznać, że miejsce to wyglądało na spokojne i momentami piękne, więc nie dziwiłem się, że ktoś osiedlił się na drugim brzegu. Arena walki, a tak właściwie jedynie kawałek porośniętej trawą polanki, nie wyróżniał się zbytnio, no chyba że wszędobylskimi tutaj niebieskimi niezapominajkami. Przeciwniczka zdążyła już wypuścić swojego pokemona, którym był najzwyklejszy w świecie Sentret. Jednak jedna rzecz okazała się być w nim wyjątkowa.
- Widzę, że miałaś dużo szczęścia, skoro udało ci się zdobyć Shiny. - odparłem do dziewczyny.
Shiny pokemony różniły się od swoich pobratymców jedynie nieco innym kolorem umaszczenia, czasem mniej a czasem bardziej widocznym. Takie stworki nie były ani silniejsze, ani lepsze pod żadnym względem, więc nie musiałem się martwić.
- Zatem... Niech się zacznie walka! - machnąłem ręką do przodu, aby dać znak Mudkipowi, żeby rozpoczął szarżę na swojego przeciwnika. - Rozpędź się i uderzyć w Sentreta Tackle. Postaraj się wyprowadzić cios tak, żeby wiewiór został od ciebie odepchnięty na pewną odległość. Wtedy wykonaj Earth Power. Stąpnij swoją nóżką w ziemię i zatrząś ziemią. Podłoże powinno pęknąć i uderzyć twojego przeciwnika. Następnie wykonaj Growl. Warknij na Sentreta, przy okazji obniżając siłę jego ataku. Zaraz po tym użyj Mud-Slap, machnij swoim ogonkiem tak, żeby błoto chlapnęło w twarz twojego przeciwnika. Gdy Sentret będzie zdezorientowany, ponownie na niego zaszarżuj i użyj Tackle, starając uderzyć się centralnie w jego brzuch.
Była to moja pierwsza walka w życiu i nie byłem zbyt pewien, czy moje instrukcje będą dla Mudkipa w pełni zrozumiałe. W głębi duszy zamartwiałem się, czy cała taktyka została ułożona logicznie. Starałem się jednak uspokoić i nie dać po sobie znać żadnych negatywnych emocji. Jeśli będę pewny siebie to Mudkip również.

Snazzy - 2015-09-06, 22:13

- Raczej moi rodzice mieli tyle szczęścia, że udało im się go wyhodować. Są hodowcami normalnych pokemonów - wyjaśniła przeciwniczka, rumieniąc się lekko, jednak natychmiast potrząsnęła głową, powodując tym samym, iż jej ruda fryzura nieco się zepsuła, ustępując miejsca także udanemu nieładowi. Następnie zaś dziewczyna przystąpiła do wydawania poleceń swemu gryzoniowi, który przybrał bojową pozę.
Sama zaś walka można powiedzieć... była chyba udana. Zaczął ją Mizu, który był nieznacznie szybszy od swojego przeciwnika i prawie natychmiast po usłyszeniu całości twej wypowiedzi rzucił się, atakując Tackle. Atak był jak najbardziej udany i zabrał Sentretowi 10% jego zdrowia. Niestety jednak, nie udało mu się tak dobrze odepchnąć gryzonia od siebie, dlatego też jego Scratch także spowodował uszczerbek na zdrowiu Mudkipa (- 15%), a zaraz potem oberwał jeszcze Quick Attack (kolejne - 15%), co spowodowało, że wodne stworzenie zostało odrzucone do tyłu. Wtedy też Mizu wykonał krytyczny Earth Power. Podłoże rzeczywiście lekko pękło, a nieco rozmokłe kawałki ziemi uderzyły w futrzaka, zabierając mu aż dwadzieścia procent pierwotnego zdrowia.
Ruda chyba wyczuła, że długo tak nie pociągnie, ponieważ poleciła natychmiast swemu podopiecznemu użycie Defense Curl, które się udało... podobnie zresztą jak Mudkipowe Growl, które nastąpiło chwilę wcześniej - swoją drogą warczący Mudkip swoim raźnym "mudkip" brzmiał dość komicznie. Następny atak, czyli Mud-Slap (- 10%) spowodował, iż Sentret na moment oślepł. No cóż, w sumie do następnego Defense Curl, nie potrzebował wcale wzroku, ale przez to zbliżył się niebezpiecznie blisko brzegu jeziora, chociaż nadal ma tam daleko. Kolejne Tackle (- 8%) zresztą i tak nie wepchnęło go do wody, jednak krótki pisk stworzenia, które oberwało w brzuch, łamał wręcz serce.

Sentret - 52% HP - podwyższona obrona x2, obniżony atak
Mudkip - 75% HP

Podręczna ściąga:
według schematu: 10% za każdy atak bez dodatkowych efektów, +5% jeśli pokemon ma z niego staba, +5% jeśli jest superefektywny, +10% za cios krytyczny, -5% jeśli jest nieefektywny, 5% obrażeń w każdej turze poparzenia/zatrucia.
Dodatkowo do systemu Kyuu liczę, że każdy wzrost/spadek danej statystyki o jeden poziom zmienia zadawane obrażenia o 1%, czyli jeśli np. Sentret ma podwyższoną obronę, to ruchy fizyczne zadadzą mu 1% mniej obrażeń

EDIT: zmiana HP, pomyliłam się xD

Mhrok - 2015-09-12, 23:15

Przyglądałem się pierwszemu pojedynkowi Mudkipa, jednocześnie starając się wyłapać wszystkie nieścisłości czy błędy, aby móc je jak najszybciej wyeliminować. Walka poszła Mizu... zaskakująco dobrze. Nie żebym wątpił w zdolności wodnego pokemona, bardziej w swoje, ale byłem bardzo zadowolony takim obrotem pojedynku. Teraz wystarczyło ostatecznie wykończyć Sentreta.
- Mudkip, ponownie wykonaj Earth Power. Wstrząśnij polem bitwy i postaraj się zranić swojego przeciwnika. Po tym ciosie Sentret może być nieco skołowany.. Wykorzystamy to! Zaszarżuj na wiewiórkę i uderz w nią Tackle z całej siły, prosto w brzuch. Cios w tak wrażliwe miejsce nawet jak nie zabierze dodatkowych obrażeń, to wywoła u twojego przeciwnika ból, który na chwilę go sparaliżuje. Gdy Senret się nieco zwinie, ponownie uderz w niego Tackle, tym razem starając się trafić w jego czaszkę. Po takich dwóch, całkiem silnych ciosach, twój przeciwnik powinien upaść na arenę. Wykorzystaj jego chwilową niezdolność do walki i zacznij sypać mu w oczy mułem (Mud-Slap), żeby utrudnić mu widzenie, a tym samym sprawne atakowanie. Następnie odsuń się od swojego przeciwnika. Jeśli będziesz widział, że Sentret jeszcze nie jest zdolny do ataku, wykonaj Growl, żeby jeszcze bardziej zmniejszyć jego obronę. Jednak jeśli wiewiór będzie zamierzał atakować, uprzeć go i wykonaj Earth Power. Po raz trzeci wstrząśnij podłożem i zadaj Sentretowi poważne obrażenia. Teraz przyszedł czas na zwieńczenie pojedynku. Zacznij szarżę na przeciwnika, gdy będziesz blisko niego, machnij ogonem i poślij w jego twarz grudę błota (Mud-Slap), aby go tymczasowo oślepić. Wtedy uderz w niego potężnym Tackle i zakończ tą walkę. Wierzę w ciebie Mudkip! Na pewno ci się uda!

Snazzy - 2015-09-17, 21:40

Na pewno się uda. Racja – grunt to mieć niezwyciężoną wiarę w swoich podopiecznych, bo przecież wiara może nawet góry przenosić. Niemniej jednak ten doping podziałał pozytywnie na twojego Mizu, który z zapałem ruszył do dalszej walki. Na sam początek tej kolejki zaatakował Earth Power, które nieznacznie zraniło przeciwnika (- 10% HP). Niestety jednak, nie udało ci się go skołować na tyle, by można było to wykorzystać. Z tego też powodu Sentret wykonał idealne Scratch, posyłając twego Mudkipa na popękaną od wcześniejszych ataków ziemnych glebę (- 14% HP). Po Tackle (- 8% HP) autorstwa twego wodnego przyjaciela wydawało się już zapowiadać typową okładankę na zmianę, jednak cios prosto w brzuch zadziałał na tyle mocno, iż Sentret nie był w stanie bronić się przed drugim Tackle, które okazało się krytyczne (- 18% HP), jednak nie trafiło w głowę. Gryzoń natomiast postanowił w momencie największej rozpaczy użyć Defense Curl, a następnie przeprowadzić udany kontratak w postaci Quick Attack (- 14% HP). Ponownie Mizu wylądował na ziemi, chociaż dość szybko i zręcznie pozbierał się i wymierzył celnie Mud Slap (- 10% HP). Swoją drogą warto zauważyć już, że Sentret ledwo się trzyma na łapach, dlatego już bez żadnej zwłoki Mudkip postanowił zignorować twoje polecenie i zaatakować krytycznym Eatrh Power (- 20% HP), co ostatecznie zwieńczyło wasze zwycięstwo, a wodne stworzenie, chociaż także trochę zmęczone, zamudkipowało radośnie. Rudowłosa zaś uśmiechnęła się lekko i wycofała zemdlałego Shiny Sentreta do balla.
- Nie ukrywam, że rzadko można tu spotkać takiego trenera, jak ty - oznajmiła, wyciągając w twoim kierunku dłoń z innym Pokeballem. – Jestem Angela, a to jest twoja nagroda za walkę. Moi rodzice specjalizują się głównie w hodowaniu błyszczących normalnych pokemonów, jednak ostatnio mają ich za dużo. Stwierdziłam więc, że rozdawanie ich trenerom, którzy rzeczywiście potrafią zadbać o swoich podopiecznych, będzie lepszą rzeczą niż oddawanie ich do adopcji dla byle ludzi – wyjaśniła krótko.

Sentret - 0% HP - podwyższona obrona x3, obniżony atak (Keen Eye)
Mudkip - 47% HP (Torrent) + 1 lvl

/omg, nigdy więcej walk, wybacz, że skróciłam, ale już nie miałam sił :*/

Mhrok - 2015-09-22, 19:18

Przyglądałem się dalszej walce Mudkipa z Sentretem. Dzięki dwóm atakom krytycznym, które razem zabrały prawie 2/5 zdrowia wiewióra, ta tura zakończyła się błyskawicznie.
- Brawo Mizu. - pogratulowałem stworkowi i dałem mu jedną z Sitrus Berry, które miałem w plecaku. - Zjedź sobie, zasłużyłem na to.
Następnie podszedłem do dziewczyny, która przedstawiła mi się jako Angela, i podziękowałem jej za walkę. Jakby nie patrzeć, dzięki niej zdobyłem jakieś nowe doświadczenie, które pomoże mi podczas mojej dalszej podróży. Dostałem od niej prezent, którym był podopieczny z hodowli rodziców Angeli. Dowiedziałem się jedynie, że jest to jakiś błyszczący stworek, jednak nie znałem jego gatunku. Nie chciałem się trzymać w tej niewiedzy, więc wypuściłem stworka, żeby się z nim zapoznać.

Snazzy - 2015-09-22, 20:15

Mizu bez chwili wahania zabrał się za pałaszowanie podarowanej przez ciebie jagódki. Aż trudno było oderwać wzrok od takiego słodziaka z żółtym owocem, który prawdopodobnie mu smakuje, jednak nowy podopieczny to też była ciekawa rzecz... może nawet ciekawsza? W każdym razie nie zwlekając ani chwili wypuściłeś błyszczącego stworka, którym okazał się być... Shiny Eevee. Szary lisek o zadbanym futrze obdarzył cię zaciekawionym spojrzeniem ogromnych ciemnych oczu, a następnie pisnął cicho, co zabrzmiało jak "iłi". Angela roześmiała się cicho, obserwując uważnie, jak futrzak zbliża się ostrożnie do ciebie.
- Trzeba przyznać, że nie ma tak drugiego uroczego Eevee jak Kurai, nie uważasz? - zauważyła, a następnie spojrzała w niebo, zastanawiając się nad czymś. - Hm... powinnam niedługo wracać do Azalea, ale chyba zostanę tu na noc. A ty co zrobisz? Widziałam, że przyszedłeś z Teddiursą. Zapewne wrócisz po nią, prawda? A potem?

Mhrok - 2015-09-22, 20:40

Czerwone światło, które po otwarciu kuli wylało się z niej, ukształtowało się w niewielki, trochę jakby skulony kształt. Po chwili poświata zniknęła, a moim oczom ukazał się prześliczny lisek o srebrnym futerku, które zdawało się wręcz błyszczeć w promieniach słońca. Przykucnąłem i zacząłem wpatrywać się w jego czarne ślepia.
- Kurai.. - powtórzyłem imię lisiczki. - Bardzo ładne imię, wiesz? - uśmiechnąłem się szeroko do pokemona i poczęstowałem ją Sitrus Berry. (ad. Na bogato, co? xD)
- Chciałbym ci podziękować za ten wyjątkowy podarek, Angelo. - podziękowałem dziewczynie, stanąwszy na równe nogi. - Eevee same w sobie są rzadko spotykane, a błyszczący okaz musi być niczym biały kruk, mam rację?
Dziewczyna wspomniała o Azalei, jednym z miast południowej części Johto. Sam zmierzałem w stronę Violet, które było na drodze do wcześniej wspomnianego miasta, więc Angela zapewne obierze tę samą drogę.
- Zmierzam to Violet, żeby załatwić tam pewną sprawę. Jeśli chcesz, to do tego czasu możemy podróżować razem. - zaproponowałem dziewczynie. - Zaś jeśli chodzi o Teddiursę, to masz rację, wrócę po nią. A co zrobię z nią potem? W sumie to się jeszcze zbytnio nad tym nie zastanawiałem. Pewnie wypuszczę ją gdzieś w lesie, w końcu jest wolnym pokemonem.

Snazzy - 2015-09-26, 19:24

Woah, na bogato, racja xd btw- miniaturki w Twojej sygnie to Poki, które już masz w przygodzie? :D

- Uhm, niekoniecznie - odpowiedziała dziewczyna, uciekając swoim zielonym spojrzeniem gdzieś w bok. Wyglądało to trochę tak, jakby nie lubiła wspominać o takich tematach. - Zazwyczaj Shiny Eevee życzyli sobie bogaci rodzice dla swoich dzieci na początek podróży, jednak ostatnio cały biznes hodowlany przeżywa kryzys. Zastanawiamy się właśnie, czy to po prostu przepełnienie rynku, czy coś innego, uhm...
Przez krótką chwilę panowała niezbyt zręczna cisza, w czasie której Kurai zdecydowała się spróbować podarowanej przez ciebie jagódki. Niestety jednak, owoc okazał się nie być dla niej tak samo smaczny, jak był dla Mudkipa, ponieważ prawie natychmiast po pierwszym kęsie skrzywiła się na pyszczku, a następnie delikatnie odsunęła łapką pożywienie, spoglądając tymi pięknymi oczyma z wyrzutem na ciebie.
- Urocza, lisica, nie mówiłam? - Angela z trudem powstrzymała krótki chichot, jaki wyrwał się z jej ust, a następnie kiwnęła głową. - Nie ukrywam, że wolałabym jednak podróżować z kimś, zwłaszcza, że ostatnio Union Cave między Violet a Azalea nie jest najbardziej bezpiecznym miejscem... ale nieważne. Myślę, że powinniśmy już wrócić do Centrum, im szybciej wyleczymy naszych podopiecznych, tym mniej im to zaszkodzi, nie uważasz... uhm, nie przedstawiłeś mi się, prawda?

Mhrok - 2015-10-01, 11:15

Przysłuchiwałem się słowom Angeli niezwykle uważnie. Przez większość swojego życia byłem na uboczu pokemonowego świata i chciałem teraz chłonąć jak najwięcej wiedzy. W końcu nie wiadomo, co mi się może przydać w przyszłości.
Dla Kurai najwyraźniej niezbyt smakował zaserwowany przeze mnie owoc. Czyżby nie odpowiadał jej po prostu smak jagody, czy może kryły się za tym inne powody. Mógłbym próbować domyślać powodu, z którego Eevee wolała nie jeść owocu, jednak wpadłem na inny, mniej pracochłonny pomysł. Wyjąłem z kieszeni kurtki czerwony PokeDex, po czym znowu przykucnąłem przy lisiczce. Pogłaskałem ją po jej główce, żeby się uspokoiła, po czym skierowałem na nią urządzenie.
- Jeśli nie jesteś zbyt pewna co do samotnej podróży, to możesz liczyć na mnie. - odparłem do dziewczyny z uśmiechem. Mina nieco mi zrzedła, gdy okazało się, że tak na prawdę ta znajomość jest jedynie jednostronna. Dlaczego? Otóż nie wyjawiłem Angeli swojego imienia. - Rzeczywiście. Nazywam się Remigiusz Blake. - ukłoniłem się z pewną powagą, a po wyprostowaniu się, na mojej twarzy zagościł szeroki uśmiech. - Ale możesz mi mówić Remi.
Zatem wszystkie formalności zostały już wykonane. Teraz zostało jedynie wrócić do Centrum Pokemon, wyleczyć pokemony, dowiedzieć się, jak czuje się Teddiura, a potem można ruszać do Violet.

Snazzy - 2015-10-11, 20:01

- Remigiusz Blake. Remi. Postaram się zapamiętać - powiedziała Angela, powtarzając przy okazji twoje imię oraz jego skróconą wersję, a następnie uśmiechnęła się, obserwując, jak skanujesz czerwonym urządzeniem nowy nabytek. Na ekranie urządzenia wyświetliły się wszelkie przydatne dla ciebie jako trenera rzeczy:
Kod:
[color=#d5d5c5][b][i]Shiny[/i] Eevee[/b][/color] [img]http://gpxplus.net/files/images/badge/female.gif[/img]
[b]Imię:[/b] Kurai
[img]http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/normal.gif[/img][img]http://i.imgur.com/nMneGfb.png[/img][img]http://cdn.bulbagarden.net/upload/c/c0/Spr_b_5b_133_s.png[/img][img]http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/normal.gif[/img]
 [b]Poziom:[/b] 8 (50%)
[b]Ewolucja:[/b] [u]Eevee[/u] --(lvl up. noc/dzień/odpowiedni stone)--> Vaporeon/Jolteon/Flareon/Umbreon/Espeon/Glaceon/Leafeon/Sylveon
[b]Zadowolenie:[/b] 0/75
[b]Ataki:[/b] Helping Hand, Growl, Tackle, Tail Whip, [u]Yawn[/u], [u]Wish[/u], Sand Attack, [u]Synchronoise[/u]
[b]Charakter i historia:[/b] Kurai wykluła się jako pierwsza z piątki rodzeństwa Eevee, a następnie trafiła do rąk Remigiusza jako nagroda od Angeli za wygraną walkę. Lisiczka jest wielką damą, a elegancja to jej drugie imię. Każdy ruch wykonują z niezwykłą gracją, a jej uśmiechy oraz spojrzenia ujmą nawet najbardziej kamienne serca. Uwielbia zabawiać się kosztem zauroczonych nią samców, którzy walczą o jej względy. Lisica kocha czystość i zawsze stara się zachować czyste oraz schludne futerko, co czyni ją ostrożną, choć nieszczególnie zajadłą wojowniczką. Wszelkie zabiegi pielęgnacyjne sprawiają Eevee wielką radość. Cechują ją także wyszukany smak. Niechętnie zjada więc zwykłą pokekarmę oraz nie zadaje się z pokemonami, które się jej po prostu nie spodobają. Nie przepada także za kwaśnymi jagodami, zwłaszcza Sitrus.
[b]Umiejętności:[/b] [u]Anticipation[/u] - ostrzega jeśli przeciwnik posiada ataki Superefektywne lub OHKO.
[b]Trzyma:[/b] ---

Po tej jakże ważnej czynności udaliście się z powrotem do Centrum Pokemon. Tam też oddaliście wraz z rudowłosą swoje ranne pokemony pod opiekę tego samego stażysty, który wcześniej odebrał od ciebie Teddiursę. Ten sam człowiek poinformował cię także, iż z misiakiem wszystko w porządku, jednak... nie jest dzika, a aktualnie trwają poszukiwania jej trenera. Zgubiła się? A może została porzucona? Oto jest pytanie.

Mhrok - 2015-10-17, 12:26

Jako że cała walka odbywała się niedaleko Centrum Pokemon, powrót do budynku nie zajął nam długo. Wraz z Angelą oddaliśmy naszych podopiecznych dla personelu, ażeby stworki mogły sobie odpocząć po walce. Spotkałem tego samego chłopaka, w którego ręce oddałem Teddiursę i dowiedziałem się od niego kilku faktów na temat niedźwiadka.
- Czyli jednak ma ona trenera? - było to bardziej stwierdzenie niż pytanie, bo już wcześniej nie wykluczałem takiej możliwości. Teraz jedynie rozchodziło się o to, czy Teddiursa została w lesie porzucona, czy jej trenerowi coś się stało. - Miałbym jedno pytanie. Czy mógłbym do czasu odnalezienia jej trenera, zająć się Teddiursą? - spytałem chłopaka, jednak miałem świadomość, że moja prośba może być trudna do spełnienia, w końcu Teddiursa miała trenera, więc czemu miałaby być oddawana w ręce kogoś innego?

Snazzy - 2015-10-19, 19:17

- Niestety, ma, jednak najbardziej zadziwiające jest to, że... nie jestem pewny, czy powinienem o tym mówić... - stażysta rozejrzał się nieco nerwowo po okolicy, a następnie przechylił się przez ladę, dając ci tym samym kolejny znak, iż to jakaś wiedza tajemna. - ...tak więc według danych w systemie ta Teddiursa należy do takiego gostka, który w świecie trenerów dużo znaczy. Sami wiecie, taki typ wschodzącej gwiazdy. Nie tak dawno znowu było o nim głośno, gdy pokonał większość trenerów z Elitarnej Czwórki Kanto, natomiast teraz wrócił do Johto, by zmierzyć się z rodzinną ligą. Był tutaj jakoś... hm. Będzie z tydzień temu, więc tym bardziej zastanawia mnie, jakim cudem znalazłam dzisiaj tę małą... ale cóż, może po prostu się zgubiła, nie wiem... - wyjaśnił, po czym zrobił dłuższą przerwę na wzięcie oddechu, gdzie ty zadałeś to znamienne pytanie. Chłopak został nim nieco zbity z tropu, jednak odzyskując głos oznajmił, iż zapyta kogoś lepiej zorientowanego w tych sprawach i zniknął. Angela zaś westchnęła, kiwając głową.
- Remi... myślisz może, czy jej trener jej nie porzucił? W końcu raczej w ciągu tygodnia by się zorientował, że jej nie ma, prawda? - zapytała.

Black Lotus - 2015-10-19, 20:24

Słuchałem opowieści stażysty z jak największym skupienie, starając zapamiętać się najważniejsze fakty. Ostatecznie okazało się, że trenerem Teddiursy nie jest byle kto, bo według ustaleń mężczyzny właściciel niedźwiadka był na tyle silny, żeby pokonać wszystkich członków Elitarnej Czwórki w sąsiednim regionie Kanto.
- Kim on może być? - zastanawiałem się, gdyż do Elitarnej Czwórki danego regionu zawsze należeli najlepsi z najlepszych.
Dodatkowo wiadomo było, że trener jest na terenie Johto, a w Cherrygrove zatrzymywał się około tygodnia wstecz.
- Zdaje się, że możesz mieć rację. - odparłem Angeli zamyślony.
Dziewczyna miała rację. Przez ten tydzień mężczyzna kilkanaście razy mógł zorientować się, że w jego drużynie brakuje jednego członka. Jednocześnie pokazywało to wytrzymałość Teddiursy, która w niezbyt sprzyjających warunkach w dziczy potrafiła przetrwać aż siedem dni.
- Ciekawe kim jest ten trener? - powtórzyłem pytanie, tym razem jednak na głos.

Snazzy - 2015-10-19, 21:08

- Ale ja wolałabym nie mieć racji... wiesz, zawsze istnieje możliwość, że coś mu się stało po drodze, ale okoliczne drogi... nie powinny przecież stanowić problemu dla tak silnego trenera, prawda? - głos Angeli brzmiał, jakby dziewczyna była nieco przybita sytuacją Teddiursy i jej opiekuna. Po chwili jednak rudowłosa uśmiechnęła się lekko, a następnie kiwnęła głową. - Najważniejsze to go znaleźć. Minął tydzień, więc chyba nie może być aż tak daleko, nie? Najdalej może być w Goldenrod pod warunkiem, że nie zgubił się w lesie Ilex albo w Union Cave, a teoretycznie istnieje skrót do Ecruteak niedaleko Violet. Moglibyśmy go wykorzystać... albo ewentualnie podpytać ludzi po drodze, czy go nie widzieli, ale do tego musimy znać jego nazwisko...
Cóż, jak widać, twoja koleżanka już się wzięła za planowanie poszukiwań, a tymczasem wrócił stażysta razem z waszymi ballami oraz Teddirusą, która natychmiast rzuciła ci się w ramiona.
- Siostra Joy powiedziała, że możesz się nią zając pod warunkiem, iż zostaniesz z nami w kontakcie w przypadku odnalezienia jej trenera - oznajmił, jednocześnie prosząc cię o numer telefonu.

Mhrok - 2015-10-19, 21:46

- Tutaj ponownie muszę się z tobą zgodzić. Gdyby był to jakiś młody, początkujący trener, to nie można by założyć, że gdzieś zabłądził lub został zaatakowany przez silniejszego pokemona. - odparłem do dziewczyny. - Jednak jeśli udało mu się pokonać Elitarną Czwórkę Kanto, to raczej zgraja Zubatów nie powinna dla niego być większym problemem.
Ponownie pojawiło się gdybanie, zarówno na temat trenera, jak i o przyczynach porzucenia jednego ze swoich podopiecznych. Przysłuchiwałem się przypuszczeniom Angeli na temat tego, gdzie mógł się udać trener Teddiursy. Dziewczyna wymieniła dwa miasta, leżące w zbliżonej odległości od Cherrygrove, do których mógł udać się chłopak. Póki co nie musieliśmy wybierać dokładnego kierunku swojej podróży, ponieważ wcześniej i tak musieliśmy dotrzeć do Violet.
- Dziękuję bardzo. - odparłem wesoło, dowiadując się, że Teddiursa będzie mogła mi towarzyszyć.
Mój entuzjazm jednak nieco ostygł, gdy stażysta zapytał mnie o mój numer telefony. Pomimo, że przez rok mieszkałem sam i pracowałem w New Bark, nie miałem okazji odłożyć na tyle dużo, żeby móc kupić sobie telefon albo jakiekolwiek urządzenie komunikacyjne.

Snazzy - 2015-10-23, 20:10

Tak więc przez moment dookoła waszej trójki panowała niezbyt zręczna cisza. Nawet Teddiursa nieco zdziwiona nagłym milczeniem spojrzała na ciebie ze zdziwieniem. Dopiero po minucie Angela odezwała się do chłopaka, podając mu prawdopodobnie swój numer telefonu i zapisując od razu kontakt do tutejszego Centrum Pokemon. Po tej krótkiej wymianie zdań stażysta oznajmił ci jeszcze, iż niestety będziesz musiał sobie poradzić bez pokeballa, a następnie wrócił do swoich zajęć, zostawiając was samych. Ruda natychmiast wykorzystała to, by odpowiedzieć ci na wcześniejszą wypowiedź.
- Mimo wszystko jednak zawsze mogło mu się coś stać – stwierdziła pewnym głosem, a po jej spojrzeniu wnioskować mogłeś, iż dziewczyna wierzy mocno w tą teorię. Niedźwiedzica zaś ponownie mocno wtuliła się w ciebie.

Mhrok - 2015-10-25, 12:37

Po moim oznajmieniu, a tak właściwie jego braku, nastała niezręczna cisza. Na szczęście Angela ostatecznie przekazała stażyście własny numer telefonu, a ja postanowiłem sobie, wreszcie zakupić telefon. Z oczywistego powodu, Teddiursa została przekazana mi bez PokeBalla. Niedźwiadek tuli się do mojej nogi, więc podniosłem go na ręce, żeby mógł mnie nieco lepiej widzieć.
- Niestety również i tego nie możemy wykluczyć. - odparłem Angeli na jej stwierdzenie, dosyć prawdopodobne.
W dalszym ciągu było więcej pytań niż odpowiedzi. Dlaczego trener zostawił ją samą? Nie zorientował się, że nie ma wraz z nim jednego z podopiecznych? I czy rzeczywiście mogło mu się coś stać? Najważniejszym teraz było, poznać pytanie na te odpowiedzi.
Jako że zbytnio nie mamy już w Cherrygrove niczego do roboty, odbieram wraz z dziewczyną nasze pokemony, po czym opuszczam ten przybytek. Mizu niezbyt przepada za siedzeniem w ciasnej kuli, więc po wyjściu z budynku od razu go wypuszczam. Patrząc się na czerwono-białym PokeBall w głowie pojawiła się pewna myśl. Przykucnąłem przy Teddiursie i wyciągnąłem z plecaka jedną ze swoich kul.
- Czy mogłabyś dotknąć swoją łapkę ten srebrny przycisk. Chciałbym coś zobaczyć. - poleciłem niedźwiadkowi. Jeśli moja teoria nie jest słuszna, złapanie brązowego stworka będzie niemożliwe.

Snazzy - 2015-10-25, 19:29

W ten oto sposób wasza trójca opuściła przybytek o nazwie Centrum Pokemon w Cherrygrove, a następnie ty wypuściłeś Mizu. Wtedy też wpadł ci do głowy ciekawy pomysł, który niemal natychmiast zaplanowałeś zrealizować. W tym celu podetknąłeś Teddiursie wręcz pod nos czerwono-białą kulkę i wyjaśniłeś, co powinna zrobić. Zaintrygowana tym poleceniem niedźwiedzica natychmiast spełniła to polecenie, natomiast równie zaciekawiona Angela zaglądała ci przez ramię. Niestety jednak, wbrew twoim teoriom, nic się nie stało. Jej złapanie nie było więc możliwe.
- ...więc co to oznacza, Remi? Jakaś kolejna teoria? - zapytała nieco zbita z tropu rudowłosa.

Black Lotus - 2015-10-25, 19:40

- Pokemon należący do trenera, nie może być złapany przez nikogo innego, takie są zasady działania PoekBalli. Wie to każdy. - odparłem do dziewczyny. - Jednak gdy kula stworka zostaje zniszczona, więź ta zanika i pokemon może zostać złapany bez żadnych przeszkód. - objaśniałem Amelii, po czym odwróciłem się do Teddiursy. - Oznacza to tyle, że twojemu trenerowi na pewno nic nie jest. - miałem nadzieję, że taka wiadomość pocieszy niedźwiadka, który i tak pewnie zasmucony jest całą sytuacją.
Mówiłem tak, jednak sam do końca nie byłem pewien swojego zdania. Trener pokemona i tak mógł być w niebezpieczeństwie, a kula Teddiursy po prostu siedzi sobie bezpiecznie schowana w jego torbie. Jednak ja nie chciałem dzielić się tym przypuszczeniem ani z niedźwiadkiem, ani z Angelą.
- To jak, ruszamy dalej? - spytałem wesoło, próbując nie pokazać po sobie ani jednej złej emocji.

Snazzy - 2015-10-25, 22:44

- Też to wiem, ale mimo wszystko... - Angela urwała swoją wypowiedź zanim zdołała ją w jakikolwiek sposób rozwinąć. Zrobiła to głównie dlatego, iż usłyszała zapewne twoje zapewnienie w stosunku do Teddiursy, że jej trener jest zapewne bezpieczny. Jednak czy warto okłamywać tak niedźwiedzicę, gdy istnieje szansa, że trenerowi się coś rzeczywiście stało?
Nieco uspokojony miś, Mizu oraz twoja ruda świeżo poznana znajoma przytaknęli, a następnie zaś ruszyliście w kierunku drogi numer 30, która według wszystkich znaków prowadziła w kierunku Violet. Tutaj też Angela postanowiła ponownie zabrać głos.
- Masz jakiś konkretny cel podróży do Violet, nie licząc tamtejszego lidera? Nigdy nie mogłam znaleźć czasu, by zwiedzić tamtejszą wieżę. Byłeś tam kiedykolwiek?

Mhrok - 2015-10-26, 21:55

Nie było sensu w niepotrzebnym niepokojeniu Teddiursy. Lepiej, żeby póki co żyła w otoczce tego słodkiego kłamstewka. A Angela... Ona na pewno dobrze wie, że sam nie do końca jestem pewien swojego zdania. Może minimalnie się uspokoiła, ale na pewno pewna cząstka dalej uważała, że trener niedźwiadka może być w niebezpieczeństwie.
- Czy mam jakiś konkretny cel? - powtórzyłem pytanie dziewczyny. - Muszę zajść w jedno miejsce i dowiedzieć się czegoś o pewnej osobie. - odparłem, dosyć tajemniczo, Angeli, nie zamierzałem bowiem zdradzać jej celu mojej wędrówki do Violet. - Niestety nie miałem okazji zwiedzać tamtejszej wieży.

Snazzy - 2015-10-27, 22:12

- Och - rudowłosa wydawała się być zaskoczona twoją odpowiedzią. No cóż, do typów zwierzających się ze swego życia raczej nie należałeś. Ciekawe, co dziewczyna sobie o tobie w tej chwili pomyślała. Że jesteś jakimś bandytą, który poszukuje ofiary? Albo może masz nieciekawą przeszłość? W każdym razie Angela po chwili ponownie zabrała głos. - Ale i tak jakbyś potrzebował w tej sprawie pomocy, może zawsze o nią mnie zapytać, a wieża... wieża będzie najlepszym przerywnikiem dla ciebie między tamtejszą salą a prywatnymi sprawami. Mógłbyś na przykład poprosić tamtejszych mnichów o modlitwę za pomyślny przebieg swoich spraw. Niegłupi pomysł, prawda? Chociaż... jak to jest u ciebie z religijnością?
Mhrok - 2015-10-28, 21:16

- Jednak nie martw się, nie uczestniczysz w polowaniu płatnego zabójcy na nic nie spodziewającą się ofiarę. - próbowałem sytuację obrócić w żart, zobaczymy z jakim skutkiem.
Angela wydawała się być bardzo miłą osobą, jednak znałem ją jeszcze za krótko, żeby się przed nią bardziej zwierzać. W ogóle miałem problem w ufaniu ludziom, wszystko spowodowane to było pobytem w domu dziecka. Wychowawcy często nie zwracali uwagi na zachowanie niektórych wychowanków, bo tak było im wygodnie. Co starsze dzieciaki czuły się panami i często dokuczała słabszym i młodszym. Gdy ci dorastali uznawali, że skoro sami byli tak traktowani, to mogą tak samo traktować innych. I w ten sposób koło się zamykało. Sam miałem nie jedno za uszami, jednak wolałem nie wracać do tego etapu swojego życia.
- Ciekawa propozycja. Nie zaszkodzi spróbować ułaskawić jakiegoś bóstwa, żeby bardziej sprzyjał mi podczas podróży. - odparłem z uśmiechem, lecz znikł on wraz z ostatnim pytaniem. Mój ton zmienił z wesołego na ponury, bezosobowy, niczym głos jakiegoś służbisty. - Wolałbym nie odpowiadać na to pytanie. Wolę swoje przekonania zachować dla ciebie. - po tych słowach odwróciłem wzrok od dziewczyny, starając nie patrzeć w jej stronę.

Snazzy - 2015-10-29, 22:52

Na ostatnią twoją wypowiedź Angela wręcz zaniemówiła, chociaż kątem oka zauważyłeś, że zarumieniła się także mocno. Czyżby żałowała, że zadała ci to jedno pytanie, a ty zareagowałeś tak, a nie inaczej? Być może. W każdym razie na razie postanowiłeś udawać, że dziewczyny nie ma obok ciebie i utkwiłeś spojrzenie na drugiej stronie ścieżki. Niestety jednak, przez kolejne pięć minut nie działo się nic ciekawego, dopóki nie zauważyłeś, iż w oddali z lasu wyleciała spora grupa ptaków - przy akompaniamencie ledwo słyszalnego ryku. Rudowłosa prawdopodobnie także to spostrzegła, bowiem zatrzymała się. I co z tym uczynisz, Remi?
Mhrok - 2015-10-30, 22:18

Szedłem wraz z Angelą, próba jej ignorowania była trudna, bo nie działo się zupełnie nic. Jakby cały świat zmówił się przeciwko mnie, żebym nie był na nią zły. W pewnym momencie ujrzałem na niebie kilkanaście sztuk bliżej nieokreślonych ptaków, które przed momentem wyleciały z pobliskiego lasu. Zaraz po tym, do moich uszu dobiegł przeraźliwy ryk. Wraz z Angelą przystanęliśmy, bardziej z zaskoczenia niż z jakiegoś przerażenia.
- Pewnie jesteś równie ciekawa co ja, nie mylę się? - mówię do dziewczyny.
Jakby nie patrzeć, nie co dzień ma się okazję usłyszeć takie dźwięki tym bardziej w tych spokojniejszych partiach regionu Johto. Zatem ruszam za źródłem tajemniczego ryku, bo w końcu co innego mi pozostało?

Snazzy - 2015-10-31, 19:05

- To nic dziwnego, że jestem tym zdziwiona. Te okolice są w końcu spokojniejsze, a takiego ryku spodziewałabym się prędzej w jakiejś pustynnej dziczy albo w okolicy jeziora Gyaradosów - odpowiedziała dziewczyna, przytakując ci cicho, po czym razem z nią, Teddiursą oraz Mizu ruszyłeś w kierunku linii drzew, by znaleźć się jak najbliżej źródła ryku. Będąc już w lesie nie było już wam tak łatwo nawigować - głównie ze względu na ulistnione korony drzew oraz losowe rozmieszczenie drzew, ktore uniemożliwiało wam podróż po linii prostej.
Po około dwóch minutach morderczego biegu (i trzech potknięciach Angeli) dotarliście na małą polanę, na której... nie znaleźliście nic niepokojącego. Nic, oprócz czegoś otoczonego przez grupę Rattat. Krzaki i szczury niestety uniemożliwiały wam dojrzenie, co tam siedzi.

Mhrok - 2015-11-01, 18:03

W czwórkę ruszyliśmy w stronę źródła tajemniczego ryku. Angela potwierdziła moje przypuszczenia, co niestety niespecjalnie mnie ucieszyło. Mogło to jedynie oznaczać, że ryk spowodowany został przez jakiegoś bardzo silnego pokemona.
O ile będąc na trakcie, nawigacja nie sprawiała nam zbytniej trudności, o tyle gdy znaleźliśmy się już pomiędzy drzewami było to o wiele trudniejsze zadanie. Najważniejszym było dla mnie w tym momencie, żeby nie zgubić Mudkipa oraz żadnego z dwójki moich towarzyszy. W końcu dotarliśmy na niewielkich rozmiarów polankę i nieco się zdziwiliśmy. Jedyną niezwykłą rzeczą tutaj była grupka Rattat, która stało wokół czegoś, czego niestety nie byliśmy w stanie zidentyfikować. Mogliśmy w spokoju odejść, jednak spokoju nie dawała mi grupka szczurów. Jaki mógł być powód ich zebrania w takim miejscu?
- Mizu, wystrzel w grupkę tych Rattat Water Gun. - poleciłem Mudkipowi.
Ciekawość wzięła górę nad rozsądkiem. Czy porywałem się z motyką na słońce? Na pewno tak. Nie byłem nawet pewien co do ilości szczurów, więc w przypadku walki miałbym niemałe kłopoty.

Snazzy - 2015-11-03, 21:01

Gdy tylko Mizu zaczął się szykować do ataku na stadko, kilka roztropnych osobników z niego spostrzegło, co się dzieje i natychmiast ostrzegło resztę, przez co strumień wody nie uderzył w myszy, lecz w dwa stworzenia, które zostały odsłonięte przez gryzonie. Oba, oczywiście, nie były zadowolone z tego powodu zadowolone, a jeden z nich - niebieski lwopodobny ssak - warknął ostrzegawczo, co spowodowało, że kilka mniejszych szczurków czmychnęło w las. Jednocześnie szczeknięcie to brzmiało prawie identycznie jak to, które słyszeliście wcześniej na drodze do Violet.

Mhrok - 2015-11-06, 00:21

Częściowo mój plan wypalił w stu procentach. Czemu jedynie częściowo? Atak, który został wykonany przez Mudkipa, sprawił, że grupka Rattat się rozproszyła. Jednak stało się to jeszcze przed tym, jak wodny cios ich dosięgnął. Zatem zamiast zaatakować grupki szczurów, Mudkip przypadkowo uderzył w dwa zupełnie inne stworki, które wcześniej były zasłonięte przez fioletowe szczury. Pokemony te nie były zbyt zadowolone, w sumie to nie dziwiłem się im. Lwopodobny stworek ryknął, co spowodowało, że Rattaty, które jeszcze zostały w pobliżu, ostatecznie wybrało ucieczkę w stronę lasu. Teraz zostaliśmy tylko ja, Angela, Mudkip i Teddiursa kontra niebieski lew i szary ptak. Najważniejszym było teraz, tak pokierować tą sytuacją, żeby nieopatrzenie nie doprowadzić do starcia pomiędzy nieznanymi mi stworkami.
- Bardzo was przepraszam. Moim zamiarem nie było zaatakowanie was, ale przepędzenie grupki Rattat, która zdaje się was atakowała. - odparłem do dwójki pokemonów, wysunąwszy się kilka kroków do przodu. - Nie chcę z wami walczyć, wolałbym się z wami zaprzyjaźnić. - szeroko uśmiechnąłem się do dwójki stojących naprzeciwko mnie pokemonów.
Skąd nagle moje zainteresowanie dwójką stworków? Najbardziej podziwiałem donośność ryku lwopodobnego pokemona. Był on na tyle głośny, że mogliśmy go usłyszeć kilkadziesiąt metrów dalej. A ptak...? Wyglądał on na przywiązanego do swojego towarzysza i próba ich rozłączenia raczej nie powiodłaby się.

Snazzy - 2015-11-08, 19:49

Tak więc grono obecnych na polance istot zawęziło się do doborowego towarzystwa w postaci ciebie, Angeli, Teddiursy, Mizu oraz dwóch stworzeń wcześniej otoczonych przez stadko szczurów. Wtedy też jako reprezentant waszej grupki oraz pośrednio winowajca przypadkowego ataku. Ptak zareagował na przeprosiny dość pozytywnie i już szykował się do poderwania do lotu w twoim kierunku, jednak powstrzymał go jego lwi towarzysz, ponownie rycząc, jakbyś był intruzem na jego terenie stadnym. Drapieżnik zaryczał jeszcze raz w ramach odpowiedzi na twoje drugie zdanie.
- Uch, Remi... on chyba woli walczyć - odezwała się Angela, obserwując z pewnym niepokojem pokemona.

Mhrok - 2015-11-16, 20:16

Angela mogła mieć rację i o ile czarno-szary ptak zdawał się być optymistycznie nastawiony do zaprzyjaźnienia ze mną, o tyle jego lwi przyjaciel raczej nie podzielał tego zdania. Mudkip brał już dzisiaj udział w jednej walce i poradził sobie nawet całkiem nieźle, jednak wolałem mu oszczędzić kolejnego pojedynku.
- Ja na prawdę nie chcę z tobą walczyć. - powtórzyłem spokojnie lwiopodobnemu stworkowi. - Czy nie moglibyśmy zwyczajnie zaprzyjaźnić się bez żadnego pokazywania, kto jest od kogo silniejszy? Spójrz na swojego towarzysza, takie wyjście mu nie przeszkadza. - uśmiecham się lekko w stronę obu pokemonów, licząc, że uda mi się przekonać stworka do zaniechania walki.

Snazzy - 2015-11-16, 21:40

Niebieski lew na początku wyraził swoje niezadowolenie twoją decyzją prostym warkotem, jednak wtedy... o dziwo, do akcji wkroczyła Teddiursa, wyskakując z twoich objęć i powolnym krokiem podchodząc do stworka. Przyjacielsko nastawionym głosem zaczęła coś tłumaczyć, jednocześnie żywo przy tym gestykulując i od czasu do czasu wskazując na ciebie swoją małą łapką, ale po dwóch minutach takiego trajkotania jej rozmówca zapewne znużony monologiem warknął - tym razem z rezygnacją - i mruknął coś do swojego ptasiego przyjaciela, który natychmiast zerwał się do lotu i wylądował na twoim ramieniu. Lew natomiast podszedł nieśpiesznie do ciebie, nie spoglądając ci w oczy ani przez sekundę. Obrażony? No cóż... może misia złamała jego męską dumę?
Mhrok - 2015-11-17, 08:15

Gdy moje próby do przekonania niebieskiego stworka były zauważalnie mało efektywne, do akcji wkroczyła... Teddiursa. Niedźwiedzica podeszła bliżej dwójki pokemonów i zaczęła dyskusję z lwem. Jeśli moje próby niezbyt się udawały, to może jej się uda? Z tego też powodu jedynie stałem i przyglądałem się rozmowie dwójki pokemonów. Po pewnym czasie ptak poderwał się do lotu i przysiadł na moim ramieniu. Był to dobry znak. Pogłaskałem pokemona po główce, na twarzy miałem szeroki uśmiech. Po chwili dołączył do nas i niebieski lew. Nie był on jednak tak samo entuzjastycznie nastawiony jak jego ptasi kolega.
- Mogę ci zagwarantować, że nie pożałujesz swojej decyzji. Daję ci swoje słowo. - powiedziałem do lwa, przykucnąwszy przy nim, po czym wyjąłem z plecaka PokeBall i zbliżyłem go do stworka, a następnie kolejką kulę zbliżam do jego ptasiego towarzysza.

Snazzy - 2015-11-19, 08:00

Niebieski lew tylko warknął ledwo słyszalnie, po czym zamilkł, czekając na to, co nastąpi. Bez problemu stuknąłeś go lekko kulką, by urządzenie zassało go do środka, czyniąc cię jego właścicielem. Proces łapania drapieżnika udało się bez żadnych negatywnych niespodzianek, podobnie zresztą jak chwilę później jego ptasiego przyjaciela. Trzeba przyznać, że formowanie ekipy na podróż idzie ci całkiem nieźle, ale chyba jako początkujący trener, powinieneś przyhamować, nie uważasz?
Angela przypatrywała się całej sytuacji w milczeniu, jednak gdy było już po wszystkim, odezwała się cicho.
- Skoro chciał walki, to zapewne niedługo mu ją zapewnisz, w końcu zmierzamy do Violet, a taki lew z pewnością łatwo upoluje ptactwo tamtejszego lidera - powiedziała, a następnie wskazała głową na kierunek, z którego przybyliście. - Wracamy?

Mhrok - 2015-11-21, 22:07

Lew nie był zbytnio zadowolony, jednak ostatecznie zgodził się do mnie dołączyć, nie oznaczało to jednak, że jest zadowolony ze swojej decyzji. Widać było, że rwie się on do walki, co uznałem za dobry znak. W ciągu jednego dnia moja drużyna powiększyła się z jednego do aż czterech członków.
- W takim tempie niedługo skończą mi się PokeBalle. - zaśmiałem się w myślach.
- Tamtejszy lider...? Masz rację, będzie miał okazję nieco powalczyć. - odparłem do Angeli, po początkowym zacięciu się.
Dziewczyna przypomniała mi o istnieniu całej Ligi Johto. Jako małe dziecko marzyłem o tym, żeby wyruszyć w świat i zbierać odznaki, zresztą jak każdy w tym wieku, jednak z czasem uznałem to jedynie za dziecięcą fantazję. Jakby nie patrzeć teraz też nie wydawało mi się to zbytnio pociągające. W końcu co może być emocjonującego w chodzeniu od miasta do miasta i zdobywanie jakiś odznak? Chociaż jakby spojrzeć na to z innej strony, to można dostrzec i tego zaletę. Miałbym okazję zawalczyć z silniejszym przeciwnikiem, wzmocnić się. Na pewno ułatwiłoby to mi poszukiwania Ruth.
- Jasne, możemy ruszać! - odparłem z werwą do dziewczyny.

Sebuś - 2015-11-21, 22:30

- To skoro palisz się do podróży jak ten lew do walki, to lepiej nie zwlekajmy. Im szybciej wrócę do Azalea, tym lepiej, jednak mam nadzieję, że zatrzymasz się tam na dłużej - Angela uśmiechnęła się, szeroko, widząc twoją werwę do dalszej podróży, po czym w czasie przedzierania się przez las w kierunku ścieżki poopowiadała ci trochę o wcześniej wspomnianym mieście - głównie o miejscowym rzemiośle, w którego skład wchodziło wyrabianie specjalistycznych balli tradycyjnymi metodami, a także o pobliskim lesie i legendach z nim związanym. Temat nie został wyczerpany przez ten czas, dlatego rudowłosa kontynuowała go przez resztę pieszej wędrówki do Violet, która zakończyła się około siedemnastej (pardon, nie pamietam czasu, jaki dawalam ostatnio). Wtedy też dziewczyna spojrzała na ciebie pytająco.
- Jest już trochę późno, więc... może odpuścimy sobie wszystkie sprawy dzisiaj i przenocujemy w centrum? - zapytała, wskazując na charakterystyczny budynek z czerwonym dachem.

Mhrok - 2015-11-22, 00:47

Dziewczyna wspomniała o Azalei. Sam wspominałem wcześniej o tym mieście, jako o możliwym miejscu przebywania trenera Teddiursy. Nie miałem o tym miejscu zbyt dużo informacji, jednak Angela co nieco mi o Azalei opowiedziała. Informacja że w mieście tym specjalistyczne kule do łapania pokemonów wykonywane są tradycyjnymi metodami, wydała mi się najbardziej warta zapamiętania. Ciekawym było również, gdy rudowłosa zaczęła mi opowiadać o legendach związanych z nieopodal Azalei położonym lasem. Wszystkie te wiadomości pragnąłem chwytać niczym gąbka, jednak wiedziałem, że jest to na dłuższą metę niemożliwe. Rozmowa tak nas pochłonęła, ża nawet nie zauważyliśmy, jak znaleźliśmy się w Violet. Było już po 17, niby niezbyt późno, jednak ja raczej na pewno nie pozałatwiałbym swoich spraw.
- Jasne, czemu nie. - odparłem do Angeli, po czym wraz z nią ruszyłem w stronę bardzo charakterystycznego budynku, którym było Centrum Pokemon.

Snazzy - 2015-11-23, 21:35

- W sumie... moglibyśmy się zawsze wybrać nad tutejsze stawy w okolicy Wieży Bellsproutów i obejrzeć zachód słońca - zaproponowała Angela, gdy powolnym krokiem zbliżaliście się do swojego celu. Szybko jednak odwróciła od ciebie swoje spojrzenie, a kątem oka mogłeś zauważyć delikatny rumieniec wstępujący na jej policzki. Co się rozgrywa w tej rudowłosej główce - tego niestety nie mogłeś stwierdzić, ale zawsze mogłeś zapytać, jednak czy to zrobisz, zależy od twojej odwagi i decyzji. Tymczasem udaliście się do jak zawsze pomocnej siostry Joy, która na waszą prośbę przydzieliła wam dwa jednoosobowe pokoiki sąsiadujące ze sobą. Teraz zaś, po tych dziesięciu minutach nadal macie sporo czasu do spożytkowania. Co zatem uczynisz, Remigiuszu?
Mhrok - 2015-11-23, 21:41

- W sumie to nie jest zły pomysł. Zawsze to lepsze niż siedzenie w pokoju. - odparłem na propozycję dziewczyny, dodatkowo lekko się uśmiechając.
Angela przez jakiś czas będzie mi towarzyszyć, więc czemu nie miałbym się z nią zaprzyjaźnić? Dodatkowo mój argument o samotnym siedzeniu w pokoju był w stu procentach prawdziwy. Gdybym siedział sam ze sobą, najprawdopodobniej zadręczałbym się myślami o poszukiwaniach Ruth, a tak przynajmniej będę miał okazję się trochę rozerwać.
- Nasze pokemony nie ucierpiały podczas drogi, więc możemy od razu ruszać w miasto. - powiedziałem do dziewczyny. - Może zahaczymy też o centrum i zjemy tam jąkąś kolację, co?

Sebuś - 2015-11-24, 22:16

- Jasne. A skoro nasi podopieczni i tak raczej trzymają się dobrze, mógłbyś też im zrobić mały trening wieczorny czy coś w ten deseń - zasugerowała jeszcze rudowłosa, nim ty wyszedłeś z propozycją wspólnego obiadu na mieście. Biedna dziewczyna zarumieniła się jeszcze mocniej niż zaledwie kilka minut temu, jednak dzielnie się wyprostowała i kiwnęła głową. - Jeśli nie wiesz, gdzie jest dobre jedzenie, zawsze mogę ci podpowiedzieć - dodała po chwili, po czym już zamilkła.
Po krótkiej wędrówce dotarliście nad stawy, gdzie oprócz mostu prowadzącego na wysepkę z okazałą wieżą znajdowały się także pola do walk trenerskich, plac zabaw dla dzieci, siłownia pod gołym niebem i wybieg dla pokemonów. Angela rozejrzała się po wszystkich atrakcjach niepewne, a następnie posłała ci pytające spojrzenie.

Mhrok - 2015-11-24, 23:00

- Bardzo chętnie. - odparłem, gdy Angela zaproponowała wspólny trening.
Po wyjściu z Centrum Pokemon ruszyliśmy w stronę Sprout Tower. Wieża położona była nad stawem, a żeby się dostać do budynku było trzeba przejść przez piękny drewniany most. Mimo mieszkania w domu dziecka w tym mieście, niezbyt wiele pamiętałem z tego okresu. A może po prostu nie chciałem pamiętać? Sam nie byłem tego pewien.
- Wygląda na to, że okazja na potyczkę napatoczyła nam się niezwykle prędko. - odparłem do dziewczyny, gdy zauważyłem pola do walk trenerskich pomiędzy innymi atrakcjami dla turystów. - Co powiesz dodatkowo na mały zakład? Ten, kto przegra, stawia obiad. Co ty na to?

Snazzy - 2015-11-25, 21:41

- Ano na to wygląda - odpowiedziała Angela, uśmiechając się szeroko, po czym na twoją sugestię na temat walki, zawahała się na moment, spoglądając to na ciebie, to na swoją torebkę. W końcu, jakby nie była do końca pewna siebie, kiwnęła głową, wyciągając ze środka pokeball. - Dwie walki w ciągu jednego dnia z tą samą osobą... tego się nie spodziewałam, ale źle chyba nie będzie, nie? W każdym razie zgadzam się na twoją propozycję, Remi, ale potem pójdziemy kupić ci w końcu telefon - uprzedziła, przypominając ci przy tym o sytuacji z Cherrygrove, kiedy musiała za ciebie podać numer kontaktowy. Wypuściła także swojego kolejnego podopiecznego, którym okazał się... jelonek o brązowo-różowym umaszczeniu. Stworzenie wręcz ze stoickim spokojem czekało na twój ruch.

Mhrok - 2015-11-26, 13:40

- Dobrze, dobrze. - odparłem ze śmiechem, gdy Angela przypomniała mi o telefonie. - Jednak najpierw walka.
Angela wypuściła zupełnie mi nieznanego pokemona. Jako że kojarzyłem większość pokemonów zarówno z Johto jak i Kanto, śmiało mogłem stwierdzić, że jest to stwór spoza obu tych regionów. Na głowie jelonka dostrzegłem kwiatek, co mogłoby świadczyć, że jest to pokemona typu Trawiastego, jednak pewności nie miałem stuprocentowej.
- Raz kozie śmierć. - pomyślałem, po czym wypuściłem do walki złapanego tego samego dnia Starly'ego. - Co powiesz mały na walkę?
Walka walką, jednak nie wiedziałem o tym stworzeniu zupełnie nic, poza tym że jest pokemonem typu Latającego, na co wskazywała jego budowa oraz fakt, że jest on ptakiem. Zatem wyciągnąłem PokeDex, żeby móc go zeskanować.
- Zatem do walki! - zagrzałem pokemona do pojedynku, po przeczytaniu jego skanu. - Starly, zacznij od Wing Attacku. Wzbij się w powietrze, po czym zapikuj na swojego przeciwnika i w niego uderz. Następnie oddal się od przeciwnika, a następnie, lecąc blisko przy ziemi, zaszarżuj na niego i przeszyj ciałko jelonka Aerial Acem. Po tym ciosie podleć wyżej od pokemona Angeli i przez dłuższą chwilę pozostać poza zasięgiem jej ruchów. Wykonaj wtedy Growl, aby zmniejszyć siłę ciosów jelonka, po czym zapikuj i od razu użyj Quick Attack, żeby zwiększyć swoją prędkość, i uderz w trawiastego pokemona. Na koniec uderz w jelonka Steel Wing. Twoje ostre niczym brzytwa skrzydła powinny nieźle zaboleć, gdy zaatakujesz nimi pokemona Angeli.

Snazzy - 2015-11-28, 20:42

Cytat:
Starly
Imię: Hawk


Poziom: 10 [00%]
Ewolucja: Starly --(14lv)--> Staravia --(34lv)--> Staraptor
Ataki: Tackle, Growl, Quick Attack, Wing Attack, Aerial Ace, Roost, Steel Wing
Charakter i historia: Pochodzi ze Strefy Safari, gdzie został złapany przez podróżującego trenera z Jotho, zaś ten po pewnym czasie wypuścił go oraz Shinxa na wolność, nie wyjaśniając stworkom ani słowa. Maluchy dość mocno przeżyły tę rozłąkę, dlatego gdy Remigiusz zaproponował im dołączenie do swojej drużyny, Hawk nie wahał się ani przez chwilę.
Starly jest dość przyjaznym pokemonem, który nie ma większych problemów z nawiązywaniem znajomości. Bardzo lojalny i wierny względem trenera, dawnego, a teraz także i aktualnego - darzy go ogromnym szacunkiem i chętnie wypełnia jego polecenia. Przynajmniej wtedy kiedy trzeba - czyli głównie "w ludziach" czy też kiedy trafi się jakaś potyczka, czy inne pokazy. Na co dzień bowiem jest strasznym łobuziakiem i zdarza mu się porządnie nabroić czy też wpakować w jakieś kłopoty. Wtedy można gardło zedrzeć, a i tak się nie posłucha. Cóż, ten typ tak ma.
Umiejętności: Reckless - Zwiększa siłę ataków obosiecznych (np. Double-Edge) oraz powodujących obrażenia przy nietrafieniu (np. Jump Kick) o 20%.
Trzyma: ---

Taki oto krótki skan wyświetlił ci się na urządzeniu, dzięki czemu mogłeś już bez problemu zacząć walkę przeciwko jelonkowi. Ptak bez problemu zgodził się na uczestnictwo w pojedynku i odważnie podleciał do Deerlinga z zamiarem użycia Wing Attack, jednak zanim Starly to uczynił, przebiegły ssak użył Camouflage. Powierzchnia boiska, na którym przyszło wam walczyć, jest piaszczysta, dlatego też typ przeciwnika zmienił się na ziemny, a atak twego podopiecznego zabrał mu nieco mniej zdrowia (- 15%HP). Od razu po uderzeniu Hawk zaczął oddalać się na bezpieczną odległość, jednakże Deerling zdążył wykonać jeszcze Fake Tears, obniżając tym samym Obronę Specjalną ptaka - ten zaś postanowił się impulsywnie zrewanżować Aerial Ace (- 15%HP).
Niby mogło się wydawać, że Starly powoli zaczyna kontrolować walkę, jednak następny ruch Deerlinga spowodował, że Angela uśmiechnęła się leciutko, natomiast Starly mocno został zraniony przez niespodziewane Hidden Power, które okazało się być superefektywne z powodu bycia atakiem typu lodowego (- 22%HP). Twój ptasi kompan mimo obrażeń i widocznego skrzywienia obecnej do tej pory zadowolonej miny wzniósł się nieco wyżej nad jelonka, zlatując na dół tylko na moment, by użyć Growl i następnie zapikować, jednak moment przerwy między atakami wykorzystała Angela, także każąc podopiecznemu użyć Growl. Mimo to Quick Attack Hawka zaatakował szybciej (- 15%HP). W ramach rewanżu, gdy pierzasty pozostawał jeszcze w jego pobliżu, Deerling ponownie wykonał Hidden Power (- 22%HP), a w chwilę później z waszej strony padł Steel Wing (- 9%HP). Jak na razie więc walka jest dość wyrównana.


Starly - 56%HP | - 20% Sp.Def. | - 10% Ataku
Deerling - 46%HP | - 10% Ataku | Zmiana typu na: Ziemny
_______________
Skopiuj sobie charakter i podmień, Trifolium repens :3

Mhrok - 2015-11-28, 23:37

Walka nie należała do najłatwiejszych, to fakt. Największym zaskoczeniem dla mnie była nagła zmiana typu przez Deerlinga. O ile wcześniej nasze szanse były całkiem spore, to teraz zostały one wyrównane. Spokojnie było aż do czasu, kiedy Deerling użył Hidden Power, który nieszczęśliwie dla nas przyjął typ Lodowy.
- Hawk, wzleć nad ziemię, najpierw wykonaj Roost, żeby zregenerować swoje siły, a następnie zaszarżuj na Deerling! - krzyknąłem do pokemona. - Zwiększ swoja prędkość Quick Attackiem. Jednak nie jest to ruch, którym zaatakujesz... Gdy będziesz blisko, uderz w podbrzusze jelonka Aerial Acem. Postaraj się uderzyć w nią tak, żeby siła uderzenia sprawił, że zostanie ona wypchnięta na trawę. - czemu akurat na trawę? Skoro Camouflage sprawił, że stojąca na ziemi Deerling przybrała tym Ziemny, to po przejściu na trawę powinna ponownie mieć typ Trawiasty. Przynajmniej mam taką nadzieję. - Nie pozwól jej znowu wkroczyć na ubity teren. Wyprowadź w nią szybki Quick Attack, żeby jeszcze bardziej ją odepchnąć. Następnie ponownie uderz w nią Aerial Acem. - jeśli moje poprzednie założenie okaże się być prawdziwe, to ataki typu Latającego będę zadawały Deerling większe obrażenia. Nie wiem, ile czasu uda nam się ją tam przetrzymać, więc powinienem atakować ją nimi jak najdłużej. - Wzbij się nieco nad ziemię i zapikuj na Deerling, uderzając w nią Aerial Acem po raz trzeci. Następnie nie oddalaj się od niej daleko. Staraj się wylądować na jej grzbiecie, po czym zacznij uderzać w nią Wing Attackiem. Niech twoje skrzydła zamienią się w ostrza, a ty niczym szermierz tnij skórę na plecach Deerling. Następnie, gdy zauważysz, że jelonek szykuje się do ataku, uskoczy, wykonaj salto i uderz w nią Aerial Acem.

Snazzy - 2015-11-29, 20:06

Dalsza część walki poszła w tempie wręcz ekspresowym - zaczął ją ponownie Deerling, używając znów Fake Tears. Jeśli tak dalej pójdzie, to szala zwycięstwa szybko przechyli się na stronę Angeli, jednak ty miałeś ten plan - plan, który miał ratować tyłek. Zgodnie z tym planem Starly skorzystał z Roost, które przywróciło go do pełnego zdrowia, jednak spowodowało także efekt uboczny w postaci chwilowej utraty typu Latającego - jest teraz tymczasowo zwykłym Normalnym pokemonem. Wykorzystał to jelonek, używając w czasie szaleńczej szarży ptaka Double Kick (- 19%HP). Auć, to musiało zaboleć, jednak twój ptasi przyjaciel nie poddawał się i ponowił zbliżenie, celując w przeciwnika od tyłu i spodu Aerial Ace (- 9%HP). Atak był niestety nieznacznie osłabiony, ponieważ drugi typ Hawka wrócił dopiero po nim. Z tego powodu uderzenie było raczej drobnym smagnięciem dziobem niż powaleniem, a więc Deerling nie przewrócił się na trawę. Dopiero Quick Attack (- 19%HP), który przy okazji okazał się być ruchem krytycznym sprawił, że jelonek poleciał na trawę. Biedna ofiara zrewanżowała się zaś kolejnym lodowatym Hidden Power (- 24%HP). Trzeba przyznać, że szala zwycięstwa ponownie stanęła po waszej stronie, a ostatecznie wasze zwycięstwo przypieczętował Aerial Ace (- 24%HP), który sprawił, że jelonek zatoczył się i upadł w trawkę. Angela uśmiechnęła się tylko i kiwnęła głową.
- Muszę przyznać, ze walka była dość wyrówna... - urwała, po czym wskazała na twojego podopiecznego, którego nagle otoczyło na kilkanaście sekund tajemnicze światło, które po opadnięciu ukazało... no cóż, większego ptaka.


Starly - 57%HP | - 40% Sp.Def. | - 10% Ataku | + 1,5 lvl
Deerling - 0%HP | - 10% Ataku
_______________
Witam na półmetku, Trifolium repens :3

Mhrok - 2015-12-03, 07:59

Walka szła różnie, identycznie jak w poprzedniej turze, ale głęboko wierzyłem, że Hawkowi uda się wygrać. W końcu miał to zagwarantowane, między innymi przewagą typów, więc co mogłoby pójść nie tak? Nieco raptowną decyzją okazał się być Roost, który co prawda uleczył Starly'ego, ale również zabrał mu typ Latający, co idealnie wykorzystała Angela. Jednak nawet pomimo tej trudności udało nam się wygrać.
- Przez chwilę nawet myślałem, że przegram. - zaśmiałem się, gdy Angela wskazała na Starly'ego.
Otoczony był on białą poświatą, co oznaczało, że ewoluuje. Oznacza to, że już w momencie złapania był on całkiem silny, skoro ewolucja została przeprowadzona już po jednym pojedynku.
- Jej Hawk! - podszedłem bliżej ptaka i przytuliłem się do niego delikatnie. - Wyglądasz super.
Słyszałem nieraz, że po ewolucji charakter pokemona może się w mniejszym bądź większym stopniu zmienić, dlatego wyciągnąłem PokeDex i zeskanowałem nim Hawka. Podobało mi się jego przyjazne nastawienie, więc cieszyłbym się, gdyby ono nadal zostało.
- To jak, idziemy na zakupy? - pytam Angeli po zeskanowaniu ewolucji Starly'ego i schowaniu go do jego kuli.
_______
* Co powiesz na mały challange? Przed końcem grudnia nabijemy 10 stron. Co ty na to?

Snazzy - 2015-12-03, 21:54

Kod:
[center][size=10][color=#736262][b]Staravia[/b][/color] [img]http://gpxplus.net/files/images/badge/male.gif[/img]
[b]Imię:[/b] Hawk[/size][/center]
[center][img]http://i.imgur.com/FUkb18t.png[/img][/center][center][size=10][img]http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/normal.gif[/img][img]http://cdn.bulbagarden.net/upload/e/e4/Spr_5b_397_m.png[/img][img]http://cdn.bulbagarden.net/upload/4/49/Spr_b_5b_397_m.png[/img][img]http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/flying.gif[/img]
[b]Poziom:[/b] 14 [i][50%][/i]
[b]Ewolucja:[/b] Starly --(14lv)--> [u]Staravia[/u] --(34lv)--> Staraptor
[b]Ataki:[/b] Tackle, Growl, Quick Attack, Wing Attack, [u]Aerial Ace[/u], [u]Roost[/u], [u]Steel Wing[/u], Double Team
[b]Charakter i historia:[/b] Pochodzi ze Strefy Safari, gdzie został złapany przez podróżującego trenera z Jotho, zaś ten po pewnym czasie wypuścił go oraz Shinxa na wolność, nie wyjaśniając stworkom ani słowa. Maluchy dość mocno przeżyły tę rozłąkę, dlatego gdy Remigiusz zaproponował im dołączenie do swojej drużyny, Hawk nie wahał się ani przez chwilę.
Starly jest dość przyjaznym pokemonem, który nie ma większych problemów z nawiązywaniem znajomości. Bardzo lojalny i wierny względem trenera, dawnego, a teraz także i aktualnego - darzy go ogromnym szacunkiem i chętnie wypełnia jego polecenia. Przynajmniej wtedy kiedy trzeba - czyli głównie "w ludziach" czy też kiedy trafi się jakaś potyczka, czy inne pokazy. Na co dzień bowiem jest strasznym łobuziakiem i zdarza mu się porządnie nabroić czy też wpakować w jakieś kłopoty. Wtedy można gardło zedrzeć, a i tak się nie posłucha. Cóż, ten typ tak ma.
Po ewolucji w Staravię Hawk nie zmienił się za bardzo, chociaż ze względu na obecną w drużynie Remiego Kurai jakby... zmężniał i nieznacznie wydoroślał? Prawdopodobnie zakochał się w lisiczce.
[b]Umiejętności:[/b] [u]Reckless[/u] - Zwiększa siłę ataków obosiecznych (np. Double-Edge) oraz powodujących obrażenia przy nietrafieniu (np. Jump Kick) o 20%.
[b]Trzyma:[/b] ---[/size][/center]


Angela uśmiechnęła się przepraszająco do ciebie, po czym pokręciła głową.
- Trzeba przyznać, że twoja mina, gdy zauważyłeś Hidden Power, była wspaniała. Żałuję, że nie zrobiłam zdjęcia - przyznała, po czym podeszła bliżej, wyciągając dłoń, by lekko "poczochrać" piórka Hawka. Ten zaś zagruchał cicho, wyraźnie dając do zrozumienia, że pochwala taki gest. Na twoje przytulenie jednak zareagował nieco mniej przyjemnym gruchnięciem. Jak widać, rudowłosa zapewne może więcej niż ty. - Rzeczywiście wygląda świetnie i założę się, że pewnie niedługo będziesz musiał na niego uważać, bo zacznie romansować... - tu Angela wybuchnęła cichym śmiechem, na co ptak zarumienił się mocno, natychmiast zawracając do swojego balla. Dziewczyna zaś spojrzała na ciebie, a następnie kiwnęła głową.
- Więc... na pewno musimy uzupełnić nasze zapasy trenerskie, a dodatkowo telefon dla ciebie... jeśli dobrze pamiętam to jeden sklep z elektroniką jest tuż przy sali, natomiast jeśli o resztę chodzi... wolisz zakupy droższe, ale profesjonalne, czy tańsze, gorszej jakości? - zapytała.
_________
Dobrze, ale odpisujemy tak samo u Pomidorka <3

Mhrok - 2015-12-06, 02:24

Zignorowałem komentarz dziewczyny, udając zbyt zaaferowanego nową formą Hawka. Gdy Angela poczochrała jego pióra, uznałem, że mogę pozwolić sobie na podobny gest, jednak ten nie spodobał się zbytnio pokemonowi.
- Najwyraźniej masz rację. - odparłem na komentarz, gdy Hawk schował się swojej kuli. - Wydaje mi się, że lepiej wydać te kilkanaście dolarów więcej, niż potem narzekać, że nam, na przykład, przecieka namiot. - odparłem na pytanie dziewczyny. - I masz rację, telefon to będzie nawet pierwsza rzecz, po którą się udamy. - powiedziałem do dziewczyny, po czym oddałem się w jej ręce, jeśli chodzi o dojście do wspomnianego przez nią wcześniej sklepu z elektroniką.

Snazzy - 2015-12-06, 20:17

- Mów za siebie, ja mam swój namiot. - W odpowiedzi rudowłosa posłała ci zadowolony uśmieszek, po czym dodała, byś szedł za nią. Innego wyboru raczej nie miałeś, dlatego też to uczyniłeś, rozglądając się uważnie po mijanej okolicy, by ocenić, ile się zmieniło od twojej ostatniej wizyty - w końcu to już rok, nieprawdaż? Dziwnym trafem jednak oprócz parku, w którym wcześniej byliście i jednego nowego budynku tuż przy sali Falknera, nic się nie zmieniło. Czy to dobrze, czy to źle - raczej cię to nie obchodziło, ponieważ raczej za długo tu nie pobędziesz, a Ruth raczej też nie ma w tej miejscowości od dawna.
W ciągu tego czasu zdążyliście dojść do małego, ale zadbanego sklepu ze sprzętem elektronicznym, gdzie Angela zaprowadziła cię pod półkę z telefonami. Tam zaś czekało na was duże bogactwo - od najprostszych modeli z klawiaturą i jedynie funkcją dzwonienia aż po najbardziej zaawansowane z najlepszymi aparatami i ze złotymi obudowami. Dziewczyna przez moment spojrzała na wszystkie, a następnie zwróciła się do ciebie.
- Więc... czego dokładnie oczekujesz od takiego urządzenia, Remi? - zapytała.

Mhrok - 2015-12-06, 23:50

Idąc uliczkami Violet, rozglądałem się wokół siebie, starając się uchwycić jak najwięcej zmian, które się pojawiły w mieście. W sumie sam nie wiedziałem, czego się spodziewać, w końcu od mojej ostatniej wizyty tutaj minąć zaledwie, a może aż, rok. Zmian nie było dużo, jedynie park w okolicach Sprout Tower i jakiegoś budynku przy Sali, wszystko stało tak samo jak dwanaście miesięcy temu.
Angela zaprowadziła mnie do sklepu z elektronicznymi gadżetami, po czym poprowadziła mnie do działu z telefonami komórkowymi. Wybór był przeogromny, od tak zwanych "cegieł" do luksusowych modeli za niemałe pieniądze.
- Na pewno powinien dzwonić. Mógłby mieć dodatkowo funkcję mapy, aparat i jakiś znośny w obsłudze notatnik. I w sumie to chyba tyle. - przekazałem dziewczynie cechy swojego wymarzonego urządzenia.

Snazzy - 2015-12-07, 22:24

- Czyli niewiele - podsumowała twoje oczekiwania Angela, przyglądając się z uwagą kilku modelom urządzeń ze środka wystawki. - Wydaje mi się, że odpowiedni byłby jakiś tani telefon z Pokebotem, bo w sumie ten system ma wszystko, chociaż będziesz musiał trochę zapłacić też za internet. Mimo wszystko jednak jeśli zamierzasz utrzymać się z walk, to raczej nie powinieneś mieć z tym problemu. Teraz tylko kwestia tego, czy...
Przerwał jej nagle męski głos należący do człowieka odzianego w prostą koszulę z zarzuconą na nią czarną kamizelką.
- Mogę w czymś państwu pomóc? - zaproponował nieco znudzonym głosem chłopak będący zapewne pracownikiem sklepu, jednak na twój widok wytrzeszczył lekko oczy, spoglądając na ciebie z zaskoczeniem. Ty także miałeś dziwne wrażenie, że skądś go znasz, ale w twoim przypadku to nie było nic nienormalnego - w końcu w Violet spędziłeś lwią część swego krótkiego życia, więc zapewne i tego osobnika musiałeś spotkać. On zaś na razie zdjął okulary, jakby chciał przetrzeć ich szkła, a następnie uśmiechnął się trochę zaskoczony. - Remi Blake? Gdzie się podziewałeś?
Dopiero po tym pytaniu potrafiłeś rozpoznać nowego rozmówce. Pamięć podpowiadała ci, że chłopak zwał się Hikaru i chodził z tobą rzeczywiście przez trzy lata do szkoły, chociaż było to dawno...

_____________
Z serii: chyba nadużyłam możliwości swych jako MG... albo tak mi się zdaje .-.

Mhrok - 2015-12-08, 17:44

Angela zaczęła wybierać odpowiedni telefon, na podstawie mojej dosyć skąpej ilości oczekiwań po urządzeniu, gdy zaczepił nas pracownik sklepu. Był on ubrany całkiem elegancko, co zapewne było jednymi z wymagań jego pracy, dress code i te sprawy. Mężczyzna wydawał się mnie pamiętać, lecz ja początkowo go nie poznawałem. Dopiero po chwili rozmowy moja pamięć się rozjaśniła, jednak i tak przypomniałem sobie jedynie jego imię i fakt, że chodziłem z nim do szkoły przez jakieś.. trzy lata?
- Pomieszkiwałem przez ostatni rok w New Bark. Jako że statyczne życie mi się znudziło, to wyruszyłem. - odpowiedziałem Hikaru, co prawda nieco lakonicznie, ale nawet Angeli nie powiedziałem zbyt dużo o celu mojej podróży. - A co tam u ciebie?
____________________
* Może tak z lekka. Ale co tam, fadny art to się nie gniewam <3 <3

Snazzy - 2015-12-10, 21:56

- U mnie? – chłopak wyraźnie był zaskoczony, że tak gładko i szybko przeszedłeś do jego losów. Czyżby spodziewał się, że będziesz bardziej otwarty na wyznania i opowiesz ze szczegółami, co się z tobą działo? Angela także z lekkim zainteresowaniem przyglądała się waszej dwójce, jednak postanowiła nie zabierać głosu. Ciszę przerwał dopiero ponownie Hikaru. – Co u mnie? Hm... pracuję, jak widać – odparł, chichocząc cicho, jednak po chwili spoważniał. – Rodzice stwierdzili, że nie będą finansować mi studiów w innym mieście, dlatego postanowiłem dorobić sobie przez ten rok. Jak to określili... „żebyś poczuł się jak dzieciaki z sierocińca, które nie mają łatwego startu w życiu”... w sumie to nawet trochę śmieszne, ja muszę harować, a ty możesz teraz bez problemu podróżować po regionie, bo pewnie kiedyś by ci nie pozwolili, nie?
Twój rozmówca zamilkł na moment, przyglądając się przez ten czas Angeli. Dziewczyna wyraźnie się zarumieniła, co wykorzystał twój dawny znajomy, zadając to proste pytanie.
- A więc... znalazłeś sobie przez ten rok dziewczynę?
___________
To teraz czekaj na jutro, bo dowiem się, czy żyć będę, czy nie ;-; *nienawidzi swojego lekarza rodzinnego*

Mhrok - 2015-12-12, 16:16

Hikaru zapewne nigdy nie wiedział, że jestem z domu dziecka, bo podczas swojej wypowiedzi dwukrotnie trafił w mój słaby punkt. Najpierw poprzez przytoczenie stwierdzenia jego rodziców o dzieciach z domu dziecka, a następnie własnym stwierdzeniem o braku przeszkód w wyruszeniu w moją podróż. Mówienie o mojej przeszłości nie należało do rzeczy łatwych, zwłaszcza po zamieszkaniu w domu dziecka, gdzie nikt zbytnio nie kwapił się do pocieszania samotnych dzieci. Musiałem udawać, że tak naprawdę nic się nie stało. Dlatego postanowiłem nie komentować samej wypowiedzi chłopaka, a od razu przejść do jego pytanie.
- Tak właściwie to nie. Angela jest jedynie towarzyszką podróży. - odparłem, nie zauważywszy kompletnie tego, że dziewczyna się zarumieniła. - Spotkaliśmy się w Cherrygrove i przez pewien czas będziemy razem iść.

Sebuś - 2015-12-12, 22:18

- Och, rozumiem - odpowiedział Hikaru, jednak po jego minie i spojrzeniu mogłeś być pewny, że raczej ci nie uwierzył. Niemniej jednak po krótszej chwili odzyskał swój profesjonalny i wręcz zawodowy wygląd sprzedawcy, uważnie was oceniając niczym drapieżca ofiarę. - Zakładam, że nie przyszliście tu na pogaduszki, więc jeszcze raz zapytam... mogę państwu przy czymś pomóc?
Głos zabrała już Angela, która pokrótce wyjaśniła chłopakowi, czego szukacie. Ten zaś bez chwili wahania wskazał dwa leżące obok siebie i niewiele różniące się między sobą na pierwszy rzut oka modele.
- Pokebot to w tej chwili najbardziej popularny system, dlatego prawie wszystkie telefony, jakie tu mamy, działają pod jego kontrolą - wyjaśnił niczym prawdziwy znawca. - Te dwa powinny spełnić wasze oczekiwania, chociaż jest między nimi różnica. Ten po lewej kosztuje 300 dolców i w przeciwieństwie do tego drugiego posiada GPS. Ten po prawej zaś to 50 dolców drożej, ale brak GPS skutecznie rewanżuje całkiem dobry aparat.
-------
po stokroc nienawidze lagroida ;-; boze, daj mi pieniazki na naprawe lumii :c

Mhrok - 2015-12-13, 15:26

Po krótkiej pogawędce chłopakowi znowu wrócił tryb sprzedawcy i niczym profesjonalista kontynuował nam pomoc w wybraniu odpowiedniego telefonu. Angela wyjaśniła mu pokrótce, czego oczekujemy od telefonu, zaś Hikaru pokazał nam dwa modele, które są najbliższe naszym oczekiwaniom. Różnica pomiędzy dwoma telefonami była niewielka, jednak znacząca. Jeden wyposażony był w GPS, zaś drugi posiadał lepszy aparat, jednak nie posiadał funkcji swojego poprzednika.
- Myślę, że bardziej zależy mi na GPSie niż na aparacie. - odparowuję do Hikaru, co jednoznaczne było z wyborem pierwszego z przedstawionych przez niego modeli.

Snazzy - 2015-12-13, 18:54

- Rozumiem - przytaknął Hikaru, sięgając do niższej części półki, gdzie znajdowało się kilka opakowań, które, sądząc po ilustracji na wierzchu, zawierały w środku wybrany przez ciebie model telefonu. Chłopak chwycił jedną z nich, a następnie głową machnął w kierunku wyjścia. - Zapraszam więc do kasy.
Cóż, można uznać was za szczęśliwców, bowiem sprzedawca nawet nie zachęcał was do zakupienia jakichś dodatkowych akcesoriów - zapewne uznał, że sami coś do tego dobierzecie, jednak Angela milczała, jakby stwierdziła, iż to kwestia twojego gustu. Hikaru zaś skasował produkt, a następnie spojrzał na ciebie.
- Coś jeszcze czy to już wszystko? - zapytał, cały czas... uważnie przyglądając się waszej dwójce.

Black Lotus - 2015-12-13, 22:08

Na półkach znajdujących się niedaleko telefonów widziałem wiele akcesoriów do tych urządzeń, od pokrowców i ochronnych szkieł na ekran do słuchawek czy przenośnych ładowarek, dzięki którym można było ładować telefon, gdzie tylko się chciało. Ja jednak uznałem, że póki co wystarczy mi samo urządzenie, bez żadnych udziwnień.
- Tak, to wszystko. - mówię, będąc już przy kasie, po czym podaję Hikaru odpowiednią ilość pieniędzy.

Snazzy - 2015-12-14, 21:36

Hikaru uśmiechnął się, biorąc od ciebie pieniądze, a następnie podał ci reklamówkę, do której uprzednio włożył paragon oraz pudełeczko. Przy okazji, gdy już się zbieraliście do wyjścia chłopak, mrugnął do ciebie porozumiewawczo, wskazując na rudowłosą dziewczynę.
- Dawno cię tu nie było, więc zapewne nie wiesz... ale na wylotówce z miasta w stronę ruin otworzyła się całkiem dobra burgerownia, więc jeśli chcesz ją gdzieś zabrać, to polecam tam - podpowiedział ci ledwo słyszalnym szeptem, a następnie machnął ręką. - I wpadaj częściej!
Angela odezwała się, gdy już oboje znaleźliście się kilka metrów od drzwi lokalu. Westchnęła cicho, a następnie się uśmiechnęła niepewnie.
- Całkiem miły ten twój kolega - zauważyła, po czym posłała ci pytające spojrzenie. - No dobrze... to gdzie teraz, Remi?

Mhrok - 2015-12-14, 23:09

- Dzięki za radę. - odparłem również teatralnym szeptem, żeby nie urazić Hikaru, mimo że jego rada była dosyć słaba. - Postaram się, w miarę możliwości. - odpowiedziałem z uśmiechem na ustach.
Po zapłaceniu wszystkich należności za telefon, z braku potrzeby dalszego przebywania na terenie sklepu, wraz z Angelą go opuściliśmy.
- Całkiem miły. W szkole też taki był... chyba. - ostatnią część wypowiadam ciszej, żeby nie doszła do uszu dziewczyny. Szczerze mówiąc niezbyt pamiętałem Hikaru z czasów szkolnych, zresztą jak większości osób z czasu spędzonego w domu dziecka, pomimo jeszcze tam mieszkałem stosunkowo niedawno. Niewiarygodne jak wspomnienia o ludziach potrafiły szybko ulotnić się z ludzkiej świadomości.
- Może przejdziemy się do Gymu, co? - zaproponowałem dziewczynie. - Chętnie był spróbował z nim zawalczyć.

Snazzy - 2015-12-15, 21:55

- Uch, tak szybko? - Angela wydawała się być nieznacznie zaskoczona twoją propozycją, jednak już sekundę później uśmiech wrócił na jej twarz, a ona sama kiwnęła głową. - W sumie nie wydaje się to być taką złą opcją, bo jeśli ci się teraz nie uda go pokonać, to dzięki temu będziesz się w miarę orientował, jak on walczy. Poza tym... z przyjemnością przyjrzę się sama waszej walce, może wyciągnę z niej coś nowego.
W taki oto sposób powędrowaliście dalej w kierunku sali, która nie znajdowała się daleko od sklepu, gdzie pracował Hikaru - raptem dwie ulice dalej. Okazały, przeszklony i wielopiętrowy budynek robił wrażenie, jednak gdy weszliście do środka... czekała na was niespodzianka w postaci windy, którą trzeba uaktywnić, rozwiązując zagadkę na panelu dotykowym umiejscowionym na ścianie obok:
Uzupełnij brakujące pola: napisał/a:

??? -> ??? -> ???
Starly -> Staravia -> Staraptor
Pidove -> Tranquill -> Unfezant
Fletchling -> Fletchinder -> Talonflame

Mhrok - 2015-12-16, 20:08

- A ty nie zamierzasz walczyć z liderem? - spytałem Angeli, gdy ta powiedziała, że będzie się jedynie przyglądać mojemu pojedynkowi, nic nie wspominając o ewentualnej chęci wyzwania lidera do walki.
Droga do Gymu zajęła nam raptem kilkanaście minut, bo znajdował się on stosunkowo niedaleko od sklepu, w którym spotkałem Hikaru. Jako że miał być w nim toczony pojedynek, wyobrażałem sobie to jako oddalone od wszelkich zabudować miejsce, ażeby nie wyrządzić podczas walki żadnych szkód. Jednak Gym okazał się być okazały drapaczem chmur, co było w pełni niezgodne z moimi wyobrażeniami. Wszedłem z Angelą do środka, gdzie znaleźliśmy windę, z której jeśli chciałoby się skorzystać, należy uprzednio wykonać zagadkę. Na ekranie wyświetlone były trzy trójstopniowe ewolucje pokemonów ptaków. Odpowiedzą najprawdopodobniej była inna linia ewolucyjna. Tylko jakiego pokemona? Na wpadnięcie na pomysł nie musiałem czekać długo. W końcu niedawno złapałem Hawka, który miał właśnie trójstopniową linię ewolucji. Zatem podchodzę do ekranu i piszę na nim "Pidgey -> Pidgeotto -> Pidgeot", a następnie czekam na ewentualny rezultat.

Snazzy - 2015-12-19, 19:25

- Ja z liderem? Jakoś... nie interesują mnie walki, zresztą gdybym miała walczyć, to i tak bym się wpierw dokładniej przyjrzała jego metodom. Wiesz, poznaj swego wroga i te sprawy. - Angela odpowiedziała na twoje pytanie z zakłopotanym uśmiechem. Na tym urwała się wasza rozmowa, mniej więcej do momentu, gdy wpisałeś pierwszą kombinację pokeptaków, jaka ci tylko wpadła do głowy. Oczywiście - jakże byłoby inaczej - zadziałała, a drzwi do windy otworzyły się zapraszając waszą dwójkę do środka, przyjemnym światłem emanującym ciepłem. Weszliście do środka, winda was zawiozła... można by powiedzieć, wygoda pierwsza klasa, jednak... na górze, już po wyjściu z niej, okazało się, że żeby dostać się dalej, musisz rozwiązać kolejną zagadkę. Tym razem prosty labirynt.
Mhrok - 2015-12-23, 01:03

- To masz wspaniałą okazję, możesz mnie wykorzystać jako królika doświadczalnego. Ja będę walczył z liderem, a ty będziesz zbierała informacje o jego taktykach. - podzieliłem się z Angelą moim "genialnym" planem, po czym się lekko zaśmiałem. - Jestem geniuszem, nieprawdaż?
Moja odpowiedź okazała się być poprawna, co mnie ucieszyło. Drzwi się otworzyły i przeszliśmy do windy. Uznałem to za nieco słaby test, w końcu to zadanie nie należało do najtrudniejszych, a już byliśmy w drodze do lidera. Niestety tak mi się tyko wydawało. Gdy wysiedliśmy z windy, czekała na mnie kolejna zagadka, tym razem labirynt. Od razu wiedziałem, że ponownie nie będzie to trudne zadanie.

~ Rozwiązany labirynt

Snazzy - 2015-12-23, 22:38

- Czy ja wiem... zapewne się okaże prędzej czy później - Angela uśmiechnęła się lekko, po czym, gdy już rozwiązałeś prawidłowo labirynt, popchnęła cię w kierunku drzwi, które otworzyły się automatycznie, ukazując przeszkloną z trzech stron arenę z dość wysoko położonym sufitem. Na drugim końcu pomieszczenia stał chłopak, który na oko mógł być twoim rówieśnikiem - niebieskowłosy uśmiechnięty trener z Pidgeyem na ramieniu. Widząc waszą dwójkę, kiwnął głową, a następnie odezwał się pogodnie.
- Wybaczcie te banalne zadania, ale odkąd dzieciaki zaczęły mi narzekać, że zadania są nie na ich rozum, a rodzice słali skargi do Ligi, kazali mi je uprościć - wyjaśnił. - Więc... kto z waszej dwójki walczy jako pierwszy?

Mhrok - 2015-12-30, 14:36

Labirynt okazał się być rozwiązany prawidłowo i czekała mnie za to nagroda. Drzwi się otworzyły i, na szczęście, nie było tam kolejnej zagadki. Po przeciwnej stronie stał niebieskowłosy chłopak, prawdopodobnie był to lider sali w Violet - Falkner.
- Nie szkodzi. - rzuciłem do niego. - Mam nadzieję, że odpłacisz mi za te banalne zagadki, trudniejszą walką. - rzuciłem, po czym wystąpiłem przed Angelę. - Ja będę twoim przeciwnikiem.
Na jego ramieniu siedział Pidgey, pospolity ptaszek występujący prawie w każdym regionie. Należał on jednak do lidera, więc na pewno był lepiej wytrenowany niż dziko występujące okazy. Musiałem być ostrożny.
- Pokaż się... Kurai! - do walki postanowiłem wybrać liska otrzymanego od Angeli przed kilkoma godzinami. Będzie to jej pierwsza walka pod moim dowództwem, ale liczyłem, że pójdzie nam dobrze. - Zacznij od wykonania Yawn. Ziewnij potężnie, co sprawi, że Pidgey będzie senny i zaraz uśnie. Sen może trwać krótko lub długo, niestety my nie mamy na to większego wpływu, dlatego musimy wykorzystać niemożność ataku Pidgeya i przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę. Poczekaj na ten moment, po czym wykonaj Synchronoise. Cios ten sam w sobie jest silny, ale zostanie on dodatkowo wzmocniony dzięki zgodności typów, przez co stanie się jeszcze potężniejszy. Teraz nieco pomieszamy w statystykach Pidgeya. Wykonaj Tail Whip, żeby zmniejszyć obronę twojego przeciwnika. Następnie zacznij na niego biec, po czym uderz w niego Tackle. - w tym momencie dobrze by było uśpić Pidgeya, ale Falkner na pewno będzie teraz bardziej na to uważał. Chociaż spróbować nie zaszkodzić. - Eevee, ponownie spróbuj uśpić przeciwnika. Yawn, teraz! Następnie, bez względu na powodzenie poprzedniego ciosu, wykonaj Synchronoise.

Snazzy - 2016-01-02, 22:01

- Ja również mam nadzieję na obiecującą walkę - odpowiedział Falkner, obserwując przez kilka sekund Angelę, która skierowała się w stronę minitrybuny ustawionej pod ścianą. Dopiero po chwili dał znać swemu partnerowi, by skierował się w stronę twej lisicy. Ptak bez żadnego opóźnienia zaatakował jako pierwszy, używając silnego, krytycznego Gust. Wiatr lekko zmierzwił futerko Kurai, która skrzywiła się wyraźnie z tego powodu (- 25%HP), jednak bezproblemowo wykonała Yawn. Jej przeciwnik rzeczywiście wygląda teraz na nieco znużonego, lecz jeszcze trzyma się jako tako na nogach - nawet zdołał zaatakować Tackle (- 15%HP). Eevee nie zaczekała jednak, aż rywal zaśnie i z miejsca zaatakowała krytycznym Synchronoise (- 25%HP), zadając ptakowi dodatkowe obrażenia ze względu na podobieństwo między nimi.
Dopiero wtedy Pidgey zasnął, dzięki czemu Kurai zyskała trochę na czasie, mogąc wykonać więcej ataków pod rząd. Tail Whip skutecznie obniżył naturalną obronę pospolitego ptactwa, a Tackle wykonane z uprzedniego rozbiegu zadało z tego powodu więcej obrażeń niż zwykle (- 17%HP). Próbowała także wykonać Yawn, które jednak ze względu na to, iż Pidgey nadal spał, nie zadziałało. Po tym ataku też wasz przeciwnik odzyskał przytomność, atakując z miejsca Sand Attack. Piach w oczach zdecydowanie zmniejszył celność lisiczki, która po tym zgodnie z twoimi dyspozycjami podjęła próbę ataku Synchronoise - udaną, dzięki czemu udało wam się zadać kolejne obrażenia przeciwnikowi (- 17%HP).

Eevee - 60%HP | - 10% celności
Pidgey - 41%HP | -10% Obrony
------------
Dodałam do Synchronoise 5% przy zabieraniu HP ze względu na jego opis :)

Black Lotus - 2016-01-02, 23:08

Póki co walka szła zaskakująco dobrze. Dzięki temu że Kurai udało się uśpić Pidgeya, mogliśmy go pozbawić sporej ilości życia. Teraz najważniejszym było, aby nie stracić tej nadwyżki a przy okazji wykończyć naszego przeciwnika.
- Znowu zacznij od wykonania Yawn! Ziewnij na tyle przekonująco, żeby wizja snu wydawała się Pidgeyowi jedyną słuszną drogą do osiągnięcia absolutu w życiu. Zaraz po tym wykonaj Wish. Jest to atak, który odnowi część twojego zdrowia. Musisz jednak uważać, bo jego efekt nastąpi dopiero w kolejnej turze. Jednak jeśli Pidgey zaśnie pod wpływem pierwszego ruchu, to nie masz się czym martwić. Następnie wykonaj Synchronoise. Zasadę działania tego ruchu znasz, więc wiesz czemu zależy mi na tym, żeby zadał on obrażenia. Jednak nie możemy myśleć o Pidgeyu tylko w perspektywie jego snu, w końcu kiedyś opuści krainę Morfeusza, a my możemy nadal z nim walczyć. Dlatego drugi raz wykonaj Tail Whip, aby jeszcze bardziej obniżyć wartość jego obrony. Następnie wyślij w stronę gwiazdki ze Swiftu. Dlaczego ten cios a nie Synchronoise? Pidgey obniżył nam obronę, więc istniałaby szansa, że uda ci się nie trafić atakiem, jednak na powodzenia Swift nie wpływają w jakikolwiek sposób modyfikacje statystyki wykonującego ten atak pokemona. Dlatego w takim przypadku jest to idealny dla nas atak. Dlatego dla pewności wykonaj go dwa razy. Powinien on być całkiem silny, zarówno ze względu na zgodność typów jak i jeszcze bardziej obniżoną obronę twojego oponenta.

Snazzy - 2016-01-03, 19:55

Kolejną kolejkę ponownie rozpoczął Pidgey, atakując dobrze znanym wam już Gust, które jeszcze bardziej zmierzwiło futerko rozczochranej i tak Kurai (- 15%HP). Dopiero wtedy lisica mogła na spokojnie wykonać Yawn, co spowodowało ponowne wystąpienie u ptaka objawów znużenia. Ten jednak nie przejął się tym zbytnio i ponownie zaatakował - tym razem Tackle (- 15%HP), podczas gdy twoja futrzasta podopieczna skorzystała z Wish, na którego efekty, niestety, musieliście trochę poczekać.
Gdy w końcu latające stworzenie zasnęło, twoja przyjaciółka mogła ponownie pokazać, na co ją stać. Zaczęła od udanego Synchronoise (- 15%HP), potem odzyskała nieco sił ze względu na opóźnione działanie Wish (+ 50%HP), by następnie znów obniżyć obronę z pomocą Tail Whip. Na koniec snu przeciwnika zaś zaatakowała krytycznym Swift, odbierając przeciwnikowi prawie wszystkie siły (- 25%HP). Wtedy też ptak odzyskał przytomność.

Eevee - 90%HP | - 10% celności
Pidgey - 1%HP | -20% Obrony

Mhrok - 2016-01-05, 10:12

Pidgey utrzymywał się na łapkach już na ostatkach sił. Wystarczyło, że Eevee wyprowadzi jeden celny i silny cios, żeby go pokonać.
- Kurai, wykonaj Quick Attack! - poleciłem lisiczce wykonanie cios, który ją przyśpieszy i tym samym zwiększy szanse na powodzenie.
Dalsze wydawanie poleceń nie miało sensu, bo Eevee na pewno się domyśli, że ma atakować, aż Pidgey utraci ostatki swojego życia. Zostało mi jedynie czekanie na efekt jej działań.

Snazzy - 2016-01-05, 20:21

Ostatnia część walki przeciwko Pidgeyowi poszła zgrabnie, bowiem Kurai zaatakowała z całej swej siły Quick Attackiem, prześcigając w ten sposób ptaka i kończąc jego walkę. Biedny przeciwnik legł na ziemi nieprzytomny, co spowodowało, że jego opiekun skrzywił się lekko, wycofując go do kulki, a następnie posłał ci całkiem zadowolony uśmiech.
- Całkiem ciekawa ta walka, ale zobaczmy, co powiesz na to... Pidgeotto! - powiedział, po czym wyrzucił w powietrze drugi ball, tym razem uwalniając wyższą formę ewolucyjną Pidgeya - Pidgeotto, którego upierzenie nadal było utrzymane w brązowej kolorystyce, jednak cechą wyróżniającą był barwny pióropusz tuż nad dziobem oraz ogon. Wyglądał na trudnego przeciwnika, ale... czy taki naprawdę jest? Chyba pora się przekonać.


Eevee - 90%HP | - 10% celności | + 1lvl
Pidgey - 0%HP | -20% Obrony
Pidgeotto - 100%HP

Mhrok - 2016-01-06, 23:57

- Doskonale się spisałaś! - powiedziałam do Eevee, po czym mocno ją przytuliłam.
Walka szła różnie, raz górą była moja podopieczna, raz pokemona Falknera, ale ostatecznie udało wygrać się nam. Procentowo zdrowie Eevee drastycznie nie spadło, jednak mimo to na pewno była ona bardzo zmęczona, dlatego postanowiłem nie wystawiać jej do dalszej walki. Skoro Pidgeotto był w połowie pokemonem typu latającego, postanowiłem wybrać pokemona, który ma z nim największe szanse na wygraną.
- Naprzód Thor! - wybrałem do pojedynku Shinxa złapanego kilka godzin wcześniej. - Co powiesz na szybką walkę?

Snazzy - 2016-01-08, 22:54

Kurai kiwnęła tylko głową, gdy dałeś jej do zrozumienia, iż zamierzasz ją wycofać - zapewne adrenalina już lekko opadła i samiczki nie było stać na razie na inną reakcję. Może to więc dobrze, że postanowiłeś ją wymienić na Thora, któremu zresztą już wcześniej obiecałeś wyzwanie w postaci dobrze zapowiadającej się walki? Czując, że wygraną masz już praktycznie w kieszeni, wypuściłeś lewka z kulki i... tu spotkało cię zaskoczenie, jednak nie tylko ciebie - kątem oka mogłeś zauważyć Angelę, której wręcz oczy wyszły na wierzch. Chyba jedynie lider zachował pewnego rodzaju spokój, uśmiechając się zachęcająco - na jego twarzy mogłeś jednak zauważyć też, iż wyraźnie jest pod wrażeniem majestatu twojego podopiecznego.

Mhrok - 2016-01-08, 23:53

Adrenalina podsyciła we mnie chęć walki z Falknerem i ostatecznego zwycięstwa z nim. Po wypuszczeniu Thora do walki liczyłem na szybkie jej rozpoczęcie, jednak pewna rzecz mi to przerwała. Shinx ewoluował. Jego przemieniona forma wyglądem niezbyt się różniła od poprzedniej, od pojawiło się nieco więcej czarnego futerka, a jego sylwetka była bardziej umięśniona. Odruchowo chwyciłem za PokeDex, żeby zeskanować wyewoluowanego Shinxa.
- Doskonale Thor. Teraz na pewno uda nam się wygrać! - starałem się zagrzać psiaka do walki. - Zacznij od wykonania Charge. Naładuj swoje ciałko energią elektryczną, aby następnie móc ją wypuścić. W jaki sposób? Mianowicie wykonaj Thunderbolt. Zmagazynowana w twoim ciele energia odnajdzie teraz ujście i wzmocni ten elektryczny ruch. Następnie wystrzel Charge Beam, który nie tylko zada obrażenia, ale ma również wysoką szansę na wzmocnienie wartości twojego Specjalnego Ataku, co bardzo by nam pomogło podczas tej walki. Na koniec ponownie wymierz w Pidgeotto silny Thunderbolt. Niech ptak wie, że nie warto z tobą zadzierać!

Snazzy - 2016-01-11, 22:11

Kod:
[center][size=10][color=#7bacf6][b]Luxio[/b][/color] [img]http://gpxplus.net/files/images/badge/male.gif[/img]
[b]Imię:[/b] Blackie[/size][/center]
[center][img]http://i.imgur.com/MGZTDWx.png[/img][/center][center][size=10][img]http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/electric.gif[/img][img]http://www.serebii.net/blackwhite/pokemon/404.png[/img][img]http://cdn.bulbagarden.net/upload/6/61/Spr_b_5b_404_m.png[/img][img]http://www.serebii.net/pokedex-bw/type/electric.gif[/img]
[b]Poziom:[/b] 15 [i][00%][/i]
[b]Ewolucja:[/b] Shinx --(15lvl)-> [u]Luxio[/u] --(30lvl)--> Luxray
[b]Ataki:[/b] Tackle, Leer, [u]Thunder Fang[/u], [u]Ice Fang[/u], [u]Fire Fang[/u], Charge, [u]Thunderbolt[/u], [u]Charge Beam[/u], Baby-Doll Eyes, Spark
[b]Charakter i historia:[/b] Thor jako Shinx był małym bohaterem, który zawsze starał się być zauważonym. Kochał światło reflektorów i robił wszystko, by się w nim znaleźć. Nie stronił przy tym od żadnego niebezpieczeństwa - zwłaszcza, gdy ktoś "pomachał" mu przed nosem odpowiednią nagrodą. Czasami z tego powodu wpadał w spore tarapaty, kiedy źle ocenił sytuację. Do rąk Remiego trafił, gdy ten spotkał go oraz Hawka w lesie między Cherrygrove a Violet. Maluch nie był do niego zbyt pokojowo nastawiony, jednak w końcu przyjął propozycję trenera.
Mimo tego faktu jego zachowanie pozostawia wiele do życzenia - niezbyt toleruje wszelkie przyjazne zamiary ze strony Blake'a, chociaż ma jednocześnie poszanowanie dla jego poleceń. Także pomimo ewolucji, nadal boi się pokemonów pająków. Kiedy jakiegoś zobaczy jest w stanie schować się z powrotem do swojego bezpiecznego Pokeballa.
[b]Umiejętności:[/b] [u]Intimidate[/u] - Kiedy Pokemon wchodzi do walki, siła ataków przeciwnika spada o jeden poziom. Dodatkowo, jeśli Pokemon jest na pierwszym miejscu w drużynie, szansa na napotkanie słabszych Pokemonów maleje o 50%.
[b]Trzyma:[/b] ---[/size][/center]


Podczas skanowania swojego futrzastego partnera, gdy próbowałeś go zdopingować do walki, ten zdecydowanie warknął, jakby prychał znudzony, a następnie podszedł nieco bliżej w kierunku trzepoczącego w powietrzu ptaka. Ten zaś był na tyle szybki, że wykonał Sand-Attack, co obniżyło celność twojego podopiecznego... no cóż, niezbyt ciekawie się to już zapowiada. Thor natomiast zgodnie z twoim poleceniem użył Charge, co spowodowało, iż jego futro zaiskrzyło pod wpływem prądu i lekko się naelektryzowało. Pidgeotto jednak niewiele się tym przejął i tym razem użył ataku ofensywnego - Quick Attack (- 15%HP).
Lew nie odczuł tego tak dotkliwie, jak można by się było spodziewać, ale mimo wszystko nie mógł puścić tej zniewagi płazem i z iście stoickim spokojem wystrzelił w kierunku latającego stworka Thunderbolt. Olśniewający piorun jest nie tylko superefektywny i wzmocniony wcześniejszym Charge, jednak okazuje się być też krytyczny (- 40%HP). Auć, to z pewnością bolało, chociaż niezrażony tym ptak ponownie w czasie tej walki skorzystał z Sand-Attack. Piach w oczach z pewnością równie mocno boli, a Luxio, jakby dążąc do celu, podjął próbę zaatakowania Charge Beam, który... spudłował, uderzając w sufit. No cóż, pech chodzi po ludziach, jednak do wygranej nadal macie trochę szans. Tymczasem Pidgeotto po raz trzeci użył Sand-Attack. Thor zaś ignorując uparcie osłabiony zmysł wzroku po raz drugi w ciągu tej walki zaatakował Thunderbolt, starając się namierzyć ofiarę poprzez węch, co mu się udało (- 25%HP. Jak na razie przebieg walki wskazuje wyraźnie na twoją wygraną... ale wszystko może się jeszcze zmienić.

Pidgeotto - 35%HP | - 10% Ataku
Luxio - 85%HP | - 30% Celności | + 10% Obrony Specjalnej

Mhrok - 2016-01-12, 07:27

Walka szła Thorowi całkiem dobrze. Pomimo trzykrotnie zmniejszonej wartości celności udało mu się zabrać Pidgeottowi prawie że 2/3 zdrowia. Przewaga była znaczna i wszystko wskazywało na nasza wygraną, jednak jeszcze nic nie było przesądzone.
- Thor, zacznij od wykonania Thunderbolt. Postaraj się tym elektrycznym ciosem zwalić Pidgeotto na ziemię, po czym do niego podbiegnij i wbij w jego ciało swoje ostre kły. Użyj wtedy Thunder Fang, które powinno zadać mu spore obrażenia, po czym odrzuć go od siebie, po czym poślij w niego Charge Beam. Następnie zaszarżuj na niego, podczas biegu staraj naładować swoje ciało energią elektryczną, żeby ostatecznie móc uderzyć Sparkiem.

Snazzy - 2016-01-14, 22:26

Po raz kolejny kolejkę rozpoczyna Pidgeotto, który za cel postawił sobie chyba obniżyć celność twego podopiecznego maksymalnie, jak się da, korzystając przy tym z Sand-Attack. Nieszczęśliwie przez to wasz następny atak, czyli Thunderbolt, nie doszedł do skutku - piasek w oczach zdecydowanie przeszkadza gorzej niż ptak, który trzepocząc radośnie nad lwiątkiem, zaświergotał, a następnie zaatakował Tackle (- 14%HP). Gdy pierzasty był blisko, drapieżnik skoczył na niego, wbijając w jego kark kły naładowane energią i wykonując spektakularny Thunder Fang (- 25%HP), pozostawiając jednocześnie paraliż, dzięki czemu Thor mógł zaatakować jeszcze Charge Beam, które trafiło idealnie w cel, pozbawiając go reszty zdrowia.
Falkner przez moment spoglądał na ciebie uważnie, a następnie kiwnął głową, uśmiechając się jakby zadowolony.
- Tego się nie spodziewałem - przyznał szczerze, po czym podał ci małe pudełko, otwierając je po drodze, by zaprezentować ci jego zawartość. - To nagroda za pokonanie mnie. Odznaka Zefira, płytka z atakiem o nazwie Roost i trochę pieniędzy... swoją drogą, interesujące, że pokonujesz pierwszego lidera tak dobrze wytrenowanymi podopiecznymi. Brałeś już udział w rozgrywkach ligowych w innych regionach? - zapytał z wyraźnym zainteresowaniem, podając ci twoją nową zdobycz i kasę w wysokości 1560$.

Pidgeotto - 0%HP | - 10% Ataku | Paraliż
Luxio - 71%HP | - 40% Celności | + 10% Obrony Specjalnej | + 1lvl

Black Lotus - 2016-01-25, 14:38

Tak jak się spodziewałem, pojedynek Luxio z Pidgeottem nie trwał długo. Jednak mimo wszystko byłem bardzo szczęśliwy, co starałem się okazać Thorowi, żeby nieco ocieplić nasze relacje. Podchodzę też do Falknera i dziękuję mu za możliwość stoczenia z nim walki. Dziwi mnie nieco chłopaka, bo co prawda zarówno Shinx jak i Starly szybko przybrali swoje wyższe formy, jednak nie była to w dużym stopniu moja zasługa.
- Eevee dołączyła do mnie dopiero niedawno, zresztą tak samo jak Luxio. Aż sam jestem zdziwiony tym, że są one tak dobrze wytrenowane - odpowiedziałam liderowi w kwestii wytrenowania moich podopiecznych. - Jeśli chodzi o rozgrywki ligowe to nie brałem do tej pory w żadnych udziału. Może to po prostu fart początkującego? - odparłem z uśmiechem.

Snazzy - 2016-01-29, 21:20

- To wiele wyjaśnia - Falkner pokiwał głową w zrozumieniu, pogrążając się na moment w zadumie. - Często w dziczy panują cięższe warunki niż tutaj, w czasie takich walk jak tak. Niemniej jednak muszę ci pogratulować posiadania tak zgranej drużyny, a teraz... chyba czas na twoją towarzyszkę, jeśli się nie mylę, prawda? - tu już zwrócił się w kierunku Angeli, która zarumieniła się mocno, czując na sobie wzrok niebieskowłosego.
- Ja... uhm... nie walczę. Przynajmniej nie dzisiaj - wyjaśniła cicho, siląc się na nieco zakłopotany uśmiech. Lider pokiwał ze zrozumieniem głową, a następnie wskazał na trybunę.
- No cóż, skoro nie dzisiaj, to pewnie w przyszłości. W każdym razie wiesz, gdzie mnie szukać, a za trybunami macie przejście do schodów. Wyjście na zewnątrz jest od tyłu budynku. Powodzenia w dalszych walkach! - ostatnie zdanie skierował głównie do ciebie, a następnie odwrócił się w kierunku szyby, przypatrując się zapewne widokom za oknem. Rudowłosa zaś zaciągnęła cię po odwołaniu lwa do kulki w kierunku schodów, gdzie też uśmiechnęła się szeroko, gratulując ci wygranej i pytając o ewentualne dalsze plany na dzisiaj.

Mhrok - 2016-01-29, 23:31

Miło było usłyszeć takie słowa z ust osoby doświadczonej, którą na pewno był Falkner, w końcu zostanie liderem na pewno nie było łatwym zadaniem. Podziękowałem mężczyźnie za jego życzenie powodzenia w przyszłych walkach.
- Na pewno się przyda. - odpowiedziałem z uśmiechem.
Nie zostało mi nic innego jak udać się do wyjścia z sali. Z oczywistych względów nie wyszliśmy tędy, którędy weszliśmy do budynku. Gdy znaleźliśmy się za trybunami, gdzie znajdowało się wyjście z sali, rudowłosa zapytała mnie o ewentualne plany na dalszą część dnia. W sumie jako takich nie miałem, jednak...
- Co powiesz na wyjście na obiad z okazji mojego zwycięstwa? - zaproponowałem dziewczynie. - Nie musisz się martwić o koszta, ja stawiam.

Snazzy - 2016-01-31, 21:00

- Obiad? Na twój koszt? - Angela przez moment wydawała ci się być lekko zbita z tropu, ale po sekundzie wyraźnie się otrząsnęła, a następnie z pełną powagą kiwnęła głową. - Jeśli tylko to nie obciąży za bardzo twojego budżetu to myślę, że powinnam się zgodzić, zwłaszcza, że masz co świętować. Przez moment naprawdę się obawiałam, że Falkner cię pokona, ale jak widać, mamy tutaj nowego mistrza Johto - dziewczyna zaśmiała się cicho, jednak po chwili znowu wróciła do dość poważnej miny. - Ale... orientujesz się mniej więcej, gdzie tu dobrze zjeść? Czy ewentualnie ci pomóc?
Mhrok - 2016-01-31, 23:17

- Nie martw się, w końcu dostałem teraz nieco pieniędzy od Falknera, więc chyba nieco z nich mogę przepuścić, co nie? - odparłem z uśmiechem na ustach w powodu zarobienia tak dużej ilości pieniędzy praktycznie za kilkunastominutową walkę, gdzie wcześniej na podobną kwotę musiałem pracować kilka dni.
Podziękowałem za komplement dziewczyny. Nie widziałem się może jeszcze w roli mistrza regionu, ale cieszyłem się, że powoli ja i moje pokemony rośniemy w siłę. Dobrze wytrenowane pokemony na pewno będą dla mnie podporą podczas moich poszukiwań.
- Zaś jeśli chodzi o jakąś knajpkę... - zacząłem nieco zmieszany. - Ostatnio w Violet byłem kilka lat temu, a to i niezbyt wtedy chodziłem po jakiś knajpach. Jeśli pozwolisz to oddam wybór miejsca w twoje ręce.

Snazzy - 2016-02-03, 21:13

- W takim razie zdaj się na moją łaskę i niełaskę, jeśli chodzi o jedzenie, Remi - Angela zaśmiała się cicho, po czym dała ci znać, żebyś za nią szedł. W międzyczasie odezwała się tylko raz. - Swoją drogą, trochę mnie zaskoczyłeś, że wszystko załatwiłeś w jeden dzień. Dzięki temu może wcześniej dojdziemy do Azalea...
Po kilkunastu minutach dotarliście do obrzeży śródmieścia Violet i stanęliście przed czymś, co przypominało małą knajpkę w stylu "kup i zjedz na zewnątrz" - mały lokal z zaledwie kilkoma stolikami wewnątrz oraz małym ogródkiem na zewnątrz. Rudowłosa bez litości zaprowadziła cię do środka, a następnie wskazała na menu, gdzie napisane było:
Cytat:
Tortilla Express - Cennik

  • Baza tortilli - 10$ za sztukę
  • Dodatki: warzywa - 4$ za każdy rodzaj | mięso - 8$ za każdy rodzaj | sosy - 5$ za każdy rodzaj
  • Każdy napój - 10$ za 2l
  • Do zamówień powyżej 100$ 2 l napoju gratis


Angela nie zwlekając ani chwili zamówiła sobie jedną tortillę z sałatą, pomidorem, kurczakiem i sosem czosnkowym (31$), a następnie zwróciła się z pytaniem, co ty zamierzasz zjeść.

Black Lotus - 2016-02-07, 23:42

Pozostawienie się na pastwę Angeli nie okazało się być wcale złym pomysłem. Dziewczyna wstrzeliła się idealnie, bo ja również przepadałem za torillami. Mieszkając w New Bark, nie chodziłem często po knajpach z powodu braku wystarczającej ilości pieniędzy, więc musiałem zadowalać się domowymi naleśnikami.
- Poprosiłbym tortillę z sałatą, ogórkiem, oliwkami, pomidorem, kurczakiem oraz sosem chilli. - przekazałem ekspedientce swoje zamówienie.
Jedynym co nam pozostało to poczekać na nasze jedzenie, po czym zacząć się delektować przepysznymi tortillami. Czas oczekiwania na pewno nie będzie krótki, a taka niezręczna cisza nieco mnie denerwuje, więc postanowiłem nieco przełamać lody pomiędzy nami.
- Angela, skąd tak właściwie pochodzisz? I w jakim celu zmierzasz do Azalei? - pytam się jej. - Nie żebym był jakimś wścibskim gościem czy coś w tym rodzaju, po prostu... Po prostu jeśli mamy razem podróżować, to chyba warto się zapoznać, nie uważasz?

Snazzy - 2016-02-10, 18:42

- Uhm, ja już chyba trochę o tobie wiem, chociaż nadal mniej niż ty o mnie. W każdym razie fajnie miałeś, że mieszkałeś w Violet. U nas w Azalea jest trochę... tak pusto. I bardziej wiejsko. Violet to przy tym miasto na miarę Goldenrod - odpowiedziała rudowłosa, gdy po opłaceniu zamówienia udaliście się do wolnego stolika niedaleko wyjścia (39$, razem z zamówieniem Angeli płacisz 70$ :3), gdzie mieliście też czekać na dostarczenie zamówienia. - Tak jak już ci wspominałam, mieszkam z rodzicami w Azalea i zajmujemy się hodowlą i rozmnażaniem Pokemonów typu normalnego na zamówienie, głównie bogatszych ludzi, chociaż czasem zdarza nam się robić wolontariat i część z danego miotu przekazywać do New Bark dla pana Elma. Większość mojej rodziny jednak nadal sobie leżakuje rozproszona nad morzem w Hoenn. Byłam u nich dwa lata temu i muszę przyznać, że nie było źle, jednak wolę nasze rodzinne Johto. A jak jest z tobą? Teoretycznie wiem już, ze jesteś z Violet, jednak nic więcej...
Mhrok - 2016-02-13, 23:00

- Urodziłem się w Olivine i tam spędziłem pierwsze kilka lat mojego życia. Dopiero później przeprowadziłem się do Violet, a ostatni rok spędziłem w New Bark, także zwiedziłem kawałek Johto. Wydawać by się to mogło fajnym przeżycie, możliwością obejrzenia wielu miejsc, ale tak naprawdę ja... - tutaj wykonałem pauzę, po czym przełknąłem ślinę, żeby móc powiedzieć to, co chciałem. - Trzynaście lat temu straciłem rodziców. Zostali oni zamordowani. - nie byłem pewien, jak Angela zareaguje na moje wyznanie. Na pewno nie było ono łatwe do przetrawienia, jednak na pewno kiedyś ta kwestia i tak by wypłynęła.
Snazzy - 2016-02-14, 22:07

Przez większość twojej wypowiedzi Angela słuchała uważnie, nie okazując żadnych gwałtownych reakcji. Dopiero przy ostatnim twym zdaniu jej oczy rozszerzyły się znacznie, a jej cichy głos zabrzmiał tak, jakby się bała niesamowicie.
- Za... zamordowani? - tyle z siebie wydukała, ale tyle dobrego, że na tyle cicho, że nikt się nie zainteresował waszą konwersacją. Dosłownie dziesięć sekund później pojawił się przy was młody chłopak, podając wasze zamówienie. Dopiero wtedy rudowłosa rozejrzała się dookoła, a następnie spojrzała ci prosto w oczy - z pewnym wycofaniem i niepewnością. - Aż trochę mi głupio, że zapytałam... przepraszam za to, ale... masz ogólnie podejrzenia, kto mógł to zrobić. I myślisz, że jesteś raczej bezpieczny... po tym wszystkim?

Black Lotus - 2016-02-14, 22:54

- Sam do końca tego nie wiem. - odpowiadam w pierwszej chwili. - Rodzice pracowali w policji, w wydziale kryminalnym, więc pewnie nadziali się tam na wielu niebezpiecznych typów. Szukałem kiedyś informacji o ich zabójstwie, jednak udało mi się jedynie ustalić, że w tamtych okolicach działał w tamtym okresie Team Rocket. Możliwe, że to przez nich zostali zabici. - dzielę się z dziewczyną moimi przypuszczeniami co do morderców moich rodziców. - I raczej nie ma co się martwić. Stało się to z jakieś 14 lat temu, więc pewnie ta organizacja się już rozpadła.
Snazzy - 2016-02-15, 18:12

- Team Rocket... kiedyś o nich rzeczywiście było głośno, nawet u nas w Azalea - odpowiedziała Angela, nadal cichym tonem i od niechcenia biorąc do ust pierwszy kęs zrolowanego placka pszennego. Dopiero po jego przełknięciu odezwała się ponownie. - To było kilkanaście lat temu, ale pamiętam, że była z tego całkiem poważna awantura. W Azalea dość popularnymi pokemonami są Slowpoke'i i właśnie one zostały obrane za cel przez Team Rocket... nie chcę sobie nawet przypominać, bo gdy w końcu udało ich się przepędzić, większość z nich była w opłakanym stanie... w każdym razie teraz rzeczywiście sprawa mocno przycichła, chociaż tata non stop mi przypomina, by o nich pamiętać. Większość z nich zapewne tylko się przyczaja, udając przykładnych obywateli... - ponownie nastała cisza, jakby Angela zamyśliła się mocno, jednak po chwili znowu się odezwała. - Ale... chyba nikt cię nie atakuje ani nie obserwuje, nie?
Black Lotus - 2016-02-15, 20:21

Przysłuchiwałem się z uwagą opowieści Angeli. Będąc w domu dziecka, opiekunowie na pewno starannie dopierali informacje, które do nas docierały. Po części może było to i dobrze, niektóre dzieciaki i tak były bardzo pokrzywdzone przez los, więc po co miałyby jeszcze słuchać strasznych historii. Co prawda ja gdzieś słyszałem jakieś pogłoski o Teamie Rocket, jednak jeszcze wtedy nie byłem świadomy o ich powiązaniu ze śmiercią moich rodziców.
- Raczej nie sądzę, żeby ktoś chciał mnie śledzić. - odpowiadam na pytanie dziewczyny. - Byłem wtedy mały i praktycznie od razu trafiłem do domu dziecka. Do tego aż przez rok mieszkałem w New Bark i wtedy nie wydarzyło się nic nadzwyczajnego. Zatem jeśli nic się przez ten czas nie wydarzyło, to raczej już nie powinno. - dodałem, żeby nieco uspokoić Angelę. - Jest poza tym jeszcze jedna kwestia, którą chciałem załatwić w Violet. Ja... mam siostrę i chcę ją odnaleźć. - powiedzieliłem się z towarzyszką kolejną informacją dotyczącą mojego życia. - Została adoptowania niedługo po tym, jak pojawiliśmy się w domu dziecka. A ja zostałem sam...

Snazzy - 2016-02-16, 22:18

- Och... - z ust Angeli wydostał się cichy jęk, gdy w końcu wyjawiłeś jej całą prawdę. W oczach rudowłosej kryło się pewnego rodzaju zaniepokojenie twym wyznaniem, ale jednocześnie... jakby podziw? Rozszyfrowanie tego, co w tej chwili rozgrywa się w umyśle twojej rozmówczyni zostawmy twoim zdolnościom dyplomatycznym, a tymczasem wróćmy do tego, co dalej powiedziała. - Ja... po prostu nie wiem, co powiedzieć. Z jednej strony to wydaje się logiczne i nawet bezpieczne, zwłaszcza, że do tej pory w życiu nic ci nie groziło. Z drugiej jednak... nie jestem pewna, czy to dobry pomysł. Nie mogę ci zabronić jej szukać, bo w końcu znam cię dopiero od kilku godzin, ale mimo wszystko wątpię, żeby po takim czasie udało ci się ją odnaleźć albo żeby ona cię pamiętała... w każdym razie jedz, bo ci zaraz wystygnie tortilla - Angela zmieniła nagle temat na jedzenie, wskazując ci głową na twój talerz.
Mhrok - 2016-02-17, 14:00

Zdziwiony byłem, że Angela jeszcze nie uciekła, albo chociaż stwierdziła, że jednak nie muszę jej towarzyszyć w dalszej podróży. Z jednej strony to było dobrze, że moja historia i wyznanie nie sprawiły, że dziewczyna postanowiła się ode mnie odwrócić, z drugiej strony sam nie byłem pewien, czy na pewno nie grozi nam żadne niebezpieczeństwo, nawet jeśli nie byłoby one ze strony Team Rocket.
- Ja... ja to wszystko wiem. Może mnie nie pamiętać, jej adopcyjni rodzice mogli jej nic nie mówić, biorę to wszystko pod uwagę, ale... - mówiłem to wszystko wpatrzony w blat, nie mogłem spojrzeć Angeli w oczy. - ...ja muszę ją znaleźć. Jest ona moją siostrą i nie mogę jej zostawić.
Angela właściwie podzielała te same wątpliwości, które sam miałem. Odnalezienie adoptowanej przed prawie 13 laty siostry na pewno nie będzie łatwym zadaniem, jednak nie zważając na żadne okoliczności, muszę do niej dotrzeć. Chociażby po to, żeby ją zobaczyć i porozmawiać...

Snazzy - 2016-02-18, 10:26

Na twarzy Angeli pojawiło się wyraźne wahanie, jakby gdzieś, w środku jej własnej głowy biła się z myślami. Niemniej jednak ty ledwo to dostrzegałeś, trwając w końcu w swojej decyzji, by nie patrzyć jej w oczy, a zamiast tego wbijać swe spojrzenie w blat. Po dłużącej się nieco ciszy usłyszałeś jednak głos rudowłosej.
- Ja... zdaję sobie sprawę, że niewiele mogę, ale... jeśli się da, to chcę ci pomóc. Wprawdzie ja sama... cóż, jak powiedziałam, niewiele mogę, ale mam trochę osób w rodzinie, które mogłyby się jakoś przydać, a czasem mają dług wdzięczności wobec mnie... - oznajmiła cicho, a następnie westchnęła. - W każdym razie i tak musi to poczekać do jutra, bo dzisiaj jest już trochę za późno. I... uhm... mam z tobą jutro tam iść i się spróbować dowiedzieć, czy poradzisz sobie sam?

Mhrok - 2016-02-20, 01:33

- Dziękuję za wszystko. - jedynie to mogło początkowo przejść przez moje gardło. Angela nie tylko poznała moją historię, ale i postanowiła mi pomóc w osiągnięciu mojego celu, nawet jeśli wydawał się on być wręcz nierealny do spełnienia. - Zaś jeśli chodzi o jutro, to poradzę sobie sam. Jedynie będziesz musiała na mnie nieco poczekać. - przekazuję dziewczynie. - Jeśli ci się śpieszy, to nie będę ci się narzucał - dodaję od razu, w końcu nie chciałem zatrzymywać jej tylko z powodu moich problemów.
Snazzy - 2016-02-20, 21:55

- Mnie śpieszyć? Sama nie chce się przedzierać przez Union Cave, biorąc pod uwagę te wszystkie plotki - rudowłosa skrzywiła się nieco, jednak po chwili na jej twarzy pojawił się ponownie uśmiech, gdy wskazała na wasz obiad (obiadokolację). Dalsze minuty zaś upłynęły wam na spożywaniu posiłku i ewentualnych wtrąceniach na temat pokemonów typu normalnego.
Kiedy zawitałeś do swojego pokoju w Centrum Pokemon, było tuż po dwudziestej. Angela rozstała się z tobą pod drzwiami, dając ci zapisany na karteczce swój numer telefonu, by w razie co następnego dnia mógł się z nią skontaktować. Tak więc... teraz raczej masz czas wyłącznie dla siebie.

Mhrok - 2016-02-20, 22:56

W pewien sposób odpowiedź rudowłosej mnie ucieszyła. Zjedliśmy swój obiad, jeśli tak można było nazwać zjedzenie tortilli w barze, po czym udaliśmy się do Centrum Pokemon. Angela podała mi swój numer telefonu, żebym kolejnego dnia mógł łatwo się z nią skontaktować. Następnie skierowałem się do swojego pokoju, w którym mogłem odetchnąć po tym ciężkim dniu.
- Czy tak będzie wyglądał mój każdy dzień? - zacząłem się zastanawiać. - Podróżowanie z miasta do miasta, walka z trenerami? - nie uważałem tego za nudne, jednak jak każdą nową rzecz brałem nieco na dystans.
Wypuściłem otrzymaną od dziewczyny Eevee, żeby móc jej podziękować za ciężką walkę z liderem. Przy okazji chciałem sprawdzić pewną rzecz. W plecaku miałem kamień w kształcie serca. Według informacji, które znalazłem miał on siłę zdolną do zapoczątkowania ewolucji u niektórych pokemonów, między innymi u Eevee. Nie brałem tego zbyt na serio, jednak co szkodziło mi to sprawdzić?

Sebuś - 2016-02-23, 22:07

Naszło cię nagle na takie retoryczne rozmyślanie. Czy to źle, czy to dobrze - cóż, stwierdzić tego od razu nie można, dlatego postanowiłeś zająć się Eevee. Kurai widząc się kucającego obok, radośnie szczeknęła, a następnie połasiła się do ciebie. Wtedy też dałeś jej tajemniczy przedmiot, który lisiczka... no cóż, chwyciła go w zęby, a następnie odwzajemniła wyczekujące spojrzenie. Niestety, ku twemu rozczarowaniu, nic się nie wydarzyło, jednakże stworzenie o srebrnym ubarwieniu spokojnie przeszło do drzwi, jakby ci sugerowało, żebyście wyszli.
Mhrok - 2016-02-23, 23:30

Nie liczyłem na żadne fajerwerki po daniu dla Eevee kamienia w kształcie księżyca, ale... liczyłem na jakąkolwiek reakcję. Lisiczka chwyciła kamień w zęby i nic się nie stało. Czyżby sam kamień nie wystarczył i potrzebny był do tego jeszcze jakiś dodatkowy czynnik? Srebrnofutrzasta Eevee dalej trzymała przedmiot ode mnie w pyszczku i wraz z nim wyszła przez drzwi. Może poczuła ona, co musi być jeszcze spełnione? W końcu pokemony na pewno mają jakieś swoje szóste zmysły, które podpowiadają im, kiedy ewoluują i co mają w tym celu zrobić. Jako że i tak nie miałem zbytnio innego wyjścia, idę za Eevee.
Snazzy - 2016-02-25, 22:41

Kurai zauważywszy, że podążasz za nią, wydała z siebie zduszony, ale zadowolony szczek, zanim ruszyła dalej przed siebie. W tym tempie opuściliście Centrum Pokemon, by następnie skierować się do parku, gdzie byliście już wcześniej. Lisiczka nie zatrzymała się, dopóki nie dotarła do grupy... co ukrywać, czterech nieco bardziej zmięśniałych panów odzianych w ortalion. Przy nich spoczywały dwa czarne psy, które raczej nie pochodziły z Johto. W każdym razie, gdy ich ludzcy partnerzy zauważyli, że stoicie w okolicy, ich najmniej napakowany reprezentant kiwnął głową.
- Szukacie przeciwnika o tej porze czy to tylko spacer? - zapytał.

Mhrok - 2016-03-01, 00:54

Eevee wyszła na zewnątrz i skierowałaś się do odwiedzonego przez nas wcześniej parku. O ile w ciągu dnia czas spędziło mi się w nim bardzo przyjemnie, to teraz miejsce to nie wydawało mi się nazbyt bezpieczne. Czym głównie było to spowodowane? Głównie grupą Rycerzów Ortalionu, którzy dzielnie pilnowali swojego terenu. Eevee najwyraźniej nie wiedziała o tym, że z tymi ludźmi po pewnej godzinie lepiej nie próbować się zaprzyjaźniać, bo się do nich zbliżyła.
- Wyszliśmy tylko na wieczorny spacer. - odparłem do dresa, po czym staram się złapać niesforną lisiczkę jak najszybciej i uciec stąd, zanim Rycerze Ortalionu zdążą mnie dogonić.

Snazzy - 2016-03-05, 21:38

No cóż, postanowiłeś skorzystać z najłatwiejszej drogi, to jest z wymówki i z jak najszybszej ucieczki. Rycerze Ortalionu niezależnie od miejsca bywali niebezpieczni, jednak twój rozmówca pokiwał w zrozumieniu głową. Jedyną istotą, która nie zrozumiała twego postępowania, była biedna Kurai, która przez kilka sekund spoglądała na ciebie z pewnym rozczarowaniem, ale w końcu kiwnęła główką i po dwóch minutach spokojnego wędrowania ponownie pobiegła biegiem. Tym razem jednak poprowadziła cię przez dwa mosty na wyspę na środku jeziora, a następnie skręciła w bok tuż przed Bellsprout Tower, okrążając ją i zatrzymując się dopiero z tyłu, gdzie natknęliście się na samotnego mnicha w średnim wieku siedzącego na schodach. Ten zaś podniósł rękę w geście pokoju, natomiast drugą dłonią poczochrał futerko zadowolonej Eevee.
- Widzę, że noc sprzyja niezapowiedzianym gościom - zagadał przyjaznym tonem, kiwając na ciebie. - Twoja podopieczna ma w pyszczku Moon Shard, więc podejrzewam, że szukasz chętnego do walki, prawda?

Black Lotus - 2016-03-08, 20:58

Pomimo wszystko wolałem jednak nie zostawać blisko Ortalionowego Rycerstwa i udałem się wgłąb parku. Kurai wydawała się być zdziwiona moją decyzją, jednak wolałem jej tego nawet nie tłumaczyć, bo zapewne i tak by dużo nie zrozumiała. Po kilkuminutowym marszu lisiczka ponownie przyjęła funkcję przewodnika i zaczęłam prowadzić mnie w stronę Sprout Tower. Okrążyliśmy okazałą budowlę i na jej tyłach znaleźliśmy mnicha.
- Wychodzi, że pewnie tak. - odparłem do mężczyzny, nieco zakłopotany sytuacją. - Chciałem ją ewoluować w Umbreona przy pomocy Moon Shard, jednak wygląda na to, że sama przekazanie jej kamienia to za mało.

Snazzy - 2016-03-09, 20:46

- Hm... podejrzewam, że Eevee może nie być pewna swojej relacji z tobą... oczywiście, jeśli mogę tak stwierdzić, bo przecież nie mam pojęcia, jaka jest ta relacja między wami - mnich kiwnął głową, a następnie nieco leniwym ruchem podniósł się ze stopnia i wyprostował, sięgając po pokeball, z którego po chwili wypuścił fasolopodobne stworzenie znane także jako Bellsprout. - Nic się nie stało, zresztą... ostatnio mamy w wieży mało okazji do walki. Jako osobie w potrzebie pozwolę ci zacząć jako pierwszemu.
Black Lotus - 2016-03-10, 10:34

"Eevee może nie być pewna swojej relacji ze mną". W sumie znam ją jedynie od kilku godzin, więc jak miałaby być ona czegokolwiek pewna? Może to ja nazbyt naciskam? Zamiast pozwolić jej powoli nabrać pewności względem mojej osoby, wręcz wymuszam na niej ewolucję. I co miałbym teraz zrobić, odwrócić się i odejść? Zaszło to już za daleko i nie widziałem już żadnej drogi ucieczki.
- Kurai, zacznij od Yawna. Ziewnij potężnie, aby wywołać u Bellsprouta coś na wzór syndromu lustrzanego. Jednak u niego nie objawi się to tylko ziewnięciem, ale zapadnięciem w sen. Nie wiadomo ile będzie on w takim stanie, więc musimy wykorzystać każdą sekundę tego czasu. Zacznij od szarży na twojego przeciwnika i uderzenia w niego silnym Tackle. Kolejnym ciosem będzie Quick Attack, wykorzystany jednak w nieco nietuzinkowy sposób. Zacznij biegać wokół Bellsprouta, po czym w najmniej przez niego oczekiwanym momencie uderz. Następnie oddal się nieco od niego i poślij Shadow Ball.

Snazzy - 2016-03-17, 20:58

naprawdę źle się czuję, więc miejmy nadzieję, że nasze szlachetnie nam panujące adminki nie uczepią się tego jednego poziomu :C
--------------------
Walka poszła... nie ma co ukrywać, gładko i przyjemnie. Obserwowanie Kurai w walce przynosiło ci nieopisywalną radość, zwłaszcza, iż samiczka chyba nieco zapomniała o swoim lśniącym futerku. W każdym razie potyczka zakończyła się wygraną lisiczki, która zadowolona sama z siebie zaczęła emanować jasnym, srebrzystym blaskiem, doskonale pasującym do jej sierści. Po kilkudziesięciu sekundach tajemnicze światło zniknęło, zostawiając po sobie czarnowłose stworzenie ze szpiczastymi uszami oraz niebieskimi elementami. Po jego wzroku jedynie udało ci się rozpoznać w nim ukochaną Kurai.
Twój przeciwnik zaś z uśmiechem zawrócił swoją fasolkę do kulki i skłonił się nisko.
- Noc jest jeszcze wczesna, jednak wystarczająca na przemianę w Umbreona - oznajmił niczym myśliciel z tym głębokim tonem, a następnie wskazał na budynek za sobą. - Nie mam pojęcia, czy masz gdzie wrócić na noc, jednak chciałbym zaproponować ci herbatę i krótką rozmowę.

Black Lotus - 2016-03-17, 22:20

Walka szła Eevee bardzo dobrze, co było dla mnie aktualnie bardzo na rękę. Tak jak po części się spodziewałem, wygrana przeciwko Bellsproutowi sprawiła, że Moon Shard zaczął działać i pobudził proces ewolucji u lisiczki. Mimo że widziałem to po raz trzeci, znowu przeszedł mnie dziwny dreszcz. Gdy srebrna poświata opadła, ujrzałem nową formę lisiczki w pełni majestatu.
- Wy-... Wyglądasz przepięknie. - była to w zupełności prawda.
Czarne futerko lśniło w świetle księżyca i dodawało piękna i tak już ślicznej Umbreon. Skoro Eevee zmieniła formę, to postanowiłem jej także zmienić imię na...
- Luna. - oznajmiłem Umbreon. - Co na to powiesz? - spytałam, chociaż uznałem, że nowe imię przypadnie jej do gustu.
- Chętnie wstąpię na krótką pogawędkę i herbatkę. Zaś jeśli chodzi o lokum, to mam gdzie spać. - odpowiedziałem mnichowi, w międzyczasie wyjmując PokeDex i skanując Umbreon.

Snazzy - 2016-03-26, 17:21

Kurai prze moment przyglądała ci się w skupieniu spokojnym wzrokiem, jednak w końcu pochyliła łebek, dając ci znać, że się zgadza. Mnich za to odezwał się cicho.
- Z tego co wiem na taką prywatną zmianę możecie się umówić we własnym gronie, ale tak oficjalnie powinno się to zrobić w Goldenrod... ale cóż, to zależy od was - powiedział, uśmiechając się lekko, a następnie rozsunął shoji, zapraszając cię gestem do środka wraz z Umbreon.
Całość prezentowała się dość tradycyjnie - ot, stół na środku pomieszczenia, a wokół niego po jednej poduszce do siedzenia z każdej strony. Podłoga wyłożona matami tatami, a z boku udało ci się dostrzec coś na podobieństwo komody, gdzie stał czajnik elektryczny i pudełko, prawdopodobnie z herbatami.
- Muszę przyznać, że nieczęsto goszczę tutaj jakiegokolwiek trenera, młodzieńcze, jednak ty i twoja przyjaciółka na to zasługujecie. Napijesz się zielonej czy zwykłej czarnej herbaty? - zapytał, wskazując wam, byście spoczęli, a następnie sam podszedł do czajnika. - Swoją drogą... jak u ciebie chłopcze ze znajomością legend? Znasz cokolwiek z mitologii naszego świata?

Black Lotus - 2016-03-28, 23:37

Z wielką przyjemnością przyjąłem zaproszenie od mnicha na herbatę. Pomieszczenie, do którego się udaliśmy, wyglądało całkowicie zwyczajnie, ot stał tutaj stój, kilka mat, komoda wraz z czajnikiem. Jak na miejsce, gdzie można po prostu usiąść i porozmawiać, wystarczało ono w zupełności.
- Może być zielona. - odparłem do mnicha.
Jego kolejne pytanie było dosyć... niecodzienne. W końcu kto pyta się o takie rzeczy? Nie mniej jednak był on mnichem, więc pewnie w sposób mniejszy bądź większy był powiązany z wierzeniami różnych ludzi.
- Co nieco wiem o naszej mitologii. Może nie jestem jej jakimś wybitnym znawcą, jednak co ważniejsze rzeczy znam. - odpowiedziałem mężczyźnie. - A czemu się pan mnie o to pyta?

Snazzy - 2016-03-29, 20:12

Leniwa ze mnie klucha, gomene, a twoch skanów nienawidzę x.x za dużo kodów x.x
---------------------
Kod:
[b]Charakter i historia:[/b] Kurai wykluła się jako pierwsza z piątki rodzeństwa Eevee, a następnie trafiła do rąk Remigiusza jako nagroda od Angeli za wygraną walkę. Lisiczka jest wielką damą, a elegancja to jej drugie imię. Każdy ruch wykonują z niezwykłą gracją, a jej uśmiechy oraz spojrzenia ujmą nawet najbardziej kamienne serca. Uwielbiała zabawiać się kosztem zauroczonych nią samców, którzy walczą o jej względy. Lisica kochała czystość i zawsze starała się zachować czyste oraz schludne futerko, co czyniło ją ostrożną, choć nieszczególnie zajadłą wojowniczką. Wszelkie zabiegi pielęgnacyjne sprawiały Eevee wielką radość. Jej charakter uległ sporej zmianie w wyniku ewolucji w Umbreon. Kurai (zwana teraz przez Remiego Luną) została spokojną i cierpliwą wojowniczką, która wprawdzie nadal stara się unikać zadrapań, jednak koniec końców da się zabrudzić. Zabiegi pielęgnacyjne nadal sprawiają jej wielką radość, jednak wyszukany gust nieco się zmienił - jest w stanie zaakceptować więcej istot w swoim otoczeniu, chociaż nadal uwielbia obżerać się jagodami Sitrus.


Mnich odpowiednio przygotował kubki z torebkami, a następnie w oczekiwaniu na zagotowanie się wody nalał niewielką ilość wody i postawił przed ucieszoną z tego powodu Kurai. Dopiero po tym zwrócił się do ciebie.
- Pytam o to, ponieważ... nie ma co ukrywać, czasy robią się coraz gorsze, a my, mnisi, odczuwamy to najbardziej - rzekł tym pouczającym tonem mędrca. - Pośpiech rządzi ludźmi, a ludzie zapominają o tym, co najważniejsze, czyli o radości z życia. Coraz częściej przeoczamy drobne, ale istotne rzeczy...
Tu mnich zrobił sobie krótszą przerwę, spoglądając ci prosto w oczy. Ich tęczówki miały intensywny, chociaż ciemny zielony kolor.
- Wśród nas, mnichów, krąży pewna legenda, która też według zapisków naszych poprzedników powtarzała się co kilkaset lat. Mówi ona, że w momencie największego zagrożenia dla ludzkości pojawiają się dwie osoby blisko ze sobą związane, chłopak i dziewczyna. Towarzyszą im zawsze Umbreon i Espeon. Ta opowieść nie jest zbyt znana wśród ludzi w Johto, jednakże... widząc cię dzisiaj z twoją przyjaciółką, mam ochotę się nią podzielić z kimś innym.

Mhrok - 2016-03-31, 07:58

Przysłuchiwałem się opowieści mnicha z pełnym zaangażowaniem. Może nie było widać tego po mojej osobie, jednak bardzo chętnie chłonąłem nową wiedzę. W sumie to nauka stanowiła jedyną możliwość na odseparowanie się od otaczającego świata. Może się to wydawać pesymistyczne, jednak dużo dzieci w domu dziecka starało się znajdywać dla siebie jakieś zajęcie, które sprawiałoby, że nie myślałyby one o tym wszystkim.
- Muszę powiedzieć, że jest to niezwykle ciekawa legenda, - przyznałem mnichowi. - jednak uznawanie mnie za kogoś z niej jest nad wyraz błędne. Jestem zwykłym chłopakiem po przejściach i raczej nie mógłbym być zbawicielem świata, skoro czasami sam mam problem z własnymi zmartwieniami. - dodałem.

Snazzy - 2016-04-01, 20:27

Mnich jedynie roześmiał się, słysząc twoją wypowiedź.
- Przecież nie uznałem cię chłopcze, za reinkarnację postaci z mitu. Po prostu uznałem, że ewolucja twojej małej towarzyszki jest idealną okazją, a dodatkowo wydajesz się być spostrzegawczy. Zapewne dużo podróżujesz, więc też spotykasz na swojej drodze różnych ludzi. Będziesz mógł ocenić, gdzie jest ziarno prawdy w legendzie. A z innych spraw... walczyłeś już z Falknerem, chłopcze? Czy dopiero się przymierzasz?
Tu mnich zrobił krótką przerwę na podejście do czajnika, w którym zdążyła się już zagrzać woda. Zręcznym ruchem rozlał wrzącą ciecz do dwóch kubków, a następnie przeniósł je na stolik, dokładając do tego cukier i śmietankę w charakterystycznych małych pojemniczkach. Mężczyzna sam wsypał do swojego naczynia jedną łyżkę białych kryształków, by potem dodać do tego jedną śmietankę. Dopiero wtedy spojrzał na ciebie poważnym, jednak jednocześnie podziwiającym wzrokiem.
- A więc legenda. Wszystko zaczęło się w czasach, gdy Johto nie miało jeszcze formy takiej, jaką znamy obecnie, a składało się z szeregu oddzielnych osad połączonych jedynie szlakami handlowymi oraz wspólną mową. Życie w osadach przebiegało w miarę spokojnie, ludzie umierali, a na ich miejsce rodzili się nowi. Niemniej jednak czasy nastały... niekoniecznie dobre. Wnikliwi obserwatorzy spostrzegli coraz większy ubytek w ludności kontynentu oraz tajemniczy mrok otaczający coraz ściślej większe z osad. Czas jakby przyśpieszył, a ludzie stali się bardziej zachłanni. Nasz lud ogarnęła ciemność, a wtedy pojawiła się tajemnicza para. - Mnich upił łyk ze swojego kubka, a następnie spokojnie kontynuował. - Ona i on. Młodzi, jednak stanowili pewnego rodzaju potęgę, która osobno może niewiele dała radę zrobić, jednak razem stanowili już niezwykle silne zagrożenie dla wszechogarniającego Mroku. Towarzyszem dziewczyny był Espeon, natomiast chłopaka Umbreon - oba stworzenia były ponoć opanowane i doskonale radziły sobie w sytuacjach stresujących, a ponadto łączyła je więź rodzinna, podobnie zresztą jak mówiono o ich ludzkich towarzyszach. Najbardziej charakterystycznymi partnerami tej dwójki były jednak olbrzymie ptaki, które potem zadomowiły się na dobre w Johto. My znamy je w dzisiejszych czasach jako Lugię i Ho-oh, święte ptaki Ecruteak i Wysp Wirów. Nie wiadomo do końca, jak udało im się przepędzić mrok z serca ludu, jednak legenda mówi, że osiedli na stałe na naszych ziemiach, a co kilka pokoleń młoda para będąca potomkami tamtej dwójki jest zmuszona ponownie przepędzać z pomocą świętych ptaków ciemność, która próbuje zaślepić serca obywateli Johto. Niemniej jednak... obawiam się, że ci to nie grozi. W końcu to przypadek, że twoja Eevee właśnie ewoluowała w takich, a nie innych czasach.
Tu mnich puścił do ciebie oczko, a następnie sięgnął dłonią do Kurai, by nieco poczochrać jej futerko na łebku, co też samiczka odebrała pozytywnie.

Black Lotus - 2016-04-03, 21:02

Tak, najpewniej się wygłupiłem, stwierdzając, że mnich chce przytknąć mi łatkę "bohatera z legend". Nie mniej jednak nieco tak to wyglądało. Na szczęście ten nie uznał tego za duże faux pas z mojej strony. Po chwili dostałem herbatę, do której dodałem płaską łyżeczkę cukru. Zauważyłem, że mnich dodał do swojego naparu dodatkowo śmietanę. Widziałem ludzi, którzy robili tak samo, ja jednak nie umiałem się do tego przekonać.
Przysłuchiwałem się opowieści mężczyzny z pełną uwagą, starając wyłapać się każde, nawet najmniej istotne szczegóły. Legenda ta była bardzo ciekawa i, nie wiedzieć czemu, zaczynałem odnajdywać w niej pewne zależności z moim życiem. Sam posiadałem siostrę i może istniała nawet jakaś szansa, że jest ona trenerką i posiada Espeona, jednak nie znaczy to, że jesteśmy potomkami tego rodzeństwa.
- Muszę przyznać, że jest to bardzo pouczająca opowieść. - odparłem do mnicha po moich krótkich rozmyślaniach. - Dziękuję, że się pan nią ze mną podzielił.

Snazzy - 2016-04-06, 16:59

- Ależ nie ma za co dziękować. Uważam, że my, czyli ci, którzy powinni nieść od początku do końca kaganek oświaty, powinniśmy dzielić się takimi zapomnianymi historiami częściej - odpowiedział na twoje podziękowanie mnich, po czym pożegnaliście się w miarę uprzejmie - mężczyzna nawet nie próbował cię zatrzymywać dalej, a dodatkowo życzył dalszej przyjemnej podróży. Ty zaś pogrążyłeś się w myślach, przyrównując jakby mechanicznie opowieść mnicha do swojej własnej sytuacji i Ruth... swoją drogą ciekawe, co się z nią stało.
W taki sposób minęła ci droga do Centrum przebyta wraz ze spokojną Kurai, która wdzięcznie kroczyła obok twych nóg, natomiast gdy otworzyłeś drzwi swego pokoju, spostrzegłeś Teddiursę pogrążoną w głębokim śnie na twym łóżku. Zegar stojący na szafce wskazywał godzinę 22.

Black Lotus - 2016-04-06, 17:21

Byłem w takiej konsternacji, że nawet nie zauważyłem momentu, w którym szedłem do Centrum, tylko jakbym od razu pojawił się w swoim pokoju. Opowieść mnicha sprawiła, że znowu zacząłem intensywniej myśleć o Ruth - Gdzie jest? Co robi? Z zamyślenia wyrwał mnie dopiero widok śpiącej Teddiursy. Niedźwiadek był w podobnej sytuacji - porzucony przez bliskich, samotny...
- Nie martw się, odnajdziemy twojego trenera. - mówię do niej, nawet wiedząc, że głęboko śpi, i tak musiałem jej to zapewnić. - Obiecuję ci to.
Następnie idę do łazienki, biorę prysznic, przebieram się i wskakuję do łóżka obok Tedidursy, starając się jej nie obudzić.

Snazzy - 2016-04-06, 20:25

Plan na pozostałą część nocy był jakże prosty jak budowa cepa - prysznic, przebranie się i błogi sen. Pierwszy punkt programu, czyli stanie pod deszczem ciepłej wody (gdyż, jak domyślamy się, zapewne zimny prysznic nie jest dla ciebie ciekawą opcją), nie był niczym rewelacyjnym, chociaż strumienie letniej cieczy zdecydowanie spłukały z ciebie resztę myśli dotyczących siostry. Potem zaś, po przyodzianiu się w pidżamę, mogłeś spokojnie powędrować do łóżka, co też uczyniłeś, kładąc się ostrożnie pod kołdrą wraz z Teddiursą - nawiasem mówiąc, stworzenie przytuliło się do ciebie przez sen.
Nie pamiętałeś dokładnie, po jakim czasie zasnąłeś, jednak obudziło cię pukanie do drzwi. Za oknem jest już w miarę jasno, Kurai stoi przy łóżku, czekając cierpliwie na twoją decyzję, natomiast niedźwiadek przeciera zaspane oczka, rozglądając się, jakby próbował przypomnieć sobie, gdzie jest.

Black Lotus - 2016-04-06, 21:22

Miałem przepiękny sen o... tak właściwie nie pamiętam o czym, ale ktoś postanowił mnie z tego snu wybudzić! A to był taki przepiękny sen! Wstałem nieco zdenerwowany, bo w końcu co to za moda, żeby budzić ludzi o tak wczesnej porze. Jednak gdy już postawiłem swoje pierwsze kroki na podłodze, wpadłem w pewien stan konsternacji. Osoba, która się dobija do moich drzwi, na pewno wie o tym, że śpię, więc zapewne przyszła ze sprawą niecierpiącą zwłoki. Bo w końcu jakie mogłoby być inne wytłumaczenie? Z tą myślą podchodzę do drzwi i je otwieram.
Snazzy - 2016-04-07, 07:22

Otworzenie drzwi to pierwsze, co ci przyszło do głowy - i w sumie prawdopodobnie najlogiczniejsza opcja. W każdym razie po uchyleniu ich zauważyłeś Angelę, która wyglądała na równie zaskoczoną. Po chwili jednak przeszła do rzeczy.
- Przepraszam, nie wiedziałam, że jeszcze śpisz. - Ton jej głosu brzmiał całkiem szczerze. - Dostałam godzinę temu wiadomość od rodziców, że powinnam wrócić jak najszybciej do domu, bo przyjechała kuzynka i... po prostu powinnam wrócić, a przez to zamieszanie z Union Cave nie jestem pewna, czy powinnam jednak ryzykować i próbować się tamtędy przedrzeć, czy jednak wybrać drogę naokoło... dlatego chciałam też zapytać, w jakim kierunku ty zamierzasz teraz podążyć.

Black Lotus - 2016-04-07, 07:49

Okazało się, że za drzwiami stała Angela. W sumie było to całkiem logiczne, bo jedynie ona mogła coś ode mnie chcieć tak wcześnie.
- Nie, skąd. I tak miałem już wstawać. - okłamałem ją, żeby nie sprawiać jej przykrości.
Wysłuchałem to, co dziewczyna miała mi do powiedzenia. Okazało się, że musiała jak najszybciej wrócić do Azalei. To miło z jej strony, że nawet mimo pośpiechu przyszła do mnie i zapytała się, czy chciałbym z nią dalej iść.
- I tak chyba pójdę do Azalei, żeby zdobyć tam kolejną odznakę, więc mogę ci dalej towarzyszyć. - odparłem z uśmiechem na twarzy. - Jednak wcześniej chciałbym załatwić jeszcze sprawę z Ruth, jeśli nie masz nic przeciwko.

Snazzy - 2016-04-07, 10:59

- Och... - Angela pokiwała ze zrozumieniem, gdy usłyszała twoje małe kłamstewko. Widać było wyraźnie, iż nieco się rozluźniła. Gdy wspomniałeś o Ruth, także powtórzyła gest, obdarzając cię wyrozumiałym spojrzeniem. - Spokojnie, tak bardzo do Azalea mi się nie śpieszy. Załatw to, co masz załatwić i dopiero wtedy ruszymy, dobrze? - oznajmiła, jednak po chwili dodała coś jeszcze. - Hm... myślisz, że będzie lepiej jeśli pójdę z tobą, czy powinnam zaczekać na ciebie w jakimś umówionym miejscu? - zapytała cicho.
Black Lotus - 2016-04-07, 11:15

- Ja nie... - zacząłem, a dokończone zdanie miało brzmieć "Nie chcę, żebyś ze mną szła". Nie wiedzieć jednak czemu wydało mi się to zbyt ostre i postanowiłem nieco zmienić wygląd mojej wypowiedzi. - Nie chciałbym, żebyś musiała na mnie czekać. Możesz w tym czasie przejść się na małe zakupy, uzupełnić ekwipunek. Mam twój numer, więc raczej odnalezienie ciebie nie będzie utrudnione.
Już miałem zacząć się ubierać i wychodzić, gdy przypomniałem sobie o kwestii Teddiursy. Nie chciałbym obarczać niczym niedźwiadka, w końcu sam nie wiem, jak potoczą się moje losy w domu dziecka, więc proszę Angeli, aby się nim w międzyczasie zaopiekowała.

Snazzy - 2016-04-15, 21:21

- Moja kuzynka na pewno by na moim miejscu doceniła taką męską wspaniałomyślność. Skoro wyganiasz mnie na zakupy, to proszę bardzo. A małej na pewno kupię jakieś przysmaki, co ty na to, kochanie? - dziewczyna uśmiechnęła się szeroko, a następnie przejęła od ciebie Teddiursę i zostawiła cię samego z Kurai. Ty zaś błyskawicznie się ubrałeś, by udać się w doskonale znanym ci kierunku - do starego domu... o ile sierociniec można nazwać "domem".
Na miejscu zastałeś budynek w nieco świeższym stanie niż rok temu, gdy opuszczałeś miasto, przeprowadzając się do New Bark. Ściany nabrały ładnego koloru, idealnie komponując się z zasadzonymi dookoła magnoliami, natomiast przy wejściu dorobiono nową tabliczkę.
"Wstęp osobom nieuprawnionym do przebywania na terenie ośrodka ZABRONIONY"

No cóż. Teraz tylko pytanie, co robisz dalej, zwłaszcza, że Kurai bacznie cię obserwuje z dołu, czekając na dalsze twe decyzje.

Mhrok - 2016-04-16, 10:22

Tabliczka nie wyglądała na zbyt zachęcającą, a wręcz odrzucała od tego miejsca swoim surowym tonem i stanowczością. Ja jednak nie miałem zamiaru ulec kawałkowi blaszki z farbą. Przechodzę przez bramę i kieruję się w stronę ośrodka. Był on mi dobrze znany, w końcu wyprowadziłem się z niego zaledwie rok temu. Jednak od tej pory nieco się zmieniło w zewnętrznej elewacji budynku. Miała to być niby zmiana na lepsze, jednak ładne ściany i zasadzone kwiatki, i tak nie zmienią faktu, że miejsce to dla większości jej rezydentów i tak nie jest wymarzonym. Na szczęście ja ten okres życia miałem już za sobą i mogłem jedynie myśleć o tym, żeby sytuacja w domu dziecka była już jedynie lepsza. Moim celem był gabinet dyrektorki tej placówki. Nie wiedzieć czemu, nie zbyt dobrze ją kojarzę, sam nawet nie wiem czemu. Mogłem jedynie liczyć na to, że nie poszczuje mnie Mightyenami za to, że zlekceważyłem jakże ważny zakaz wkraczania na teren ośrodka.
Snazzy - 2016-04-20, 20:50

Tak więc zdecydowany na konkretne działanie skierowałeś się w stronę budynku. Jak też myślałeś, tak też było - wewnątrz panowała atmosfera identyczna z tą, którą zapamiętałeś z czasów twego pobytu tutaj. Na szczęście dla ciebie, nie musiała ci się długo udzielać, bowiem gabinet dyrektorki był tuż przy wejściu. Trzeba przyznać, że było to na tyle strategiczne położenie, które powodowało, że potencjalni rodzice oraz krewni nie od razu wchodzili do głębszych części placówki, gdzie mogło dziać się... cóż, wiele. W każdym razie zapukałeś do znajomych solidnie wyglądających drzwi, a po chwili usłyszałeś ciche "proszę". Zachęcony tym nacisnąłeś klamkę, uchylając wrota. W środku za biurkiem siedziała nieco starsza już kobieta o jasnych włosach. Nie zwróciła jednak na ciebie zbytniej uwagi, wpatrzona w komputer. Miny też nie miała za wesołej.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group